Κατηγορία: ΦΑΡΜΑΚΑ – ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Προληπτικός Έλεγχος στον καρκίνου του μαστού

Ο καρκίνος του μαστού είναι πια πολύ συχνός σε γυναίκες διαφόρων ηλικιών και τα προγνωστικά για το μέλλον είναι, μάλλον, απαισιόδοξα. Ωστόσο όλες οι γυναίκες σήμερα έχουν σύμμαχό τους την πρόληψη, ώστε να εντοπίσουν έγκαιρα κάθε ύποπτη αλλαγή.

Ας δούμε κάποια θέματα :

Αν η μαστογραφία χρησιμοποιεί την απεικόνιση με ακτίνες Χ, η υπερηχογραφία χρησιμοποιεί την απεικόνιση με υπέρηχους. Όταν με την ανάγνωση της μαστογραφίας υπάρχει δυσχέρεια ασφαλούς διάγνωσης λόγω αυξημένης πυκνότητας των αδενικών ιστών (παράδειγμα νέων γυναικών, κάτω των 35 ετών: 4% όλων των καρκίνων του στήθους), η υπερηχογραφία είναι μια εξαιρετική συμπληρωματική διαγνωστική μέθοδος· είναι μη επεμβατική, μη επικίνδυνη εξέταση. Ο ειδικευμένος στην υπερηχογραφία γιατρός ανιχνεύει με τη βοήθεια υπερήχων τον μαστικό ιστό και μπορεί να προσδιορίσει, με βάση την ηχώ που λαμβάνει, τη στερεά (καρκίνος ή καλοήθης όγκος) ή υγρή φύση (κύστη) του ψηλαφούμενου όγκου· στην πρώτη περίπτωση (στερεά βλάβη) μπορεί να ταυτοποιήσει «υπερηχογραφικά σημάδια» που υπονοούν κακοήθη παρά καλοήθη όγκο.

Γιατί ορισμένες γυναίκες υποβάλλονται σε παρακεντήσεις ή βιοψίες;

Αν η μαστογραφία αποκαλύπτει, για παράδειγμα, την ύπαρξη μικρών λευκών σημείων, που ονομάζονται μικροτιτανώσεις, πολύ πρώιμα ακτινογραφικά σημάδια που παρουσιάζουν ακριβή χαρακτηριστικά μιας προκαρκινικής βλάβης, ο γιατρός προχωρεί στη λήψη ιστού από τον όγκο με τη βοήθεια λεπτής βελόνας· Αυτή η τεχνική πραγματοποιείται υπό ακτινολογικό έλεγχο ώστε ο γιατρός να είναι βέβαιος ότι αυτή είναι όντως η ύποπτη περιοχή στην οποία γίνεται παρακέντηση. Είναι μια εξέταση πρακτικά ανώδυνη και χωρίς κινδύνους. Αν πρόκειται για κύστη η παρακέντηση συχνά επιτρέπει λήψη υγρού.

Η ανατομοπαθολογική εξέταση των κυττάρων που περιέχονται στο υλικό που έχει ληφθεί παρέχει πληροφορίες μεγάλης σημασίας, ήτοι: τα χαρακτηριστικά συγκέντρωσης των ίδιων των κυττάρων (κυτταρικές ανωμαλίες).Σε περίπτωση αμφιβολίας, ο γιατρός μπορεί να οδηγηθεί στη λήψη μεγαλύτερης ποσότητας υλικού με τη βοήθεια βελόνας μεγαλύτερης διαμέτρου η οποία επιτρέπει τη λήψη ενός ‘’καρότου’’ ιστού, το οποίο και αυτό υποβάλλεται σε μικροσκοπικό έλεγχο.

Έχουμε το μέσο ανίχνευσης καρκίνου σε πρώιμο στάδιο;

Ναι, χάρη στον προληπτικό έλεγχο. Ο προληπτικός έλεγχος απαιτεί τακτική εξέταση του στήθους με μαστογραφία. Αν η ψηλάφηση επιτρέπει γενικά την αποκάλυψη όγκων διαμέτρου μεγαλύτερης από 8-10 χιλιοστά, η εξέταση με ακτίνες Χ επιτρέπει την ανίχνευση μικρών όγκων 4-5 χιλιοστών, μη ψηλαφήσιμων και χωρίς συμπτώματα. Όταν ένας καρκίνος ανιχνεύεται σε αυτό το στάδιο, τις περισσότερες φορές δεν έχει διηθήσει τα λυμφατικά γάγγλια της μασχάλης και άρα περιορίζεται στον μαστικό αδένα: γεγονός που αποτελεί τον καλύτερο παράγοντα πρόγνωσης που υπάρχει. Ωστόσο δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στο μικρό μέγεθος του όγκου για να συμπεράνουμε ότι δεν υπάρχουν μεταστάσεις.

Η θεραπεία σε αυτό το πρώιμο στάδιο είναι ευχερής: αφαίρεση του όγκου χωρίς ακρωτηριασμό (ογκεκτομή), ακολουθούμενη από ακτινοθεραπεία. Η πλήρης ίαση αυτών των μικρών καρκίνων υπερβαίνει το 90% σε δέκα χρόνια. Η χειρουργική επέμβαση αφήνει μια ουλή ελάχιστα ορατή.

Αν η ασθενής δεν έχει πρόσβαση στον προληπτικό έλεγχο με τη μαστογραφία, ο όγκος πιθανόν να μην αποκαλυφθεί με την ψηλάφηση παρά δύο χρόνια αργότερα. Σε αυτό το στάδιο, ο όγκος θα έχει φθάσει σε διάμετρο μεγαλύτερη των 8-10 χιλιοστών, με μεγαλύτερη πιθανότητα διήθησης των γαγγλίων από καρκινικά κύτταρα.

Πως ορίζεται ο προληπτικός έλεγχος

Ο προληπτικός έλεγχος συνίσταται στην αξιοποίηση των γνώσεων –τις περισσότερες φορές πρόσφατων– αναφορικά με την πορεία της νόσου, ώστε να ανιχνεύεται ένας όγκος ο οποίος δεν εμφάνισε ακόμα συμπτώματα. Σε μια τέτοια περίπτωση ο προληπτικός έλεγχος καθιστά δυνατή τη θεραπεία των προκαρκινικών ή καρκινικών βλαβών στο λιγότερο δυνατό εξελιγμένο στάδιο και άρα ευχερέστερα ιάσιμων. Ο πρωιμότητα της διάγνωσης, από την οποία εξαρτάται η θεραπεία, είναι συνάρτηση της στάσης του καθενός απέναντι στον καρκίνο.

Ο προληπτικός έλεγχος του καρκίνου του μαστού βασίζεται στις τεχνικές ιατρικής απεικόνισης εκ των οποίων αυτή με τις καλύτερες επιδόσεις είναι η μαστογραφία. Η τελευταία, εφαρμοζόμενη σε μεγάλη κλίμακα, επιτρέπει τη σημαντική μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο στον βαθμό που ο προληπτικός έλεγχος επαναλαμβάνεται τακτικά και συνοδεύεται από αποτελεσματική και ταχεία αντιμετώπιση σε περίπτωση ανωμαλίας.

Είναι σημαντικό να γίνει η διάκριση μεταξύ των όρων «προληπτικός έλεγχος» και «πρόληψη» του καρκίνου: η πρόληψη αποσκοπεί στο να εμποδίσει φυσιολογικά κύτταρα να μετασχηματιστούν σε καρκινικά κύτταρα. Στοχεύει άτομα με υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο. Σήμερα, για πολλούς καρκίνους (καρκίνους του παγκρέατος, του προστάτη, κλπ.), δεν υπάρχει γνωστή πρόληψη. Αντίθετα, η πρόληψη του καρκίνου του μαστού δεν ανήκει πλέον στη σφαίρα του φανταστικού και αναμένεται να σημειώσει σημαντικές προόδους τα επόμενα χρόνια

Γιατί να υποβαλλόμαστε σε συστηματικούς προληπτικούς ελέγχους;

Υπάρχουν αρκετοί σημαντικοί παράγοντες:

1. Ο καρκίνος του μαστού είναι η πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο στη γυναίκα, στην Ευρώπη. Στατιστικά, στις χώρες μας, μια γυναίκα στις δώδεκα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον καρκίνο του μαστού κατά τη διάρκεια της ζωής της. Αυτή η αναλογία πιθανόν να αυξηθεί λόγω του αυξανόμενου προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού. Άρα αρμόζει το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού από μια ορισμένη ηλικία να υποβάλλεται σε συστηματικό προληπτικό έλεγχο ώστε η νόσος να ανιχνεύεται όσο πιο πρώιμα είναι δυνατόν.·

2. Όσο πρωϊμότερα διαγνώσκεται ο καρκίνος, τόσο περισσότερο οι θεραπείες είναι απλούστερες , και η πρόγνωση καλύτερη·

3. Είναι σημαντικό να ανιχνεύονται όσο το δυνατόν νωρίτερα οι μικρές και εστιασμένες βλάβες διότι η αύξηση του μεγέθους του καρκίνου ευνοεί την εξάπλωση στα γάγγλια της μασχάλης και τη διάδοση των καρκινικών κυττάρων σε άλλα όργανα σε απόσταση από το στήθος (μεταστάσεις).

Η πρώιμη ανίχνευση των καρκίνων του στήθους στοχεύει λοιπόν στην αύξηση των ιάσιμων περιπτώσεων όπως το αποδεικνύουν ήδη από το 1963 τα αναφερόμενα αποτελέσματα μελέτης που διεξήγαγε ασφαλιστική εταιρεία της Νέας Υόρκης η οποία αποφάσισε να αξιολογήσει τα ενδεχόμενα οφέλη της αυτοψηλάφησης του στήθους συνδυασμένη με ετήσια μαστογραφία επί τέσσερα χρόνια. Αυτός ο προληπτικός έλεγχος προτάθηκε σε 31.000 γυναίκες ηλικίας 40 έως 65 ετών, οι οποίες επελέγησαν με κλήρο, ανάμεσα σε 62.000 γυναίκες. Το 67% των γυναικών δέχθηκε να συμμετάσχει στη μελέτη και το 50% αυτών υποβλήθηκαν τουλάχιστον σε τρεις εξετάσεις.

Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα, η σημαντική μείωση (κατά το ήμισυ) της θνησιμότητας από καρκίνο του μαστού η οποία παρατηρήθηκε μετά από πέντε χρόνια στις γυναίκες άνω των 50 ετών που υποβλήθηκαν στον προληπτικό έλεγχο διατηρείται σε ποσοστά που εκτιμώνται περίπου σε 21-25%. Από αυτή την πρώτη μελέτη, διεξήχθησαν και άλλες μελέτες και τα αποτελέσματά τους επιβεβαιώνουν πολύ συχνά τα οφέλη που εξασφαλίζει η ετήσια μαστογραφία μετά την ηλικία των 50 ετών.

Ποια είναι η συχνότητα των συνεδριών συστηματικού προληπτικού ελέγχου;

O συστηματικός προληπτικός έλεγχος του καρκίνου του μαστού με μαστογραφία συνιστάται για όλες τις γυναίκες ηλικίας 50 έως 69 ετών και αυτό, με συχνότητα ενός προληπτικού ελέγχου ανά 2ετία.Η αύξηση του προσδόκιμου ζωής του πληθυσμού των χωρών της Ευρώπης οδηγεί την ίδια ομάδα ειδικών να προτείνει την επέκταση του προληπτικού ελέγχου στη διευρυμένα ομάδα γυναικών ηλικίας 50 έως 74 ετών.

                                                                                                                                                    Σε ό, τι αφορά τις γυναίκες ηλικίας 40 έως 49 ετών, υπάρχουν μελέτες σε εξέλιξη για                                                                                                          να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα του προληπτικού ελέγχου με ετήσια μαστογραφία.

http://www.health4you.gr/%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/item/9993-%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF?fbclid=IwAR0kkvtY7If4rlzLQQmsL_OuynVWAMQUIrkBNzPc0KaN8ehen-56DFDnAAs

Σκίτσο :Αννα Ραφτοπούλου

Θεραπευτικές Προσεγγίσεις έναντι του COVID-19

Πρωτοποριακή Μονάδα Κλινικών Μελετών στο νοσοκομείο “Παπαγεωργίου”

Μία σύγχρονη, η πρώτη στην Ελλάδα,  μονάδα Κλινικών Ερευνών, που έχει λάβει την πιστοποίηση του ΕΜΑ και του FDA, λειτουργεί από τα μέσα Ιουνίου στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης. Στη μονάδα θα πραγματοποιούνται Κλινικές Μελέτες φάσης Ι, αλλά και μελέτες βιοϊσοδυναμίας και βιοδιαθεσιμότητας.

Οι δράσεις της Μονάδας ΚΕ θα περιλαμβάνουν:

  1. Διεξαγωγή κλινικών μελετών φάσης Ι, όπου θα προσδιορίζεται η θεραπευτική δόση, ενώ παράλληλα θα μελετάται το προφίλ ασφάλειας ενός νέου φαρμάκου.
  2. Μελέτες βιοϊσοδυναμίας, που θα διενεργούνται με αντίστοχο τρόπο όπως οι κλινικές μελέτες φάσης Ι.
  3. Συμβουλευτική στήριξη ιατρών με στόχο την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη διαχείριση της φαρμακευτικής αγωγής ενός ασθενή αλλά και την ορθολογική συνταγογράφηση.
  4. Αναλύσεις βιολογικών δειγμάτων για τον προσδιορισμό των συγκεντρώσεων των φαρμάκων, με σκοπό την εξατομίκευση της δόσης στους ασθενείς,
  5. Δημιουργία κέντρου αναφοράς ανεπιθύμητων δράσεων φαρμάκων, όπου θα καταγράφεται αρχείο και θα διενεργείται αναδρομική μελέτη των εκάστοτε περιστατικών.
  6.  Τρόπους ελέγχου επικίνδυνων φαρμακευτικών αλληλεπιδράσεων, αποφυγής λήψης υπερβολικών δόσεων ή υποδοσολογίας
  7. Εύρεση και προώθηση ορθολογικών μεθόδων περιορισμού του κόστους 
  8. Υποστήριξη των περιστατικών δηλητηριάσεων.

Η Μονάδα ΚΕ, σύμφωνα με το makthes.gr θα παρέχει εππρόσθετες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου προς το ΕΣΥ, τους φορείς (Υπουργείο Υγείας, ΕΟΦ, κ.λπ.) τα ασφαλιστικά ταμεία και την φαρμακοβιομηχανία, εξασφαλίζοντας ότι τα φάρμακα θα είναι αποτελεσματικά και ασφαλή ως προς:

  1. Την πιστοποίηση της βιοϊσοδυναμίαςή/και θεραπευτικής ισοδυναμίας ουσιωδώς ομοίων φαρμάκων (γενοσήμων, αντιγράφων), αλλά και πρωτότυπων φαρμακευτικών ουσιών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ΕΟΦ και του ΕΜΕΑ.
  2. Τον έλεγχο της φαρμακοκινητικής συμπεριφοράς (απορρόφηση, κατανομή, μεταβολισμός, απέκκριση) ιδιοσκευασμάτων (συστημάτων) ελεγχόμενης αποδέσμευσης φαρμάκων και σκευασμάτων που παρασκευάζονται με μεθόδους νανοτεχνολογίας, προκειμένου να αδειοδοτηθεί η χορήγησή τους.

Πηγή: virus.com.gr

Καρκίνος χωρίς χημειοθεραπεία: «Ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος»

Ένας αυξανόμενος αριθμός ασθενών με καρκίνο, ειδικά εκείνοι με καρκίνο του μαστού και του πνεύμονα, γλιτώνουν από τη φοβερή θεραπεία υπέρ άλλων επιλογών.

Η γιατρός Seema Doshi σοκαρίστηκε και τρομοκρατήθηκε όταν βρήκε ένα κομμάτι στο στήθος της που τελικά επιβεβαιώθηκε ότι ήταν καρκινικό.”Αυτό συγκλόνισε τον κόσμο μου”, δήλωσε. «Σκέφτηκα:« Αυτό είναι. Θα πρέπει να κάνω χημειοθεραπεία ». Έκανε λάθος.

 Η χημειοθεραπεία για δεκαετίες θεωρήθηκε «ο κανόνας, το δόγμα» για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και άλλων καρκίνων, δήλωσε ο Δρ Gabriel Hortobagyi, ειδικός στον καρκίνο του μαστού στο MD Anderson Cancer Center στο Χιούστον. Αλλά τα δεδομένα από μια ποικιλία πηγών προσφέρουν κάποια επιβεβαίωση για αυτό που λένε ανέκδοτα πολλοί ογκολόγοι – η μέθοδος είναι σε εξέλιξη για πολλούς ασθενείς με καρκίνο.

Οι γενετικές εξετάσεις μπορούν τώρα να αποκαλύψουν εάν η χημειοθεραπεία θα ήταν επωφελής. Για πολλούς υπάρχουν καλύτερες επιλογές με μια συνεχώς διευρυνόμενη σειρά φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων των αναστολέων οιστρογόνων και φαρμάκων που καταστρέφουν τους καρκίνους προσβάλλοντας συγκεκριμένες πρωτεΐνες στην επιφάνεια των όγκων. Και υπάρχει μια αυξανόμενη προθυμία μεταξύ των ογκολόγων να μειώσουν τις μη χρήσιμες θεραπείες.Το αποτέλεσμα εξοικονομεί χιλιάδες κάθε χρόνο από τη φοβερή θεραπεία χημειοθεραπείας, με τη συνοδεία τριχόπτωσης, ναυτίας, κόπωσης και πιθανής πρόκλησης μόνιμης βλάβης στην καρδιά και στα νεύρα στα χέρια και τα πόδια.

Η μείωση της χημειοθεραπείας συμβαίνει και για ορισμένους άλλους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του πνεύμονα, της συχνότερης αιτίας θανάτου από καρκίνο μεταξύ ανδρών και γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, σκοτώνοντας περίπου 132.000 Αμερικανούς κάθε χρόνο. Ο καρκίνος του μαστού είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο μεταξύ των γυναικών, σκοτώνοντας 43.000.

Ωστόσο, η ευκαιρία αποφυγής της χημειοθεραπείας δεν κατανέμεται ομοιόμορφα και συχνά εξαρτάται από το πού νοσηλεύεται το άτομο και από ποιον.

Αλλά για ορισμένους ασθενείς που έχουν την τύχη να επισκέπτονται ορισμένα κέντρα θεραπείας του καρκίνου, η πορεία της θεραπείας έχει αλλάξει. Τώρα, ακόμη και όταν ενδείκνυται η χημειοθεραπεία, οι γιατροί συχνά δίνουν λιγότερα φάρμακα για λιγότερο χρόνο.

«Είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος», δήλωσε η Δρ Λίζα Κάρι, ειδικός στον καρκίνο του μαστού στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.

Ο Δρ Ρόμπερτ Βοντερχάιντ, ειδικός στον καρκίνο του πνεύμονα, επικεφαλής του Κέντρου Καρκίνου Abramson του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, θυμάται τις πρώτες μέρες του στη δουλειά, πριν από περίπου 20 χρόνια.

«Η μεγάλη συζήτηση ήταν, δίνετε στους ασθενείς δύο διαφορετικούς τύπους χημειοθεραπείας ή τρεις;» αυτός είπε. Υπήρξε ακόμη και μια κλινική δοκιμή για να διαπιστωθεί εάν τέσσερις τύποι χημειοθεραπείας θα ήταν καλύτεροι.

«Τώρα περπατάμε για να δούμε ακόμη και ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του πνεύμονα και τους λέμε« Όχι χημειοθεραπεία », είπε ο Δρ Βοντερχάιντ.

 

Οι οδηγίες για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού που εκδόθηκαν από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου πριν από 30 χρόνια ήταν σκληρές: χημειοθεραπεία για περίπου το 95 τοις εκατό των ασθενών με καρκίνο του μαστού.

Η αλλαγή ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια, όταν το πρώτο στοχευμένο φάρμακο για τον καρκίνο του μαστού, το Herceptin, εγκρίθηκε ως αρχική θεραπεία για περίπου 30 τοις εκατό των ασθενών που έχουν μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη στην επιφάνεια του όγκου τους. Χορηγήθηκε με χημειοθεραπεία και μείωσε την πιθανότητα επανεμφάνισης στο μισό και τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού κατά το ένα τρίτο, «σχεδόν ανεξάρτητα από το πόσο και τι είδους χημειοθεραπεία χρησιμοποιήθηκε», είπε ο Δρ Hortobagyi.

