Κατηγορία: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Καρκίνος και καλοκαιρινές διακοπές

Διανύοντας τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού, καλούμαστε να χαρούμε τον ήλιο, τη θάλασσα και τις διάφορες καλοκαιρινές δραστηριότητες. Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και οι ογκολογικοί ασθενείς έχουν την ανάγκη να απολαύσουν κάποιες στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς. Έτσι, οι ασθενείς θέλοντας να ενημερωθούν για το εάν μπορούν να ταξιδέψουν, τι μπορούν να κάνουν και τι όχι κατά την καλοκαιρινή περίοδο, ζητούν βοήθεια από τον Ογκολόγο τους.

Για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε ενεργό χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ανοσοθεραπεία ή θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες και ορμονοθεραπεία, επιτρέπονται οι περισσότερες από τις συνήθεις καλοκαιρινές δραστηριότητες.

Οι περισσότερες θεραπείες, λόγω της συχνότητάς τους, επιτρέπουν την ασφαλή μετάβαση σε κάποιο τόπο διακοπών μεταξύ των δύο συνεδριών.

Να σημειωθεί πως σε κάποιες μορφές θεραπείας, όπως είναι η ανοσοθεραπεία  είναι δυνατή και η παράταση αυτού του διαστήματος κατά 1-2 εβδομάδες, λόγω του μηχανισμού δράσης της ανοσοθεραπείας, που εξακολουθεί να είναι δραστική και μετά από μια σχετική καθυστέρηση της νέας συνεδρίας.

Η θάλασσα και ο ήλιος είναι κάτι το οποίο μπορούν να χαρούν οι ασθενείς, αποφεύγοντας όμως την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία κατά τις μεσημεριανές ώρες, δηλαδή από τη 13:00 έως τις 17:00.

Χρησιμοποιώντας καπέλο, ομπρέλα και αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας τόσο για το πρόσωπο όσο και για το σώμα, μπορούν να απολαύσουν τη θάλασσα νωρίς το πρωί ή πιο αργά το απόγευμα.

Όταν συμμετέχουν στις διάφορες δραστηριότητες, όπως είναι η κολύμβηση, θα πρέπει να μην ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων τους. Ακόμη, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε εξωτερική ακτινοθεραπεία που προκαλεί δερματίτιδα σε μία περιοχή του σώματος που εκτίθεται στην ηλιακή ακτινοβολία, χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.

Ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοσοκατασταλτικές θεραπείες που τους καθιστούν πιο ευάλωτους σε λοιμώξεις, είναι σημαντικό να προσέχουν καθώς το καλοκαίρι συνοδεύεται από υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία.

Καταλήγοντας, πέρα από το κομμάτι τις προστασίας, εξίσου σημαντικό κομμάτι είναι και η διασφάλιση της ψυχικής υγείας των ασθενών. Ειδικότερα κατά τους θερινούς μήνες, πολλοί ογκολογικοί ασθενείς, και ιδιαίτερα ηλικιωμένοι ή άτομα με κινητικά προβλήματα, δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την οικογένεια και να συμμετέχουν στις διακοπές. Έτσι, πολλές φορές μένουν μόνοι τους πίσω συνοδευόμενοι από το αίσθημα της μοναξιάς, της εγκατάλειψης και της απομόνωσης, καθώς δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα των υπολοίπων.

Είναι πολύ σημαντικό να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτόν τον αγώνα, παραμένοντας ενεργοί με άλλους τρόπους και ασφάλεια. 

Επιμέλεια κειμένου :

Μελίνα Παπαδοπούλου, τελειόφοιτη Παντείου ,Τμήμα Κοινωνιολογίας  2023

ΠΗΓΗ:

https://www.dunant.gr/el/news/medical-articles/oncology/oggologikoi-astheneis-kalokairines-diakopes/

 

Η συμβολή βοήθειας του περίγυρου στον ογκολογικό ασθενή

Στην αποδοχή της ασθένειας του καρκίνου από τους ογκολογικούς ασθενείς είναι δυνατό να συμβάλει τόσο το κοινωνικό περιβάλλον του ασθενή, όσο και το ίδιο το άτομο. Η κοινωνική υποστήριξη, όπως επίσης και ο ατομικός τρόπος διαχείρισης της ασθένειας, φαίνεται ότι αποτελούν τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την αποδοχή της ασθένειας από μέρους των ασθενών. 

Ο κλινικός ψυχολόγος, Στυλιανός Κωνσταντίνου, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο ο περίγυρος μπορεί να βοηθήσει τον ογκολογικό ασθενή.

