Οι φροντιστeσ “ασθενεισ” έχουν ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;
Ποιος είναι αυτός που άτυπα, άδηλα και αμισθί αναλαμβάνει την φροντίδα ενός ατόμου με μια αναπηρία ή χρόνιο νόσημα; Ποιος είναι αυτός που μετουσιώνεται σε κοινωνικό λειτουργό, νοσηλευτή, εργοθεραπευτή, για τον δικό του άνθρωπο;
Είναι ένας από εμάς που δεν είχε ποτέ γνώση του ορισμού της έννοιας του φροντιστή αλλά που για τον ίδιο,το περιβάλλον του και την κοινωνία παρέχει κάθε είδους υποστήριξης στο δικό του άτομο έχοντας ο ίδιος την ιδιότητα του εργαζομένου κ.ά. Όλοι μας έχουμε στο νου μας ένα τέτοιο άτομο. Όλοι μας σε ένα βαθμό έχουμε υπάρξει φροντιστές.Δεν μας είναι ξένο να τρέχουμε για να βοηθήσουμε την δύσκολη καθημερινότητα ενός ατόμου που νοσεί, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά ,οικονομικά, κοινωνικά έχοντας να ισορροπήσουμε με οικογένεια, εργασία, θέλω.
Άραγε ποιος φροντίζει για τους φροντιστές ;
Πότε πάνε για εξετάσεις πρόληψης όταν οι μέρες αδείας – κανονικές, γονικές, άνευ αποδοχών – φεύγουν για εξετάσεις του ασθενούς; Ποιός τους υποστηρίζει όταν ψυχολογικά αισθάνονται ράκος που παραμελούν τους ίδιους, τα παιδιά τους, για να φροντίσουν την μάνα, την αδερφή, τον άνδρα; Μπορούν να ζητήσουν μείωση ωρών εργασίας, ευέλικτο ωράριο ή τηλεργασία για να διευκολυνθούν όταν πρωταγωνιστεί ο φόβος ότι θα χάσουν την δουλειά τους; Μπορεί να υπάρξει εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής για όλους αυτούς τους ανθρώπους;
Η Ευρωπαïκή Νομοθεσία δίνει το έναυσμα με την 1158/2019 οδηγία. Μένει να δούμε πόσο θα μας πάρει να την υιοθετήσουμε ουσιαστικά και να δημιουργήσουμε ένα δίκτυ ασφαλείας για όλους αυτούς, δίνοντας απάντηση στο ερώτημα: Ποιος Φροντίζει για τους Φροντιστές ;
Στόχος όλων μας είναι η ενίσχυση των Φροντιστών με πολιτικές υγείας που θα τους περικλείουν, με κοινωνικές δράσεις που θα αποσκοπούν σε ευεργετικότερες διατάξεις, με εργασιακές διευκολύνσεις που θα τους προστατεύουν από απώλεια εργασίας αλλά και διακρίσεις στο χώρο εργασίας τους. Στόχος όλων μας είναι η κοινωνία μας να σταθεί ουσιαστικά δίπλα στους συνεκτικούς κρίκους υγείας στην πορεία μιας νόσου στην ζωή κάθε ατόμου.
Ο Προσωπικός Βοηθός Υγείας συμπορεύεται με όλους αυτούς τους ανθρώπους καταγράφοντας τα θέματα που προκύπτουν και επεμβαίνοντας σε όλες τις φάσεις δίνοντας ποιοτικά χαρακτηριστικά σε έναν αγώνα που μόνο δίκαιος δεν είναι. Η περίπτωση του Π.Ν φροντιστή και ωφελούμενου του Προγράμματος του Προσωπικού Βοηθού είναι χαρακτηριστική :
“Η μητέρα μου,73 ετών, νόσησε από καρκίνο και ξεκίνησε χημειοθεραπείες. Εγώ είμαι ο γιος της ασθενούς. Έχω οικογένεια και το ωράριο εργασίας είναι 8:30 – 20:00, για το ποσό των 700 ευρώ χωρίς περιθώριο διευκολύνσεων. Με το μισθό μου προσπαθώ να ανταπεξέλθω στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για όλους μας. Όταν πληροφορήθηκα για την ασθένεια της μητέρας μου αισθάνθηκα πως δε θα καταφέρω να παρέχω βοήθεια, στο βαθμό που απαιτεί η περίσταση. Ενημερώθηκα για τις υπηρεσίες που παρέχει ο Προσωπικός Βοηθός. Επικοινώνησα με τα κορίτσια της ομάδας και τις ενημέρωσα για τη κατάσταση της μητέρας μου. Ανταποκρίθηκαν άμεσα στέλνοντας μου τους φακέλους που έπρεπε να συμπληρώσω και δίνοντας μου τις απαραίτητες πληροφορίες, σχετικά με τη διαδικασία που θα ακολουθούσε. Με διαβεβαίωσαν πως θα επικοινωνούσαν μαζί μου για οποιοδήποτε θέμα θα προέκυπτε, όπως κι έγινε. Με ενημέρωσαν για τα δικαιώματα που θα μπορούσε να διεκδικήσει η μητέρα μου, επικαλούμενη την αναπηρία της. Πληροφορηθήκαμε ότι δε δικαιούται κάποιο επίδομα, καθώς είναι ήδη συνταξιούχος γήρατος. Παρόλα αυτά τα κορίτσια με καθησύχασαν πως η μητέρα μου δικαιούται οικονομικές ελαφρύνσεις, τις οποίες διεκδικήσαμε και εν τέλει πετύχαμε. Οι επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις δε μου επέτρεπαν να αφιερωθώ, όπως θα ήθελα, στην επιβαρυμένη από την ασθένεια,σωματικά και ψυχικά, μητέρα μου. Η ομάδα του Προσωπικού Βοηθού μου έδωσε πολύτιμες πληροφορίες και με καθοδήγησε. Γράφω σήμερα αυτό το κείμενο, με σκοπό να ευχαριστήσω από καρδιάς τα κορίτσια της ομάδας καθώς με τη στάση τους έκαναν σαφές πως βοήθεια χρειάζεται τόσο ο ασθενής όσο και ο φροντιστής. Είμαι ευγνώμων για τη συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξή τους, στο θέμα της μητέρας μου. Χωρίς τη πολύτιμη καθοδήγηση της ομάδας του Προσωπικού Βοηθού δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση.”
Η Ομάδα Κ3