Σε μερικές μελέτες, το Herceptin και ένα άλλο στοχευμένο φάρμακο χορηγήθηκαν ακόμη και χωρίς χημειοθεραπεία και παρείχαν σημαντικό όφελος, πρόσθεσε.

Αυτό, είπε ο Δρ Hortobagyi, «άρχισε να σπάει το δόγμα» ότι η χημειοθεραπεία ήταν απαραίτητη.

]Η αλλαγή στη χρήση χημειοθεραπείας αντικατοπτρίζεται σε μια ποικιλία δεδομένων που συλλέχθηκαν με την πάροδο των ετών. Μια μελέτη σχεδόν 3.000 γυναικών που έλαβαν θεραπεία από το 2013 έως το 2015 διαπίστωσε ότι εκείνα τα χρόνια, η χρήση χημειοθεραπείας σε πρώιμο στάδιο καρκίνου του μαστού μειώθηκε στο 14 %, από 26 %. Για όσους είχαν ενδείξεις καρκίνου στους λεμφαδένες τους, η χημειοθεραπεία χρησιμοποιήθηκε στο 64 % των ασθενών, από 81 %.

Πιο πρόσφατα δεδομένα, που συνέλεξε η Δρ Jeanne Mandelblatt, καθηγήτρια ιατρικής και ογκολογίας στο Georgetown, και οι συνεργάτες της, αλλά δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί, περιλάμβαναν 572 γυναίκες που ήταν 60 ετών και άνω και είχαν εγγραφεί σε ομοσπονδιακή μελέτη σε 13 ιατρικά κέντρα. Συνολικά, το 35 τοις εκατό των ηλικιωμένων γυναικών έλαβαν χημειοθεραπεία το 2012. Ο αριθμός αυτός έπεσε στο 19 τοις εκατό μέχρι το τέλος του 2019.

Η φθηνότερη και ταχύτερη γενετική αλληλουχία έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτήν την αλλαγή. Η τεχνολογία διευκόλυνε τους γιατρούς να δοκιμάσουν όγκους για να διαπιστώσουν εάν θα ανταποκρίνονταν σε στοχευμένα φάρμακα. Οι γενετικές δοκιμές που εξέτασαν συστοιχίες πρωτεϊνών σε καρκινικά κύτταρα προέβλεψαν με ακρίβεια ποιος θα ωφεληθεί από τη χημειοθεραπεία και ποιος όχι.

Υπάρχουν τώρα τουλάχιστον 14 νέα στοχευμένα φάρμακα για τον καρκίνο του μαστού – τρία εγκρίθηκαν μόλις πέρυσι – με δεκάδες άλλα σε κλινικές δοκιμές και εκατοντάδες στην αρχική ανάπτυξη.

Μερικοί ασθενείς έχουν αποκομίσει οφέλη πέρα ​​από την αποφυγή της χημειοθεραπείας. Η διάμεση επιβίωση για γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού που είναι επιλέξιμες για Herceptin αυξήθηκε από 20 μήνες στις αρχές της δεκαετίας του 1990, σε περίπου 57 μήνες τώρα, με περαιτέρω βελτιώσεις που αναμένονται καθώς διατίθενται νέα φάρμακα. Για τις γυναίκες με όγκους που τρέφονται με οιστρογόνα, η μέση επιβίωση αυξήθηκε από περίπου 24 μήνες τη δεκαετία του 1970 σε σχεδόν 64 μήνες σήμερα.

Ο Δρ Eric Winer του Ινστιτούτου Καρκίνου Dana-Farber, έδωσε καλά νέα: Μια γενετική εξέταση του όγκου της έδειξε ότι δεν θα επωφεληθεί σημαντικά από τη χημειοθεραπεία. Η ορμονική θεραπεία για να στερήσει τον καρκίνο από τα οιστρογόνα που το τάιζαν θα ήταν αρκετή. Μπορεί να χρειαστεί θάρρος για να υποχωρήσετε από τη χημειοθεραπεία.

Η Δρ Susan Domchek, ειδικός στον καρκίνο του μαστού στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, σχετίζεται με αυτούς τους αγώνες. «Είναι η φύση του να είσαι ογκολόγος να ανησυχείς διαρκώς ότι είτε υπερθεραπεύεις είτε αντιμετωπίζεις έναν ασθενή», είπε.

«Μερικές περιπτώσεις με κρατούν ξύπνιο τη νύχτα», είπε, «συγκεκριμένα οι περιπτώσεις όπου οι κίνδυνοι και τα οφέλη της χημειοθεραπείας είναι κοντά, ωστόσο το στοίχημα εξακολουθεί να είναι τόσο υψηλό».

Όταν ο Δρ Roy Herbst του Yale ξεκίνησε την ογκολογία πριν από περίπου 25 χρόνια, σχεδόν κάθε ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα με προχωρημένη νόσο έκανε χημειοθεραπεία.

Με τη χημειοθεραπεία, είπε, «οι ασθενείς θα είναι σίγουρο ότι θα έχουν ένα πράγμα: παρενέργειες». Ωστόσο, παρά τη θεραπεία, οι περισσότεροι όγκοι συνέχισαν να αναπτύσσονται και να εξαπλώνονται. Λιγότεροι από τους μισούς ασθενείς του θα ήταν ζωντανοί ένα χρόνο αργότερα. Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης ήταν μόλις 5 έως 10 τοις εκατό.

Αυτές οι θλιβερές στατιστικές μόλις και μετά βίας εκτόπισαν μέχρι το 2010, όταν άρχισαν να εμφανίζονται στοχευμένες θεραπείες. Υπάρχουν τώρα εννέα τέτοια φάρμακα για ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, τρία από τα οποία εγκρίθηκαν από τον Μάιο του τρέχοντος έτους. Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με αυτά τα φάρμακα και περισσότεροι από τους μισούς που ξεκίνησαν θεραπεία με στοχευμένο φάρμακο πριν από πέντε χρόνια είναι ακόμα ζωντανοί. Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης για ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του πνεύμονα αγγίζει τώρα το 30 %.

Αλλά τα φάρμακα τελικά σταματούν να λειτουργούν για τους περισσότερους, δήλωσε ο Δρ Bruce Johnson, ειδικός στον καρκίνο του πνεύμονα στο Dana-Farber. Σε εκείνο το σημείο πολλοί ξεκινούν τη χημειοθεραπεία, η μόνη επιλογή που απομένει.

Ένας άλλος τύπος θεραπείας για τον καρκίνο του πνεύμονα αναπτύχθηκε πριν από περίπου πέντε χρόνια – η ανοσοθεραπεία, η οποία χρησιμοποιεί φάρμακα για να βοηθήσει το ανοσοποιητικό σύστημα να επιτεθεί στον καρκίνο. Τα δύο τρίτα των ασθενών από μια αδημοσίευτη μελέτη στο Dana-Farber δεν ήταν επιλέξιμα για στοχευμένες θεραπείες, αλλά οι μισοί από αυτούς ήταν επιλέξιμοι για ανοσοθεραπεία μόνο, και άλλοι την έπαιρναν μαζί με χημειοθεραπεία.

Η ανοσοθεραπεία χορηγείται για δύο χρόνια. Με αυτό, το προσδόκιμο ζωής έχει σχεδόν διπλασιαστεί, δήλωσε ο Δρ Charu Aggarwal, ειδικός στον καρκίνο του πνεύμονα στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.

Τώρα, είπε ο Δρ Ντέιβιντ Τζάκμαν της Dana-Farber, η χημειοθεραπεία ως η μόνη αρχική θεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα, συρρικνώνεται, τουλάχιστον σε αυτό το κέντρο θεραπείας του καρκίνου, το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έρευνας. Όταν εξέτασε τα δεδομένα από το ιατρικό του κέντρο διαπίστωσε ότι, από το 2019, μόνο περίπου το 12 % των ασθενών στο Dana-Farber έκαναν μόνο χημειοθεραπεία, είπε ο Δρ Τζάκμαν. Ένα άλλο 21 % είχε μια στοχευμένη θεραπεία ως αρχική θεραπεία και στους υπόλοιπους ασθενείς, το 85 % έλαβε ανοσοθεραπεία μόνη της ή με χημειοθεραπεία.

Όταν ο Δρ Roy Herbst του Yale ξεκίνησε την ογκολογία πριν από περίπου 25 χρόνια, σχεδόν κάθε ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα με προχωρημένη νόσο έκανε χημειοθεραπεία.

Με τη χημειοθεραπεία, είπε, «οι ασθενείς θα είναι σίγουρο ότι θα έχουν ένα πράγμα: παρενέργειες». Ωστόσο, παρά τη θεραπεία, οι περισσότεροι όγκοι συνέχισαν να αναπτύσσονται και να εξαπλώνονται. Λιγότεροι από τους μισούς ασθενείς του θα ήταν ζωντανοί ένα χρόνο αργότερα. Το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης ήταν μόλις 5 έως 10 τοις εκατό.Τώρα, είπε ο Δρ Ντέιβιντ Τζάκμαν της Dana-Farber, η χημειοθεραπεία ως η μόνη αρχική θεραπεία για τον καρκίνο του πνεύμονα, συρρικνώνεται, τουλάχιστον σε αυτό το κέντρο θεραπείας του καρκίνου, το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έρευνας. Όταν εξέτασε τα δεδομένα από το ιατρικό του κέντρο διαπίστωσε ότι, από το 2019, μόνο περίπου το 12 % των ασθενών στο Dana-Farber έκαναν μόνο χημειοθεραπεία, είπε ο Δρ Τζάκμαν. Ένα άλλο 21 % είχε μια στοχευμένη θεραπεία ως αρχική θεραπεία και στους υπόλοιπους ασθενείς, το 85 % έλαβε ανοσοθεραπεία μόνη της ή με χημειοθεραπεία.

Εμβολιασμός κατά του SARS-CoV-2 σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς

Σε μία περίοδο που η νέα μετάλλαξη Δ, του Κορωνοϊού SARS-CoV-2 “προελαύνει” και επικρατεί ακόμη σκεπτικισμός ως προς την ασφάλεια των εμβολίων, το πρόβλημα της προστασίας των ασθενών σε ανοσοκαταστολή είναι υπαρκτό.

Χρειάζεται περισσότερη μελέτη σχετικά με την ανοσιακή απόκριση των ασθενών αυτών και να βρεθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις, εξασφαλίζοντας την συνέχιση των απαραίτητων θεραπευτικών σχημάτων που ακολουθούν.