Η κάθε μορφή κοινωνικής υποστήριξης, που παρέχεται στο άτομο, είναι δυνατό να βοηθήσει τον ογκολογικό ασθενή στην ψυχική προσαρμογή του, με τη συντροφική υποστήριξη και την υποστήριξη από τους συγγενείς και φίλους του ασθενή να θεωρούνται ως οι πιο ισχυρές πηγές υποστήριξης. Οι μορφές της κοινωνικής υποστήριξης αφορούν κυρίως τη συναισθηματική υποστήριξη, την πρακτική υποστήριξη, τη συμβουλευτική ή/και καθοδηγητική υποστήριξη, την επιβεβαίωση ως μορφή υποστήριξης, και την πληροφορική υποστήριξη. 

Η πρακτική υποστήριξη αφορά την πρακτική βοήθεια που μπορεί να παρέχεται στους ογκολογικούς ασθενείς (όπως οικιακές δουλειές, μεταφορά στα ιατρικά ραντεβού, εξωτερικές υποχρεώσεις, κλπ), σε σχέση με τη συναισθηματική υποστήριξη, που εστιάζει κυρίως στις μορφές ενθάρρυνσης του ατόμου,που είτε αφορούν θέματα που σχετίζονται με την ασθένειά του, είτε όχι. Η επιβεβαίωση ως μορφή υποστήριξης αναφέρεται συνήθως στην επιβεβαίωση που χρειάζεται ο ασθενής για τις δυνατότητές του (μετά την ανακοίνωση της διάγνωσής του), όπως επίσης και την επιβεβαίωση σημαντικών, για τον ίδιο, πληροφοριών που έλαβε από τον γιατρό σχετικά με την κατάστασή του. Τέλος, η συμβουλευτική και η καθοδήγηση του ατόμου σε θέματα που είτε αφορούν είτε όχι την ασθένειά του είναι δυνατό να βοηθήσουν σημαντικά το άτομο. Η πληροφορική υποστήριξη, θεωρείται ως η πιο αποτελεσματική μορφή κοινωνικής υποστήριξης, όταν παρέχεται από τους γιατρούς των ασθενών, λόγω του ότι το άτομο ενημερώνεται όσο είναι δυνατό για την πορεία της ασθένειάς του, αφού συχνά οι αντιδράσεις (κυρίως stress) του ασθενή σχετίζονται με την άγνοιά του για την πορεία ή την εξέλιξη της κατάστασής του.

Στην ουσία η υποστήριξη αναφέρεται στην κάλυψη (από τα άτομα του περιβάλλοντος του ασθενή) των αναγκών που προκύπτουν στον ασθενή, επιβεβαιώνοντάς τον ότι ανήκει σε σύνολο ατόμων που μπορούν να του παρέχουν ό,τι χρειάζεται, ικανοποιώντας ταυτόχρονα την έμφυτη για τον κάθε άνθρωπο ανάγκη του ανήκειν. 

Η κοινωνική υποστήριξη αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες αποδοχής της ασθένειας. Χάρη στην κοινωνική υποστήριξη που λαμβάνει ο ογκολογικός ασθενής είναι δυνατό να βοηθηθεί περισσότερο στην αποδοχή της ασθένειας, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο τη δυσφορία και τα αρνητικά συναισθήματα, που κάποιες φορές ακολουθούν την ανακοίνωση της διάγνωσης του καρκίνου, και βελτιώνοντας ταυτόχρονα την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Περισσότερα στο άρθρο του Στυλιανού Κωνσταντίνου στο  https://www.philenews.com/koinonia/epistoles/article/1418899

Δημοτικές Κοινωνικές Πολιτικές και Βασικό Εισόδημα

Η κοινωνική πολιτική, που αποφασίζει κάθε Δήμος για την περιοχή του είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αποτελεσματικότερη λειτουργία της κοινωνίας μας.
Μετά από συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο σχετικά με τις Δημοτικές Κοινωνικές Πολιτικές και το βασικό εισόδημα καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:

  1. Το βασικό εισόδημα απευθύνεται σε συγκεκριμένες ομάδες στόχο για την καλύτερη αντιμετώπιση τον
    υψηλότερο κίνδυνο διακρίσεων ή κοινωνικού αποκλεισμού και την προαγωγή της ισότητας των ευκαιριών. Συγκεκριμένα παρεμβάσεις εστιάζονται στην πρόσβαση στα βασικά είδη
    διαβίωσης, στην κοινωνική προστασία και μέριμνα σε ευπαθείς ομάδες,στην αντιμετώπιση του κοινωνικού αποκλεισμού λόγω φτώχειας, στην καθημερινή σίτηση, στην υποστήριξη ενεργού
    ένταξης κοινωνικής ενσωμάτωσης δικτύων κοινωνικής προστασίας, παροχή πλήρους φαρμακευτικής και συμβουλευτικής/ ψυχολογικής στήριξης.

