Ο καρκίνος, είναι ένα χρόνιο νόσημα,που φαίνεται να απασχολεί από την αρχαιότητα, όσους ασχολούνται με τον τομέα της υγείας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ιπποκράτης ΄΄βάφτισε΄΄ την ασθένεια,αφού παρομοίωσε τον όγκο με κάβουρα(καρκίνο).
Ο καρκίνος,είναι μια επίπονη μάχη,που καλείται να δώσει ο ασθενής,στην προσπάθεια διατήρησης μιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας.Η ιδιαίτερη ανάπτυξη της ψυχολογίας της υγείας ανέδειξε το θέμα της σχέσης ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και ασθενή.Θα πρέπει,λοιπόν,να υπάρχουν και ψυχολογικές παρεμβάσεις, ώστε να αυξηθούν οι δυνατότητες επιτυχίας μιας αγωγής.
΄΄Επιδημία΄΄,ονομάζουμε μια ασθένεια που η συχνότητα εμφάνισής της είναι μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη. Ο καρκίνος,είναι μια χρόνια νόσος,με χαρακτηριστικά επιδημιών του παρελθόντος.
Η νόσος σχετίζεται και με κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, καθώς το χαμηλό οικονομικό επίπεδο,η ανεργία και η χρόνια οικονομική και ψυχική επιβάρυνση,μπορούν να επιβαρύνουν την πορεία της ασθένειας.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ,την πρώτη θέση θνησιμότητας και νοσηρότητας κατέχουν τα καρδιαγγειακά νοσήματα.Ακολουθεί ο καρκίνος,που παρουσιάζει μια αυξητική τάση(24,4%).
Το ΑIDS,από την άλλη,δρα αργά και είναι λιγότερο θανατηφόρο,όμως οι φορείς του ,όπως και του καρκίνου, βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό.Εν τούτοις,αυτό που διαφοροποιεί τις δυο ασθένειες είναι ότι δεν υπάρχει ο κίδυνος της μετάδοσης.
Στο ΕΣΥ,δεν υπάρχουν οργανωμένες υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης ή κι όταν υπάρχουν υπολειτουργούν.Το δύσκολο έργο έχουν αναλάβει τόσο εθελοντικές οργανώσεις όσο και οι φροντιστές.Αυτοί είναι συχνά μέλη της οικογένειας του ασθενή, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με την παραίτηση από την εργασία τους και τις κοινωνικές τους δραστηριότητες. Ο φροντιστής νιώθει άγχος,θλίψη κι έντονη ανησυχία,αισθήματα που μπορούν να αυξηθούν,όταν ο ασθενής είναι αγενής ή και βίαιος.
Με τον όρο ΄΄ενδυνάμωση΄΄,εννοούμε όλες εκείνες τις διαδικασίες,που βοηθούν τα άτομα και τις οικογένειές τους να κινητοποιηθούν προς την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ασθένειας. Ενδεικτικά,προτείνουμε ψυχολογική θεραπεία μια φορά την εβδομάδα ή κάθε 15 μέρες,από μια ώρα,τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους φροντιστές.
Μέσω του διαδικτύου,ο ασθενής έχει πρόσβαση σε τεράστιο όγκο πληροφοριών.Πρέπει,όμως, να γνωρίζει πως να τις αξιοποιήσει.Υπάρχουν ασθενείς που αρνούνται να ενημερωθούν και γι αυτό χάνουν πολύτιμες πληροφοριες.Υπάρχουν και άλλοι που δίνουν βάση σε ό,τι διαβάζουν και κυριεύονται από άγχος.
Ο αισιόδοξος ασθενής θα προσέξει τι και που θα το διαβάσει,θα συμβουλευτεί ειδικό για το άγχος του και θα ενημερωθεί για προγράμματα όπως πχ γυμναστικής ή διατροφής.
Αναγκαία προυπόθεση για να βοηθηθεί είναι οι πληροφορίες να προέρχονται από αξιόπιστες πηγές.
Πηγή : www.exronika.com από
κ.Ζωή Σαραντοπούλου(οικονομολόγος υγείας,τ.καθηγήτρια ΑTEI Ιονίων Nήσων)