Οι ιατροί της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου «Η ΣΩΤΗΡΙΑ», ενός από τα νοσοκομεία που δέχεται το μεγαλύτερο όγκο ασθενών της πανδημίας και ξεκίνησε τους εμβολιασμούς στην Ελλάδα, με επιβλέποντα τον Καθηγητή κο Συρίγο Κωνσταντίνο, καταγράφουν τα ευρήματα και τους προβληματισμούς της επιστημονικής κοινότητας όπως αυτά αποτυπώνονται σε ένα πρόσφατο άρθρο στο περιοδικό The Lancet (https://doi.org/10.1016/S2213-2600(21)00326-X).

Η πανδημία COVID-19, μεταξύ άλλων, αποτελεί απειλή για άτομα με διάμεσες πνευμονικές παθήσεις (ΔΠΠ) οι οποίες περιλαμβάνουν μια μεγάλη ποικιλία καταστάσεων που μπορεί να ανταποκρίνονται ή να μην ανταποκρίνονται στην ανοσοκαταστολή και υπάρχει μια μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τους κινδύνους της λοίμωξης SARS-CoV-2 για αυτούς τους ασθενείς και ανησυχίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του εμβολίου.

Στη μεγαλύτερη ανάλυση μέχρι σήμερα, η παρουσία διαφόρων διάμεσων πνευμονικών παθήσεων (ΔΠΠ) κατέδειξε περίπου 50% αύξηση του κινδύνου θανάτου από COVID-19. Άτομα με πιο προχωρημένη νόσο διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θνησιμότητας από την COVID-19. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα δεδομένα σχετικά με την λοίμωξη COVID-19 ειδικά σε άτομα με διάμεσες πνευμονικές παθήσεις που χρησιμοποιούν ανοσοκαταστολή.

Οι πληροφορίες από ομάδες ασθενών με ρευματολογικές παθήσεις είναι επίσης αντικρουόμενες, αν και τα στοιχεία γενικά υποδηλώνουν αυξημένη πιθανότητα σοβαρής νόσου. Συγκεκριμένα, η θεραπεία με κορτικοστεροειδή, μπορεί να προκαλέσει αυξημένο κίνδυνο σοβαρής νόσησης από COVID 19.

Αν και δεν υπάρχουν ακόμη οριστικά στοιχεία για τον κίνδυνο που ενέχει ο συνδυασμός διάμεσων πνευμονικών παθήσεων, ανοσοκαταστολής και αυτοάνοσων νοσημάτων, είναι σημαντικό να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μόλυνσης από SARS-CoV-2 (και ως εκ τούτου σοβαρής νόσου COVID-19) σε αυτούς τους πληθυσμούς και άρα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον εμβολιασμό. Μια σημαντική ανησυχία είναι η επίδραση της ανοσοκατασταλτικής θεραπείας στην ανάπτυξη αποτελεσματικών ανοσολογικών αποκρίσεων μετά τον εμβολιασμό. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα βασικά δεδομένα για την ενημέρωση ασθενών με ΔΠΠ που χρησιμοποιούν ανοσοκαταστολή. Τα στοιχεία αντλούνται μόνο από τη ρευματολογική και μεταμοσχευτική βιβλιογραφία, με τις περισσότερες τρέχουσες πληροφορίες να περιορίζονται σε μελέτες για εμβόλια mRNΑ.

Παρατηρήθηκε σημαντικά χαμηλότερη ανοσογονικότητα των εμβολίων SARS-CoV-2 mRNA σε ασθενείς που έλαβαν κορτικοστεροειδή (ανεξάρτητα από τη δόση), μυκοφαινολάτη, θεραπείες Β-κυττάρων (συμπεριλαμβανομένης της ριτουξιμάμπης) ή συνδυασμού ανοσοκαταστολής σε σύγκριση με τους ασθενείς που δεν έπαιρναν κάποια θεραπεία ή που είχαν ανοσοεπάρκεια. Σε σύγκριση με το ανιχνεύσιμο αντίσωμα (οροθετικότητα) 98% σε άτομα μάρτυρες με ανοσοεπάρκεια, μόνο το 65% των ατόμων που χρησιμοποίησαν οποιαδήποτε δόση πρεδνιζολόνης ήταν οροθετικά μετά από δύο δόσεις εμβολίων mRNA (BNT162b2 ή mRNA-1273).

Κατά 36 φορές μειωμένοι μετρήθηκαν οι τίτλοι ανοσοσφαιρίνης G (IgG) και οι τίτλοι εξουδετέρωσης SARS-CoV-2 σε άτομα που έλαβαν θεραπεία Β-κυττάρων.

Η ανοσογονικότητα του εμβολίου μειώνεται επίσης σε άτομα που χρησιμοποιούν μεθοτρεξάτη. Αντιθέτως, οι θεραπείες με παράγοντες νέκρωσης όγκων φαίνεται να μην έχουν ουσιαστική επίδραση στη δημιουργία μιας χυμικής απόκρισης στον εμβολιασμό κατά του SARS-CoV-2. Μειωμένες ή ανύπαρκτες ορολογικές αποκρίσεις σε εμβόλια mRNA αναφέρονται σε παραλήπτες μεταμοσχεύσεων στερεών οργάνων, οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούν πολλαπλούς ανοσοκατασταλτικούς παράγοντες, ιδιαίτερα σε αυτούς που λαμβάνουν αντιμεταβολίτες (μυκοφαινολάτη ή αζαθειοπρίνη).

Η χυμική ανοσοαπόκριση είναι απαραίτητη για την καταπολέμηση της λοίμωξης, ωστόσο το πώς επηρεάζει η εξασθενημένη ορομετατροπή τα αποτελέσματα της νόσου COVID-19 εάν ένα άτομο μολυνθεί μετά τον εμβολιασμό δεν είναι ακόμη γνωστό. Όμως και η ανοσία που επιτυγχάνεται από κύτταρα για την αντιμετώπιση του ιού είναι σημαντική και δημιουργείται ως απόκριση στον εμβολιασμό ενάντια στον SARS-CoV-2. Αυτή η απόκριση μπορεί να είναι σημαντική για την προστασία των ανοσοκατασταλμένων ασθενών με ΔΠΠ στους οποίους δεν προκαλείται απόκριση αντισωμάτων, αν και απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί αυτό.

Αν και έχουν ανακοινωθεί οδηγίες για την χρονική στιγμή που ενδείκνυται ο εμβολιασμός ασθενών με τέτοιου είδους νοσήματα και ανάλογα με την σοβαρότητα αυτών αλλά και την θεραπευτική αγωγή που ακολουθούν, πρέπει να ενθαρρύνεται να γίνει το συντομότερο δυνατόν.

Απαιτείται επειγόντως περαιτέρω μελλοντική έρευνα σε άτομα με ανοσοκαταστολή, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με υποκείμενα ΔΠΠ. Πολλές μελέτες έχουν ξεκινήσει επί του παρόντος για να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό γνώσεων, αν και καμία δεν αφορά συγκεκριμένα σε ασθενείς με ΔΠΠ.

Δεν υπάρχει λόγος να εκφραστούν υποψίες ότι οι ασθενείς που είναι ανοσοκατασταλμένοι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών που σχετίζονται με το εμβόλιο. Οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν όμως ότι κανένα από τα διαθέσιμα εμβόλια δεν περιλαμβάνει ιό ικανό για αναπαραγωγή. Επίσης δεν πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις σύνδεσης της ανοσοκαταστολής και της θρόμβωσης με σύνδρομο θρομβοκυτταροπενίας με ορισμένα εμβόλια. Τέλος, η πιθανότητα οξείας επιδείνωσης των ΔΠΠ μετά τον εμβολιασμό SARS-CoV-2 είναι πιθανή ανησυχία. Αν και δεν έχουν δημοσιευτεί αναφορές για αυτήν την επιπλοκή, η επαγρύπνηση εξακολουθεί να είναι λογική.

Είναι σημαντικό να μην θεωρηθούν επαρκή τα άλλα προληπτικά μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν προσωπικές προστατευτικές προσεγγίσεις όπως π.χ. τις μάσκες, τήρηση της φυσικής απόστασης και ενθάρρυνση του μαζικού εμβολιασμού στο γενικό πληθυσμό. Οι οικιακές επαφές ατόμων με κατάλληλη ανοσία πρέπει επίσης να ενθαρρύνονται να λάβουν εμβόλιο κατά του SARS-CoV-2.

Στο μέλλον, οι ασθενείς με ΔΠΠ που είναι ανοσοκατασταλμένοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την έρευνα σε προσεγγίσεις εμβολιασμού, για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, συμπεριλαμβανομένης της επιλογής επιπλέον δόσεων ή ανάμιξης εμβολίων. Έχει φανεί μία αύξηση της IgG ένταντι της ακίδας πρωτεΐνης του ιού κατά 44%, σε μεταμοσχευμένους συμπαγών οργάνων, μετά από την ενίσχυσή τους με τρίτη δόση του εμβολίου BNT162b2 mRNA. Μια παρόμοια προσέγγιση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς με ΔΠΠ που δεν εμφανίζουν οροθετικότητα. Επίσης, μελετάται η χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων κατά της ακίδας πρωτεΐνης του SARS-CoV-2 ως μία λύση παροχής προληπτικής παθητικής ανοσοποίησης.

Υπάρχουν λίγες τρέχουσες ενδείξεις από συστηματικές μετρήσεις αντισωμάτων SARS-CoV-2 πριν ή μετά τον εμβολιασμό.

Οι ασθενείς με ΔΠΠ πρέπει να συνεχίσουν να εμβολιάζονται σύμφωνα με τις οδηγίες και να στοχεύουν στην συμμετοχή τους σε κλινικές δοκιμές εμβολίων, αναγνωρίζοντας ότι η προσέγγιση για τον εμβολιασμό μπορεί να αλλάξει τους επόμενους μήνες και χρόνια. Εάν ωστόσο υπάρχει λοίμωξη σε ασθενείς που είναι ανοσοκατασταλμένοι και δεν μπορούν να προκαλέσουν χυμικές ανοσολογικές αντιδράσεις, η θεραπεία που βασίζεται σε αντισώματα (με ή χωρίς remdesivir) φαίνεται να είναι υποσχόμενη και μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική σε εκείνους που είναι ανοσοκατασταλμένοι από ό, τι στον γενικό πληθυσμό.

Συμπερασματικά, τόσο στον γενικό πληθυσμό, όσο και σε ειδικούς πληθυσμούς ανοσοκατεσταλμένων ασθενών, ο εμβολιασμός με τα διαθέσιμα εμβόλια κατά του SARS-CoV-2, είναι μία απαραίτητη συνθήκη και οφείλουμε να την προωθήσουμε με τρόπους που θα γίνει κατανοητή και στους θεράποντες ιατρούς και στο ευρύτερο κοινό.

http://sotiria-meduoa.gr/el/emvoliasmos-kata-toy-sars-cov-2-se-anosokatastalmenoys-astheneis-me-diamesi-pneymonopatheia?fbclid=IwAR3xWr4sJPtq_QnYR2Z1H1Br9ifAHyTI-dkVl3PIM3OHPA2wpQ5NID9sTOI

Ασπιρίνη κατά καρκίνου του μαστού

Η ασπιρίνη θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση του επιθετικού καρκίνου του μαστού, καθιστώντας τους όγκους πιο ευάλωτους στα αντικαρκινικά φάρμακα. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το φθηνό και ευρέως διαθέσιμο φάρμακο θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά όταν συνδυάζεται με ανοσοθεραπεία σε ασθενείς με τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού.

Η ομάδα του Christie NHS Foundation Trust, στο Μάντσεστερ, υπό την ηγεσία της δρος Αν Αρμστρονγκ, άρχισε ήδη κλινική δοκιμή σε ασθενείς. Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι οι αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της ασπιρίνης βοηθούν τα αντικαρκινικά φάρμακα, ενώ οι δοκιμές σε ζώα έχουν ήδη δώσει θετικά αποτελέσματα.

Περίπου 8.000 γυναίκες διαγιγνώσκονται με τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού στη Βρετανία ετησίως. Ο τριπλά αρνητικός καρκίνος του μαστού είναι ένας λιγότερο συνηθισμένος αλλά συχνά πιο επιθετικός τύπος καρκίνου, που εμφανίζεται κυρίως σε νεότερες και μαύρες γυναίκες. Οι όγκοι στερούνται υποδοχέων που έχουν ορισμένοι άλλοι καρκίνοι του μαστού, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένες θεραπείες δεν λειτουργούν. «Δεν ανταποκρίνονται όλοι οι καρκίνοι του μαστού καλά στην ανοσοθεραπεία. Η δοκιμή της χρήσης ενός φαρμάκου όπως η ασπιρίνη είναι συναρπαστική, επειδή είναι τόσο ευρέως διαθέσιμη και φθηνή στην παραγωγή», δήλωσε στο BBC η δρ Αρμστρονγκ.

Στην κλινική δοκιμή, η οποία χρηματοδοτείται από ερευνητικό πρόγραμμα της φιλανθρωπικής οργάνωσης Breast Cancer Now, σε ορισμένους ασθενείς θα χορηγηθεί ασπιρίνη καθώς και το φάρμακο ανοσοθεραπείας Αvelumab πριν κάνουν χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπεία. Στην περίπτωση επιτυχίας, θα μπορέσουν να γίνουν περαιτέρω κλινικές δοκιμές στον ανίατο δευτερογενή τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού, όπου τα καρκινικά κύτταρα που ξεκίνησαν από το στήθος εξαπλώθηκαν σε άλλα μέρη του σώματος. Η δρ Αρμστρονγκ ανέφερε πως η ομάδα της ελπίζει ότι «η δοκιμή θα δείξει ότι, όταν συνδυάζεται με ανοσοθεραπεία, η ασπιρίνη μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητά της και τελικά να προσφέρει έναν ασφαλή νέο τρόπο για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού».

«Οι 8.000 γυναίκες που διαγιγνώσκονται με τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού στη Βρετανία κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν την τρομακτική πραγματικότητα των περιορισμένων θεραπευτικών επιλογών. Πρέπει επειγόντως να την αντιμετωπίσουμε», δήλωσε στον Guardian ο διευθυντής έρευνας, υποστήριξης και επιρροής στην Breast Cancer Now, δρ Σάιμον Βίνσεντ, καθώς ελπίζει ότι η έρευνα της δρος Αρμστρονγκ θα βοηθήσει ώστε να αποτραπεί η απώλεια περισσότερων ζωών από τη συγκεκριμένη ασθένεια.

Πηγή: kathimerini.gr

 Διαγνωστικά και θεραπευτικά διλήμματα στους ογκολογικούς ασθενείς. Η Περίπτωση της Λεμφαδενοπάθειας

Ένα περιστατικό μασχαλιαίας λεμφαδενοπάθειας σε 36χρονο στρατιωτικό, που αποδόθηκε σε παρενέργειες του εμβολιασμού κατά της COVID-19, διαχειρίστηκαν πρόσφατα οι γιατροί του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Η έκβασή του ήταν θετική, με ύφεση της παρενέργειας έπειτα από έξι εβδομάδες. Το περιστατικό παρουσιάστηκε στη διάρκεια του 4ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Νοσημάτων Θώρακος, στη Θεσσαλονίκης, με τους γιατρούς να τονίζουν τη διαφορετική αντιμετώπιση που χρήζουν ανάλογα ευρήματα, σε ογκολογικούς και μη ασθενείς.

Ο 36χρονος στρατιωτικός, καπνιστής και χωρίς κάτι ιδιαίτερο στο ιατρικό του ιστορικό, υποβλήθηκε σε τυχαίο απεικονιστικό έλεγχο με αξονική θώρακος για άλλο λόγο στο 424 ΓΣΝΕ Θεσσαλονίκης. Στην αξονική εντοπίστηκε μονήρης όζος του πνεύμονα με χαρακτηριστικά πυκνότητας θολής υάλου, διαμέτρου 1,2 εκατοστών στον αριστερό κάτω λοβό του πνεύμονα.

Αξιολογώντας τα χαρακτηριστικά του ευρήματος και θεωρώντας πως ενέχει μέτριο κίνδυνο για ανάπτυξη κακοήθειας, οι γιατροί τον υπέβαλαν σε PET αξονική τομογραφία, η οποία δεν έδειξε κάτι παθολογικό από το πνευμονικό παρέγχυμα. Ωστόσο αναδείχτηκε ένας παθολογικός λεμφαδένας στην αριστερή μασχαλιαία χώρα, με υψηλή πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου και διάμετρο λίγο λιγότερο από μισό εκατοστό (0,4 cm).

Λήφθηκε εκ νέου, λεπτομερές ιστορικό από τον 36χρονο, από το οποίο προέκυψε πως είχε εμβολιαστεί έναντι της νόσου COVID προ 20ημέρου, ως στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων κατ΄ εξαίρεση της ηλικιακής προτεραιοποίησης εκείνης της περιόδου.

Η λεμφαδενοπάθεια αποδόθηκε στον εμβολιασμό, λόγω και της θέσης της, στο αριστερό άνω άκρο στην έξω πλάγια επιφάνεια του δελτοειδούς, κοντά στο σημείο της ένεσης.

Όπως ανέφεραν οι συγγραφείς της εισήγησης, Β. Παράσχου, Μ. Κηπουρού, Ε. – Ι.Μωραλίδης, Γ. Άρσος, Κ. Κατσούλης, από την Πνευμονολογική Κλινική του 424 και το Γ’ Εργαστήριο Πυρηνικής Ιατρικής του ΑΠΘ στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, επιλέχθηκε η παρακολούθηση του ασθενούς και ο επαναπρογραμματισμός για νέα CT θώρακος μετά από ένα μήνα. Αυτή δεν έδειξε κάτι αξιοσημείωτο και η λεμφαδενοπάθεια είχε υποχωρήσει.

Οι γιατροί επισημαίνουν ότι καθώς ο μαζικός εμβολιασμός κατά της νόσου COVID-19 εξελίσσεται παγκοσμίως, η λεμφαδενοπάθεια αναδεικνύεται μια όλο και πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια. Έτσι, είναι απαραίτητο να γνωστοποιηθούν οι ιδιομορφίες αυτής της κλινικής οντότητας στους επαγγελματίες υγείας και στους ασθενείς (ιδιαίτερα τους ογκολογικούς), προκειμένου να μειωθούν τα διαγνωστικά και θεραπευτικά διλήμματα.

Στις πρόσφατες συστάσεις που δημοσιεύτηκαν στο Journal of American College of Radiology, προτείνεται έγγραφη τεκμηρίωση των στοιχείων του εμβολιασμού (ημερομηνίας, θέσης όπου έγινε και τύπου εμβολίου), καθώς και διαφορετικά πρωτόκολλα παρακολούθησης των ασθενών,  αναλόγως με το αν πρόκειται για ασθενείς που δεν έχουν κάποιο υποκείμενο νόσημα ή αν πρόκειται για ασθενείς με κάποια πρόσφατη διάγνωση καρκίνου. Οι τελευταίοι θα χρειαστούν απεικονιστικό έλεγχο για περαιτέρω σταδιοποίηση, λόγω της διαγνωστικής και θεραπευτικής δυσκολίας που προκύπτει από τη διαφορική διάγνωση της μεταστατικής λεμφαδενοπάθειας.

Συνοψίζοντας τα συμπεράσματα της μελέτης περίπτωσης, ο γιατρός της Κλινικής Β. Παράσχου ανέφερε: “Σε ασθενείς που δεν έχουν κάποιο άλλο συνοδό πρόβλημα υγείας, στην περίπτωση που έχουμε λεμφαδενοπάθεια σύστοιχα στη μασχαλιαία χώρα με το σημείο του εμβολιασμού, σε διάστημα κάτω από έξι εβδομάδες, δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω να κάνουμε, πέρα από κλινικά παρακολούθηση του ασθενούς. Δεν προβαίνουμε δηλαδή σε περαιτέρω απεικονιστικό έλεγχο. Αντίθετα, στην κατηγορία των καρκινοπαθών, θα πρέπει να μην καθυστερούμε τον απεικονιστικό έλεγχο και ει δυνατόν να αποφεύγουμε τον εμβολιασμό κοντά στην πρωτογενή εστία, να είναι σε διαφορετικό σημείο του σώματος”.

https://www.iatronet.gr/article/101530/lemfadenopatheia-meta-apo-emvoliasmo-kata-ths-covid-h-periptosh-enos-36hronoy

Φροντίδα για τον καρκίνο σε περιοχές έξω από την Ευρώπη

Σε χώρες με περιορισμένους οικονομικούς και υγειονομικούς πόρους, άτομα και οργανισμοί πρέπει συχνά να αναπτύσσουν αποθέματα δημιουργικότητας και καινοτομίας για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τον καρκίνο, την ενθάρρυνση της πρόληψης και την εξασφάλιση επαρκούς φροντίδας για άτομα με καρκίνο με επαρκή φροντίδα.

