Φόβος για τη ζωή: Μέσα από τα μάτια του ασθενή

 

Φοβάμαι…

Λέξη, σκέψη και συναίσθημα με βάρος.

Ο Φόβος είναι ένα υπερβολικό και επίμονο συναίσθημα που προκαλείτε από την παρουσία μιας κατάστασης. Το κυρίαρχο σύμπτωμα της φοβίας είναι το δυσανάλογο έντονο άγχος. Με θετικό κι αρνητικό πρόσημο.  Κι ενώ κατανοούμε   ότι ως ενός ορισμένου σημείου ο ρόλος του φόβου είναι χρήσιμος και πολλές φορές προστατευτικός, σε άλλες περιπτώσεις μετατρέπεται σε εμπόδιο. Ο στόχος στις ζωές όλων μας δεν είναι να μην φοβηθούμε ποτέ αλλά να μάθουμε να τον διαχειριζόμαστε, να μην τον αφήνουμε να μας κατακλύζει, να μας κρατάει πίσω και να μας περιορίζει την ζωή.

Ο φόβος χρειάζεται στο κατάλληλο μέτρο.

Όπως πολλές βαριές ασθένειές, έτσι και ο καρκίνος επηρεάζει σημαντικά τη σωματική και ψυχική υγειά του κάθε ασθενή, προκαλώντας κύματα συναισθημάτων οπού ο ασθενής δεν έχει ξανά βιώσει. Ένα από αυτά τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι και ο Φόβος. Ο φόβος πολλές φορές κυριεύει το άτομο με δυσάρεστες σκέψεις και άσχημη διάθεση.

Από την μια πλευρά τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου, από την άλλη ο συνδυασμός του με τις εμπειρίες που έχει βιώσει ο καθένας αλλά και η διάγνωση του καρκίνου επηρεάζουν τον τρόπο που ο καθένας  αισθάνεται, σκέφτεται και εν τέλει συμπεριφέρεται απέναντι στον φόβο του. Καθορίζεται λοιπόν το πως αξιολογούμε, ενισχύουμε, αντιλαμβανόμαστε, γενικεύουμε, εγκλωβίζουμε το συναίσθημα του φόβου μέσα μας ή αντίθετα πόσο προσπαθούμε να τον ξεπεράσουμε τολμώντας να ζήσουμε.

Τι όμως πραγματικά φοβόμαστε;

Σίγουρα η απάντηση δεν είναι μια. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Όπως φοβάμαι τα συμπτώματα της ασθένειας, φοβάμαι για την οικογένεια μου, φοβάμαι για το πως θα είμαι, φοβάμαι να μην πεθάνω. Ο φόβος για το άγνωστο.

Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος όπου γράφει φόβος για το άγνωστο, βρίσκεται η έννοια της ζωής. Έτσι η αναμέτρηση με τους παραπάνω φόβους είναι ταυτόχρονα η αναμέτρηση με την ζωή. Σύμφωνα με έρευνες στην αρχή αυτή η υπαρξιακή αναζήτηση, στην οποία επιβάλει η ασθένεια το άτομο είναι επίπονη, καθώς αναγκάζει να ‘χωρέσει’ βαθιές έννοιες του φόβου στην καθημερινότητα. Στην πορεία όμως διαπιστώνεται και κάτι το οποίο δεν το περιμένουμε το ‘άνοιγμα’ προς την ζωή, που δίνει νόημα στις αξίες, στην καθημερινότητα, στην αποδοχή και την συμφιλίωση του καρκίνου. Όταν έρχεται στην επιφάνεια η σκέψη ότι ποτέ και κάνεις δεν ασφαλής. Όταν έρχεται στην επιφάνεια η σκέψη ότι αν και είμαι ασθενής, είμαι και ζωντανός.

Μπορούμε λοιπόν να κρατήσουμε το φόβο μας και να καθίσουμε στην άκρη ή μπορούμε να προχωρήσουμε. Ευτυχώς ή δυστυχώς βεβαιώσεις και εγγυήσεις ότι όλα θα είναι εύκολα και χωρίς πόνο δεν υπάρχουν. Πέφτουμε, κλαίμε, σηκωνόμαστε, προχωράμε, συνεχίζουμε και πηγαίνουμε μπροστά. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η ζωή συνεχίζεται, εμείς επιλέγουμε το πως.

Υπάρχουν κάποιοι τρόποι οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν στην διαχείριση των έντονων, δυσάρεστων ή αρνητικών συναισθημάτων όπως ο φόβος.

Η αναγνώριση  και η έκφραση όλων των συναισθημάτων προκαλούν ανακούφιση και είθισται να βοηθάει σε μια καλύτερη πορεία θεραπείας. Ως εκ τούτου, είναι θεμελιώδους σημασίας να υπάρχει κάποιος άνθρωπος, φίλος, συγγενή, ένας ειδικός ψυχικής υγείας  ή ακόμα κα μια κόλα χαρτί στον οποίο ο ασθενείς θα νιώθει άνετα χωρίς να νιώθει ότι θα κριθεί. Κάπου εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επιλογή του αν και πότε θα ανοιχτεί το άτομο και θαhttps://apis.mail.yahoo.com/ws/v3/mailboxes/@.id==VjN-wILqKv1S7Zcg3GLKkScbAg-UbJ0hIYhqXX3xOChmiYJ0_neXC_5CtEdhujlEcv3FkZ2dZyyLIvrOUdO48QGxGA/messages/@.id==AGwEcDYb6lHZZHRcUQanIBB9MVc/content/parts/@.id==3/thumbnail?appid=YMailNorrinLaunch εκφράσει τα συναισθήματα του για την νόσο και την πορεία είναι εντελώς προσωπικό θέμα και δεν επιδέχεται πίεση.

Τέλος, η ψυχική ανθεκτικότητα βοηθάει το άτομο να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες καταστάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο είναι καλό να προσπαθήσει να βρει θετικά, χαρούμενα, όμορφα περιστατικά ή λεπτομέρειες μέσα στην ημέρα και δραστηριότητες όπου να γεμίζουν αισιοδοξία, δύναμη, χαλάρωση.

Όλο αυτό το εγχείρημα είναι δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο.

Αξίζει να ζήσουμε !!!

 

Πολυκάρπου Ανδριανή,

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια,

ΜΑ Συμβουλευτική Ψυχολογία,

Συνθετική Συστημική Προσέγγιση.

@Polykarpou_psychologist

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *