Η «ψηφιακή υγεία» γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη την τελευταία περίοδο. Λόγω της πανδημίας, η επιστήμη της υγείας έπρεπε να αναπτυχθεί μέσω της τεχνολογίας και να εξελιχθεί προκειμένου να βελτιωθεί έτσι ώστε να μπορέσουν να βοηθηθούν περισσότεροι πολίτες. Αναπτύχθηκαν εμβόλια και φάρμακα ενώ παράλληλα βελτιώθηκε κατά μεγάλο βαθμό ο τομέας της πρόληψης και της διάγνωσης.
Αρχικά, η κυβέρνηση πρέπει να συμβαδίζει με την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Τα συστήματα που χρησιμοποιούνται για την ηλεκτρονική υγεία υστερούν – αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει για να υπάρξει ορατή βελτίωση-. Επιπλέον, τα αρχεία της υγείας πρέπει να διακινούνται πολύ προσεκτικά από αυτούς που θα τα χειρίζονται, σεβόμενοι τα προσωπικά δεδομένα και τους πολίτες. Αναπτύσσοντας ειδικές εφαρμογές θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το όλο εγχείρημα από όλες τις πλευρές, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει.
Δευτερευόντως, δεν υπάρχει καλή οπτική στο πόσο η τεχνολογία και τα εργαλεία που αυτή προσφέρει μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να αποδειχτεί το πόσο μεγάλη βοήθεια παρέχεται στους πολίτες.
Τρίτον, στο πολύπλοκο σύστημα υγείας που υπάρχει μέσω του της τεχνολογίας, τα διάφορα μέλη καθοδηγούνται από διαφορετικά κίνητρα (ασθενείς, φαρμακευτικές, ερευνητές, γιατροί) ενώ όλοι τους αντλούν πληροφορίες από το ίδιο σύστημα, επιβραδύνοντας την πρόοδο χρήσης δεδομένων.
Απαιτείται ισχυρή πολιτική παρέμβαση και αποφασιστικότητα προκειμένου να αυξηθεί η προσβασιμότητα και χρήση της ψηφιακής υγείας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δεσμευτεί ότι θα δημιουργήσει έναν Ευρωπαϊκό Χώρο δεδομένων Υγείας, προκειμένου να βοηθήσει στο να αυξηθεί η χρήση της ηλεκτρονικής υγείας. Μέσω αυτού θα προαχθεί η διαφάνεια, η υπευθυνότητα των κυβερνήσεων αλλά θα υπάρχουν και ίσες ευκαιρίες για όλους, χωρίς διακρίσεις.
Υπάρχει Ελπίδα;