Οι προκλήσεις αυξάνονται σημαντικά για τις οργανώσεις του καρκίνου που λειτουργούν σε ζώνες αναταραχής, όπου μπορεί να επιδεινωθεί η έλλειψη βασικών φαρμάκων και η παρουσία μιας ακμάζουσας μαύρης αγοράς, αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών του πληθυσμού, διαφθορά και συγκρούσεις και έλλειψη σωτηρίας. θεραπείες.

Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, το UICC επέλεξε να εκθέσει αυτές τις μνημειώδεις προκλήσεις μεταδίδοντας τις ιστορίες που διηγούνται οι οργανώσεις -μέλη στο Λίβανο, την Υεμένη, το Σουδάν και την Ονδούρα.

Ας δούμε την περίπτωση της Ονδούρας

Το τελευταίο άρθρο της σειράς της UICC για τη φροντίδα του καρκίνου σε ζώνες ταραχών ρίχνει φως στην εύθραυστη κατάσταση στην Ονδούρα, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται να καλύψουν ακόμη και τις βασικές ανάγκες εν μέσω επικείμενων εκλογών.

Όπως και στο Λίβανο , την Υεμένη και το Σουδάν , οι οργανώσεις καρκίνου που λειτουργούν στην Ονδούρα εν μέσω έντονης έντασης και αναταραχών αντιμετωπίζουν παρόμοια τρομερή έλλειψη πρόσβασης σε βασικό προσωπικό και ακόμη και στα πιο βασικά φάρμακα. Κάθε μέρα είναι ένας αγώνας για να βρεθούν και να διατεθούν λίγοι πόροι και να παρέχεται επαρκής φροντίδα και θεραπεία για την αποφυγή περιττού πόνου και πρόωρου θανάτου.

Η Ονδούρα έχει πληγεί από εμφύλιες αναταραχές, διαφθορά, βία που σχετίζεται με τα ναρκωτικά και φυσικές καταστροφές(ο σύνδεσμος είναι εξωτερικός) Η πανδημία του κορονοϊού έχει επιδεινώσει μόνο τις συστημικές αδυναμίες στην υγειονομική περίθαλψη και έχει κατακερματίσει περαιτέρω το σύστημα υγείας της χώρας.

« Η κατάσταση απέχει πολύ από αυτό που χρειαζόμαστε, η οποία είναι η καθολική πρόσβαση για τη διαχείριση όχι μόνο του καρκίνου, αλλά της κρίσης υγείας COVID-19 », λέει η Sandra Aquino , Πρόεδρος της Asociación de Pacientes con Cáncer Fe y Esperanza , μιας οργάνωσης μέλους της UICC. μέρος του προγράμματος Cancer Advocates .

«Η υγειονομική υποδομή ήταν πάντα ανεπαρκής και τώρα αποδυναμώθηκε περαιτέρω από τον COVID-19, ο οποίος επωφελήθηκε από την επέκταση της μαύρης αγοράς και τη διαφθορά. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την πρόληψη και τη φροντίδα χρόνιων ασθενειών. Το ποσοστό θνησιμότητας συνεχίζει να αυξάνεται ».
–     Sandra Aquino , Πρόεδρος της Asociación de Pacientes con Cáncer Fe y Esperanza, Ονδούρα

Μόνο τρία μεγάλα νοσοκομεία παρέχουν θεραπεία για τον καρκίνο, ένα στο βόρειο τμήμα της χώρας και δύο στο κέντρο. Αυτό καθιστά προκλητική την πρόσβαση σε περίθαλψη για οποιονδήποτε δεν ζει κοντά σε μία από αυτές τις εγκαταστάσεις. Υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου μεταφορά, ή το άτομο που χρειάζεται φροντίδα δεν διαθέτει τα χρήματα για να ταξιδέψει.

Όσον αφορά το υλικό και το ανθρώπινο δυναμικό, η χώρα διαθέτει μόνο δύο μηχανήματα ακτινοθεραπείας και τέσσερις ογκολόγους που λαμβάνουν περίπου 320 ασθενείς την εβδομάδα – όταν υπάρχουν πολλοί περισσότεροι. “ Μερικές φορές είναι μια κατάσταση που πρέπει να επιλέξω μεταξύ ενός νέου ασθενούς και ενός περιστατικού παρακολούθησης “, λέει η κα Aquino.

Εάν ένα άτομο που ζει με καρκίνο καταφέρει να φτάσει στην πόλη και να δει έναν γιατρό και να λάβει ιατρική συνταγή, τότε το άτομο αυτό αντιμετωπίζει έλλειψη φαρμάκων. « Or αν αυτός ο ασθενής έχει παραπεμφθεί από τον Γενικό Ιατρό του και είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται έναν ογκολόγο », προσθέτει η κ. Aquino, « μπορεί να μην επιστρέψουν καν για το επόμενο ραντεβού σε τρεις ή έξι μήνες. ”

Επιδίωξη συνηγορίας ώστε ο καρκίνος να μην ξεχαστεί

Το Asociación de Pacientes con Cáncer Fe y Esperanza συμμετείχε τον Μάρτιο του 2019 σε μια εθνική ομάδα σχεδιασμού υγείας, η οποία περιελάμβανε μια σειρά μεταρρυθμίσεων για την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου συστήματος με επικεφαλής το Υπουργείο Υγείας για τη βελτίωση του συστήματος δημόσιας υγείας, την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων και την εκπαίδευση προσωπικού. Ενώ η ομάδα είχε ανασταλεί λόγω του COVID-19, το σχέδιο τελικά ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στο Κογκρέσο, όπου, λέει η κα Aquino, τροποποιήθηκε ουσιαστικά προς όφελος του ιδιωτικού τομέα, που δεν υποστηρίζεται πλέον από την κοινωνία των πολιτών και τις οργανώσεις υγείας, και έχει γίνει πολιτικό στοιχείο.

Το Asociación προσέγγισε επίσης τις αρχές για να διασφαλίσει ότι οι ασθενείς στις αγροτικές περιοχές με συμπτώματα παραπέμπονται σε ογκολόγο και όχι σε ειδικό ιατρό, όπως συμβαίνει σήμερα, με τον σχετικό κίνδυνο λανθασμένης διάγνωσης. Εν τω μεταξύ, ο οργανισμός συνεχίζει το έργο του προσπαθώντας να ευαισθητοποιήσει τον πληθυσμό, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην συμβουλεύονται μόνο όταν έχουν συμπτώματα αλλά νωρίτερα. Συνεχίζουν επίσης τη διεξαγωγή κοινοτικής προσέγγισης για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας με νοσηλευτές και φοιτητές ιατρικής, γεγονός που βοήθησε να αυξηθεί ο αριθμός των έγκαιρων διαγνώσεων.

Τέλος, η κα Aquino λέει ότι πρέπει να γίνει πολλή δουλειά για τη συγκέντρωση αξιόπιστων στατιστικών και την παροχή στοιχείων και αριθμών στους πολιτικούς που θα βοηθήσουν στη μετακίνηση του επιλογέα. «Πρέπει να τους αλλάξουμε γνώμη και να τους ενημερώσουμε και να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι ο καρκίνος είναι εδώ, θα είναι πάντα εδώ και πρέπει να βελτιώσουμε τις εγκαταστάσεις υγείας για να τους αντιμετωπίσουμε».

https://www.uicc.org

Οδηγίες εμβολιασμού για ασθενείς με καρκίνο

Συνοπτική καθοδήγηση για τον εμβολιασμό Covid-19 για ασθενείς με καρκίνο.

Οι ασθενείς πρέπει να εμβολιαστούν, ανεξάρτητα α) εάν έχουν ενεργό καρκίνο, β) το είδος της θεραπείας για τον καρκίνο που λαμβάνουν, γ) εάν παρακολουθούνται μετά τη θεραπεία, δ) εάν είναι επιζήσαντες από καρκίνο.

Παρ ‘όλα αυτά, ορισμένες συγκεκριμένες συστάσεις για τον χρόνο εμβολιασμού Covid-19 και την ιεράρχηση προτεραιοτήτων σε ασθενείς με καρκίνο προτάθηκαν από διαφορετικά εθνικά και διεθνή ιδρύματα (ρωτήστε το γιατρό σας για τον χρόνο εμβολιασμού και τα στοιχεία προτεραιότητας.

  1. Εάν έχετε ενεργό καρκίνο ή αιματολογική κακοήθεια που απαιτεί χημειοθεραπεία ή έχετε διαγνωστεί με συμπαγή όγκο τα τελευταία 5 χρόνια, μπορεί να έχετε αυξημένο κίνδυνο για σοβαρή νόσο Covid-19 και πιθανότατα θα έχετε προτεραιότητα για τον εμβολιασμό Covid-19
  2. Ο εμβολιασμός ενδείκνυται ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη θεραπεία καρκίνου που λαμβάνετε (ακτινοθεραπεία, ανοσοθεραπεία, χημειοθεραπεία ή άλλη ειδική βιολογική θεραπεία) ή εάν έχετε λάβει μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων. Η αναμονή για εμβολιασμό δεν είναι λόγος αναβολής ή καθυστέρησης της θεραπείας σας.

– Συνιστάται ο εμβολιασμός να γίνεται πριν από την έναρξη της χημειοθεραπείας, όταν είναι εφικτό. Εάν λαμβάνετε ήδη χημειοθεραπεία, προτείνεται να κάνετε το εμβόλιο όταν τα λευκά αιμοσφαίρια βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων .

– Εάν λαμβάνετε κυτταροτοξική χημειοθεραπεία ή ανοσοθεραπεία, ορισμένες αρχές προτείνουν τον εμβολιασμό να γίνει 15 ημέρες μετά τη θεραπεία και 7 ημέρες πριν από την επόμενη θεραπεία, όταν αφορά τρία εβδομαδιαία σχήματα. Εναλλακτικά, συνιστάται ο εμβολιασμός να γίνεται μεταξύ των κύκλων χημειοθεραπείας και μακριά από την περίοδο ναδίρ (περίοδος χαμηλών αιμοσφαιρίων, συνήθως 7-14 ημέρες μετά τη θεραπεία, αλλά αυτό μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τη συγκεκριμένη θεραπεία). Γενικά προτείνεται η θεραπεία που πρέπει να αποφεύγεται όταν αναμένονται παρενέργειες του εμβολίου .

