Η προσβασιμότητα των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας έχει σημειώσει σημαντική επιδείνωση την τελευταία περίοδο λόγω του νέου κορονοϊού. Αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολεί και να προβληματίζει όλους μας. Κατά γενική ομολογία, ένα από τα βασικά εμπόδια πρόσβασης είναι το κόστος των υπηρεσιών (κόστος φαρμάκων και νοσοκομειακές υπηρεσίες παρόλο που η περίθαλψη είναι δημόσια).
Σχετικά με τα φάρμακα, τα μέτρα μείωσης της κρατικής φαρμακευτικής δαπάνης οδήγησαν, εν μέρει, στην μεγαλύτερη χρηματική επιβάρυνση των ασθενών. Όσον αφορά τις νοσοκομειακές υπηρεσίες, πρόκειται για άτυπες πληρωμές, οι οποίες αποτελούν κίνδυνο για την οικονομική ισότητα και εν γένει της ισότητας απέναντι στις υπηρεσίες υγείας που λαμβάνουν τα άτομα.
Ένας ακόμη παράγοντας που προκαλεί ανισορροπίες στην ίση διανομή των υπηρεσιών υγείας, είναι η περιορισμένη πρόσβαση που έχουν οι πολίτες που μένουν στην επαρχία ή σε νησιά στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Επιπλέον δεν υπάρχουν ίση κατανομή πόρων και προσωπικού. Ωστόσο, το 2016 ολοκληρώθηκε το Εθνικό Δίκτυο Τηλεϊατρικής, το οποίο περιλαμβάνει 43 μονάδες τηλεϊατρικής. Αυτό συνδέει 30 κέντρα υγείας σε νησιά του Αιγαίου με 12 νοσοκομεία στην περιφέρεια της πρωτεύουσας. Οι μονάδες τηλεϊατρικής είναι εξοπλισμένες με κάμερες και διαγνωστικά εργαλεία και προσφέρουν πρόσβαση σε ευρύ φάσμα ειδικών ιατρών, συμπεριλαμβανομένων καρδιολόγων, ογκολόγων και ειδικών σε θέματα ψυχικής υγείας.
Το τρέχον δημοσιονομικό πλαίσιο είναι σημαντικό, καθώς οι υποχρεώσεις που συνεχίζει να έχει η Ελλάδα μετά την έξοδό της από το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής απαιτούν τη διατήρηση του πλεονάσματος του προϋπολογισμού στο 3,5% τουλάχιστον έως το 2022. Αυτό σημαίνει ότι η αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία θα συνεχίσει πιθανότατα να δεσμεύεται από δημοσιονομικούς περιορισμούς. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι είναι απίθανο να μειωθούν βραχυπρόθεσμα οι δαπάνες σε άμεσες ιδιωτικές πληρωμές. Ωστόσο, οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, κυρίως υπό τη μορφή πληρωμών των νοικοκυριών, εξακολουθούν να είναι πολύ υψηλές, με αποτέλεσμα το ένα τρίτο της υγειονομικής περίθαλψης να πληρώνεται απευθείας από τα νοικοκυριά.
Τα υφιστάμενα μέτρα οικονομικής προστασίας εστιάζονται κυρίως στα φάρμακα. Για παράδειγμα, εξαιρούμενα από τη συμμετοχή των ασθενών στο κόστος των φαρμάκων είναι άτομα που πάσχουν από ορισμένες παθήσεις ή έχουν χαμηλό εισόδημα. Παρ’ όλα αυτά, ένα στα δέκα νοικοκυριά υφίσταται καταστροφικές δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης, που είναι από τα υψηλότερα επίπεδα στην ΕΕ.Η Ελλάδα θα μπορούσε πράγματι να επωφεληθεί από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα λαμβάνει υπόψη την απόδοση του συστήματος υγείας και τις ανάγκες του πληθυσμού. Χρειάζεται όμως κατάλληλος σχεδιασμός και σωστή κατανομή των υπηρεσιών.
ΠΗΓΗ: https://www.aagora.gr/poso-prosvasimes-ine-i-ypiresies-ygias-stin-ellada/