– Για ασθενείς που πρόκειται να ολοκληρώσουν κυτταροτοξική θεραπεία, η πρώτη δόση του εμβολίου συνιστάται να χορηγείται μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας και την επίλυση της περιόδου ναδίρ . Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση λαμβάνεται μετά από συζήτηση, με τον γιατρό ή την ομάδα της ομάδας σας για την καλύτερη επιλογή σας.

– Σε περίπτωση προγραμματισμένης χειρουργικής επέμβασης, συνιστάται ο εμβολιασμός να γίνεται τουλάχιστον 1 εβδομάδα πριν από τη λειτουργία. Ο εμβολιασμός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή μετά την επέμβαση, με βέλτιστο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων.

  1.  Εάν είχατε α) μεταμόσχευση αλλογενών βλαστικών κυττάρων απουσία ασθένειας μοσχεύματος έναντι ξενιστή (GvHD) ή β) θεραπεία εξάντλησης Β-κυττάρων, μπορείτε να λάβετε το εμβόλιο μερικούς μήνες αργότερα, με διαφορετική πολιτική και προτάσεις μεταξύ των παρόχων (ESMO, HCS, BSMO, DGHO, ASCO, ASH, UK Chemotherapy Board)

Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν μειωμένη προστασία μετά τον εμβολιασμό λόγω της θεραπείας τους. Εμπιστευτείτε το γιατρό σας, εάν είστε σε αυτήν την υποομάδα ασθενών, ο γιατρός σας θα σας κρατήσει ενήμερους.

  1. Ο εμβολιασμός δεν απαγορεύεται σε ασθενείς με προηγούμενη λοίμωξη ή λοίμωξη από Covid-19 μετά την πρώτη δόση εμβολίου και δεν είναι απαραίτητο να κάνετε ένα τεστ για λοίμωξη Covid-19 πριν από τον εμβολιασμό, αφού ακόμη και αν έχετε αντιμετωπίσει λοίμωξη Covid-19 στο παρελθόν, ο εμβολιασμός ενισχύει την ασφάλειά σας (ενισχύοντας τη μνήμη του ανοσοποιητικού συστήματος). Οι AIOM, COMU, CIPOMO, HESMO προτείνουν να γίνουν 15 ημέρες μετά την πλήρη ανάρρωση από τη μόλυνση από COVID ή 1 μήνα μετά την έναρξη της μόλυνσης .

Το ASCO, το CDC προτείνουν να γίνει έως και 6 εβδομάδες (42 ημέρες) μετά την πρώτη δόση εμβολίου σε περίπτωση μόλυνσης μετά την πρώτη δόση εμβολιασμού.

Εάν έχετε λάβει θεραπεία παθητικών αντισωμάτων (μονοκλωνικά αντισώματα ή ανάρρωση πλάσματος) ως μέρος της θεραπείας Covid-19, μπορείτε να εμβολιαστείτε μετά από τουλάχιστον 90 ημέρες .

Αντενδείξεις για τον εμβολιασμό

Οι αντενδείξεις για τον εμβολιασμό είναι οι ίδιες που ισχύουν για τον γενικό πληθυσμό. 

  • Ο εμβολιασμός ΔΕΝ σας ενδείκνυται εάν έχετε αντενδείξεις για το εμβόλιο ή οποιοδήποτε συγκεκριμένο συστατικό των εμβολίων SARS-CoV 2, όπως σοβαρή αλλεργική αντίδραση .
  • Εάν έχετε αντιμετωπίσει στο παρελθόν σοβαρή αλλεργική αντίδραση σε άλλα εμβόλια ή ενέσιμα φάρμακα ή έχετε συγκεκριμένους τύπους αλλεργίας, συζητήστε το με γιατρό, καθώς οι οδηγίες μπορεί να διαφέρουν .

Επιπλέον, είναι γενικά αποδεκτό ότι εάν έχετε ιστορικό αλλεργικής αντίδρασης/αναφυλαξίας σε εμβόλιο, φάρμακο ή φαγητό, σας συμβουλεύουμε να μην λάβετε το εμβόλιο Pfizer. Συζητήστε το με έναν γιατρό, καθώς η καθοδήγηση μπορεί να διαφέρει μεταξύ διαφορετικών εθνικών αρχών και ιατρικών παρόχων .

Εάν είχατε σοβαρή αλλεργική αντίδραση μετά την πρώτη χορήγηση εμβολίου, πιθανότατα δεν θα σας χορηγηθεί η δεύτερη δόση.

Λαμβάνοντας υπόψη το εμβόλιο AstraZeneca, ασθενείς με ιστορικό αναφυλαξίας ή αγγειοοιδήματος αποκλείστηκαν από τις κλινικές δοκιμές .

Δεδομένου ότι υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για τις επιπτώσεις του εμβολιασμού Covid-19 σε ασθενείς με καρκίνο σχετικά με την αποτελεσματικότητα και τη διάρκεια της ανοσίας, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις με τις θεραπείες για τον καρκίνο, πληροφορίες και οδηγίες για τον εμβολιασμό ασθενών με καρκίνο θα προκύψουν από την εμπειρία που ανακαλύφθηκε από καθένα προγράμματα εμβολιασμού της χώρας και δεδομένα του πραγματικού κόσμου. Όλες οι πληροφορίες είναι εμπειρικές και αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, αφού η πανδημία του Covid-19 θα είναι μακροχρόνια, που θα περιλαμβάνει διαφορετικές φάσεις στο χρόνο .

https://ecpc.org/covid-19-information

Οδηγίες για τον εμβολιασμό Covid-19 για ογκολογικούς ασθενείς

Δωρεάν εξέταση για τους ανασφάλιστους στα απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων

Ελπίδες από νέα θεραπεία για το πολλαπλούν μυέλωμα

Η φαρμακευτική εταιρεία Janssen ανακοίνωσε αποτελέσματα νέας μελέτης, τα οποία δείχνουν ότι η προσθήκη daratumumab στην καθιερωμένη θεραπεία (λεναλιδομίδη και δεξαμεθαζόνη) οδήγησε σε στατιστικά σημαντικό όφελος επιβίωσης σε ασθενείς με νεοδιαγνωσθέν πολλαπλούν μυέλωμα, οι οποίοι  ήταν ακατάλληλοι για αυτόλογη μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων.

Τα δεδομένα αυτά αναδείχθηκαν στη Διαδικτυακή Συνέντευξη Τύπου της Ευρωπαϊκής Αιματολογικής Εταιρείας (EHA). Έπειτα από διάμεση παρακολούθηση σχεδόν 5 ετών, παρατηρήθηκε μείωση του κινδύνου θανάτου κατά 32% στο σκέλος που έλαβε θεραπεία με daratumumab. Τα δεδομένα αυτά αναμένεται ότι θα αποτελέσουν τη βάση για την υποβολή μελλοντικών αιτημάτων προς τις κανονιστικές αρχές από την Janssen.

«Με κάθε υποτροπή, η θεραπεία του πολλαπλού μυελώματος γίνεται πιο πολύπλοκη. Για αυτό, είναι εξαιρετικά σημαντικό να πετυχαίνουμε βαθιές θεραπευτικές ανταποκρίσεις και βελτιωμένη επιβίωση  με την πρώτη γραμμή θεραπείας», ανέφερε ο Thierry Facon, Καθηγητής Αιματολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λιλ στη Γαλλία και ερευνητής της μελέτης. «Τα αποτελέσματα αυτά συνηγορούν ξεκάθαρα υπέρ της χρήσης του συνδυασμού daratumumab, λεναλιδομίδης και δεξαμεθαζόνης ως νέου πρότυπου φροντίδας για την παράταση της επιβίωσης και τη βελτίωση των κλινικών εκβάσεων σε ασθενείς με νεοδιαγνωσθέν πολλαπλούν μυέλωμα οι οποίοι  είναι ακατάλληλοι για μεταμόσχευση».

«Τα τελευταία  αποτελέσματα από τη μελέτη αναδεικνύουν την επίπτωση που έχει το συγκεκριμένο σχήμα συνδυασμού με daratumumab στη μακροχρόνια επιβίωση όταν χορηγείται ως θεραπεία πρώτης γραμμής, καθιερώνοντας ακόμα περισσότερο το daratumumab ως βασική αγωγή στη θεραπευτική αντιμετώπιση του πολλαπλού μυελώματος», εξήγησε ο Craig Tendler, Αντιπρόεδρος Ύστερης Ανάπτυξης και Παγκόσμιων Ιατρικών Υποθέσεων του Τομέα Ογκολογίας, Janssen Research & Development, LLC.

«Τα αποτελέσματα αυτά χαρίζουν ελπίδα και αισιοδοξία στους νεοδιαγνωσμένους ασθενείς με πολλαπλούν μυέλωμα που αναζητούν αποτελεσματικά θεραπευτικά σχήματα τα οποία  βελτιώνουν τις μακροπρόθεσμες εκβάσεις και αποτυπώνουν τη δέσμευσή μας να συνεχίσουμε να διερευνούμε το πλήρες δυναμικό του daratumumab στο πολλαπλούν μυέλωμα».

Πηγή: virus.com.gr

Οδηγίες από την Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών

Δημιουργία επιτελικής δομής για τις κλινικές μελέτες – Ενημέρωση,Εκπαίδευση,Επένδυση οι βασικοί πυλώνες

Τα 3 έψιλον, όπως ενημέρωση των ασθενών, εκπαίδευση των επιστημόνων και επένδυση από την πλευρά του κράτους, όπως επίσης και μία επιτελική δομή- με την μορφή one stop shop- αποτελούν τον βασικό άξονα, πάνω στον οποίο θα πρέπει να κινηθεί η χώρα μας το επόμενο διάστημα, προκειμένου  να αυξήσει ποσοτικά τις κλινικές μελέτες, τόσο σε οικονομικό όφελος, όσο και σε αριθμό.

Η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν ουραγός στις κλινικές μελέτες- απορροφά 100 εκατ. ευρώ, την ώρα που στην Ευρώπη επενδύονται ετησίως πάνω από 36 δις ευρώ- διαθέτει υψηλή ποιότητα κλινικών μελετών. Το στοιχείο εκείνο που πρέπει να αλλάξει, είναι η μείωση της γραφειοκρατίας και τα χαρακτηριστικά των κλινικών μελετών, προκειμένου να εισαχθούν περισσότεροι ασθενείς στη διαδικασία. Ένα μοντέρνο ψηφιοποιημένο πληροφοριακό σύστημα εξοπλισμού εγκατεστημένο στα νοσοκομεία, θα μπορούσε να λειτουργήσει επίσης, ιδιαίτερα υποστηρικτικά.

Επιπλέον, οι κλινικές μελέτες, αποτελούν το μοναδικό εργαλείο που μπορεί να προσφέρει καινοτομία.

Τα παραπάνω τονίστηκαν στη διάρκεια διαδικτυακής συνέντευξης τύπου, με θέμα μελέτη της PwC για την προσέλκυση κλινικών μελετών στην Ελλάδα, που οργάνωσε ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ).

4.000 κλινικές μελέτες κάθε χρόνο στην Ευρώπη

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, κ. Δημήτρης Φιλίππου που σημείωσε ότι: « Κάθε χρόνο 4.000 περίπου κλινικές μελέτες εγκρίνονται στην Ευρώπη και το 65% αυτών των κλινικών μελετών χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Άρα, είναι ένας τρόπος έμμεσης αλλά σημαντικής χρηματοδότησης των συστημάτων υγείας. Και αυτήν ακριβώς την ευκαιρία πρέπει να αδράξουμε σαν χώρα, να χρησιμοποιήσουμε τις κλινικές μελέτες αφενός μεν για να προσφέρουμε ποιοτικές υπηρεσίες στους ασθενείς μας, αφετέρου δε για να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους, ώστε να εξορθολογήσουμε τις δαπάνες και να προχωρήσουμε σε αναβάθμιση του συστήματος υγείας. Στον ΕΟΦ, με αφετηρία την πανδημία, καταφέραμε αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε στον μέσο όρο όσον αφορά την ταχύτητα και την αξιοπιστία της εγκριτικής διαδικασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το οποίο δημιουργεί ευνοϊκό περιβάλλον για την προσέλκυση κλινικών μελετών.

Στόχος να ξεπεράσουμε τις 200 μελέτες το 2021 στην Ελλάδα

Ο ρεαλιστικός στόχος για το 2021 είναι ο αριθμός των εγκρίσεων να ξεπεράσει τις 200 μελέτες, έναντι 130-150 τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλα, εργαστήκαμε στο νομοθετικό πλαίσιο και υπάρχουν νομοθετικές παρεμβάσεις, ώστε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο το Κράτος αντιμετωπίζει τις κλινικές μελέτες και τις εταιρείες. Θεωρούμε σημαντική και καθοριστική την ενημέρωση για τους ασθενείς, την εκπαίδευση των επιστημόνων και την επένδυση από πλευράς του Κράτους με νομοθετικές παρεμβάσεις και ενέργειες, όπως η δημιουργία γραφείου κλινικών μελετών ανά νοσοκομείο.».

Για το παρόν και το μέλλον των Κλινικών Μελετών στην Ελλάδα, οι οποίες μπορούν να αποδειχθούν εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης σε μία δύσκολη χρονική στιγμή μίλησε ο Πρύτανης ΕΚΠΑ, κ. Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος και ανέφερε ότι: «Η αρχή και το τέλος κάθε κλινικής δοκιμής είναι η προσπάθειά μας να διασφαλίσουμε νέες καινοτόμες θεραπείες για τους ασθενείς μας. Ο ασθενής είναι και πρέπει να είναι το επίκεντρο κάθε διαδικασίας και κάθε προσπάθειας. Η διεξαγωγή κλινικών μελετών απαιτεί τη συνεργασία των Αρχών, του επιστημονικού προσωπικού και των ασθενών, των χορηγών, των εταιρειών CRO και των συλλόγων ασθενών. Πρόκειται για μία ανθρώπινη αλυσίδα εμπιστοσύνης και συνεργασίας που οδηγεί σε επιθυμητά αποτελέσματα. Η κλινική έρευνα, εντός και εκτός των συνόρων, αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις την τελευταία διετία. Οι νέες τεχνολογίες και η τηλεϊατρική συνετέλεσαν σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση, εξασφάλισαν ταχύτατες διαδικασίες έγκρισης, και συνέβαλλαν αποφασιστικά στην επίτευξη επιστημονικής και ερευνητικής κανονικότητας».

Κλινικές μελέτες ίσον καινοτομία

Η Πρόεδρος της Ένωσης Ασθενών Ελλάδας, κυρία Κατερίνα Κουτσογιάννη, αναφέρθηκε στη σημασία των κλινικών μελετών για τους ασθενείς και σημείωσε: «Οι κλινικές μελέτες αποτελούν την μοναδική δίοδο προς την καινοτομία αφού χωρίς τις κλινικές μελέτες δεν μπορούμε να έχουμε νέες, πιο αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπείες. Το οφέλη για τους ασθενείς είναι πολλαπλά, αφού τους δίνεται η δυνατότητα να λάβουν γρήγορα και δωρεάν, καινοτόμα φάρμακα, αλλά και διαγνωστικές εξετάσεις, ενώ παράλληλα τους προσφέρουν συνεχή και υψηλού επιπέδου ιατρική παρακολούθηση. Μέσω της συμμετοχής τους σε αυτές, οι ασθενείς ενδυναμώνονται και αποκτούν ενεργό ρόλο στη διαχείριση της υγείας τους. Ωστόσο, ο ρόλος τους ασθενών οφείλει να μην περιορίζεται μόνο στη συμμετοχή τους, αλλά να είναι πιο ενεργητικός σε όλες τις φάσεις της μελέτης, από το σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση τους.»

Ο Πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου Πνευμονικής Ίνωσης, κ. Σπύρος Παναγιωτόπουλος σχολίασε: «Έχω συμμετάσχει σε κλινική μελέτη του πρώτου φαρμάκου για την πνευμονική ίνωση το 2012, η οποία διήρκησε 2 χρόνια. Ευγνωμονώ τον καθηγητή Δημοσθένη Μπούρο που με έβαλε σε αυτή την κλινική μελέτη και κατέρριψα το προσδόκιμο ζωής που ήταν 3 με 5 χρόνια. »

Η μελέτη «Πώς θα προσελκύσει κλινικές μελέτες η Ελλάδα» που παρουσιάστηκε από την κυρία Ανδριάνα Σκύφτα, Senior Manager PwC, καταγράφει τα δομικά προβλήματα αλλά και μια σειρά προτάσεων με βάση και τις καλές πρακτικές και την πολιτική σχετικών κινήτρων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της μελέτης πρέπει να επικεντρωθούμε σε ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο το οποίο θα βασίζεται:

1) στη διευκόλυνση της συμμετοχής των ασθενών,

2) στην απλοποίηση των διαδικασιών, τη μείωση της γραφειοκρατίας και τη βελτίωση του χρόνου εγκρίσεων,

3) στην παροχή κινήτρων για έρευνα και ανάπτυξη και

4) στην εκπαίδευση του διοικητικού προσωπικού των νοσοκομείων.

Επιτελική δομή, υπό την μορφή One stop – shop

Πρόταση του ΣΦΕΕ είναι η δημιουργία Επιτελικής Δομής στο Υπουργείο, αλλά και σε όλα τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, η οποία θα λειτουργεί ως one-stop-shop. Η Δανία για παράδειγμα, η οποία το 2012 ίδρυσε Εθνικό Γραφείο Κλινικών Μελετών με αντίστοιχες αρμοδιότητες, ώστε να αντιμετωπίσει παρεμφερή προβλήματα, σήμερα είναι στην 3η θέση πανευρωπαϊκά σε κατά κεφαλήν επενδύσεις σε κλινικές μελέτες.

Με αυτόν τον τρόπο θα μεγιστοποιηθεί η συμμετοχή της χώρας στο χώρο της κλινικής έρευνας.

Τα οφέλη είναι πολλαπλά, πρώτιστα για τους ασθενείς που συμμετέχουν σε αυτές, αλλά και για την οικονομία της χώρας:

  • Για τους ασθενείς: ταχεία και δωρεάν πρόσβαση σε νέες θεραπείες, φάρμακα και εργαστηριακές και διαγνωστικές εξετάσεις χωρίς καμία επιβάρυνση, συνεχής και υψηλού επιπέδου ιατρική παρακολούθηση.
  • Ερευνητική τεχνογνωσία: Οι γιατροί που συμμετέχουν στις κλινικές μελέτες βελτιώνουν σημαντικά τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους γύρω από κάθε νόσημα, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται σημαντικά η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν στο σύνολο των ασθενών.
  • Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης, με εξειδικευμένο επιστημονικό ανθρώπινο δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης.
  • Προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων (FDI), εξοικονόμηση πόρων για το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Για κάθε επένδυση που γίνεται σε κλινικές μελέτες στη χώρα μας, το 20% εισπράττεται υποχρεωτικά βάσει νόμου από το νοσοκομείο που διεξάγεται η μελέτη και την εποπτεύουσα Υγειονομική Περιφέρεια, ενισχύοντας τους προϋπολογισμούς των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας.

Κέντρο διεξαγωγής κλινικών μελετών

Κλείνοντας, ο Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΣΦΕΕ και υπεύθυνος Επιστημονικών Θεμάτων και Κλινικών Μελετών, κ. Δημήτρης Αναγνωστάκης, απηύθυνε πρόσκληση συνεργασίας σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, καθώς όπως χαρακτηριστικά είπε: «Αυτό που απαιτείται είναι η στενή συνεργασία όλων των αρμοδίων, ώστε να βρεθούν συναινετικές λύσεις που θα αναδείξουν τις δυνατότητες της χώρας και θα την καταστήσουν αξιόπιστο Ευρωπαίο εταίρο. Στόχος του ΣΦΕΕ και όλων των φαρμακευτικών εταιριών μελών του είναι η ανάδειξη της χώρας μας σε κέντρο διεξαγωγής κλινικών μελετών με διεθνή απήχηση που θα δώσει νέα πνοή και ώθηση τόσο στη Δημόσια Υγεία όσο και την Εθνική Οικονομία. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί!».

Πηγή: cnn.gr