2. Το Βασικό εισόδημα είναι απαραίτητο για τον μετασχηματισμό των κοινωνιών αλλά και των
ανθρώπων γενικά.

Σε ένα γενικό πλαίσιο πριν την υλοποίηση μιας πολιτικής, είναι αναγκαία η δημιουργία ενος προγράμματος μικρότερης κλίμακας. Η παροχή του Βασικού Κοινωνικού Εισοδήματος, θα έπρεπε να υλοποιηθεί από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς στην περίοδο της πανδημίας και της κρίσης απέδειξαν ότι είναι ικανά να καλύψουν την
ανεπάρκεια του Κράτους Πρόνοιας.

Η χρηματοδότηση για το πρόγραμμα αυτό, προτάθηκε να
γίνει με τη χρήση εναλλακτικών νομισμάτων, ώστε να ευνοηθεί η τοπική οικονομία και η αυτονομία των πόλεων
Επιπλέον επισημάνθηκε η σημασία των πόλεων στην εφαρμογή κοινωνικών πολιτικών λόγω της εγγύτητας που έχουν με τους πολίτες .

Δείτε Περισσότερα στο : https://socialpolicy.gr/2022/04/%ce

Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων

Το εγχειρίδιο των κοινωνικών κανόνων προσαρμόζεται με σκοπό να διασφαλίσει την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεων, να προστατέψει τους εργαζόμενους πάντα σε ίσοτιμη βάση αλλά και να καθοδηγήσει πολιτικές προς μια ισχυρή κοινωνική Ευρώπη η οποία είναι δίκαιη, χωρίς αποκλεισμούς και γεμάτη ευκαιρίες.

Από 02.08.2022 όλα τα κράτη οφείλουν να εφαρμόζουν κανόνες για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές .Οι κανόνες καθορίζουν ελάχιστα πρότυπα για την άδεια πατρότητας,τη γονική άδεια και την άδεια φροντίδας.Θεσπίζουν πρόσθετα δικαιώματα όπως το δικαίωμα για ευέλικτο ωράριο εργασίας αλλά και άδειας για οικογενειακούς λόγους.

Οδηγίες έχουν δοθεί ειδικά για την προστασία των γυναικών όπου το ποσοστό απασχόλησης είναι κατά 10.8%χαμηλότερο από εκείνο των ανδρών.Επιπλέον μόνο το 68%των γυναικών που έχουν ευθύνες φροντίδας εργάζονται σε σύγκριση με το 81% των ανδρών που έχουν τις ίδιες ευθύνες.

Η οδηγία είναι ξεκάθαρη ως προς την προστασία των εργαζομένων :

ΑΔΕΙΑ για οικογενειακους Λογους σε γονείς και φροντιστές ώστε να συνδυάζουν επαγγελματική και ιδιωτική ζωή.

Πιο αναλυτικά στην Ευρωπαική οδηγία (ΕΕ)2019/1158 του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ης Ιουνίου 2019 σχετικά με την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές και την κατάργηση της οδηγίας 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου ορίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις όποτε και θεσπίζει ατομικά δικαιώματα όπως τις ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας για τους εργαζόμενους γονείς ή τους φροντιστές

Ορίζει ως

άδεια φροντίδας: την άδεια από την εργασία για τους εργαζόμενους ώστε να παρέχουν προσωπική φροντίδα ή υποστήριξη σε συγγενή ή πρόσωπο που κατοικεί στο ίδιο νοικοκυριό με τον εργαζόμενο και που έχει ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης για σοβαρό ιατρικό λόγο,όπως ορίζεται σε κάθε κράτος μέλος

ενώ ως

«φροντιστή»: εργαζόμενος που παρέχει προσωπική φροντίδα ή υποστήριξη σε συγγενή ή πρόσωπο που κατοικεί στο ίδιο νοικοκυριό με τον εργαζόμενο και που έχει ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης για σοβαρό ιατρικό λόγο, όπως ορίζεται σε κάθε κράτος μέλος·

«συγγενή»: ο γιος του εργαζομένου, η κόρη του, η μητέρα του, ο πατέρας του, ο/η σύζυγός του ή, αν το εθνικό δίκαιο αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης, ο/η σύντροφός του με σύμφωνο συμβίωσης·

Τέλος ως

«ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας»: η δυνατότητα των εργαζομένων να προσαρμόζουν τη μορφή απασχόλησής τους, μεταξύ άλλων με τη χρήση ρυθμίσεων τηλεργασίας, ευέλικτου ωραρίου εργασίας, ή με την εφαρμογή μειωμένου ωραρίου εργασίας

Οι εργάσιμες ημέρες που προβλέπονται στα άρθρα 4 και 6 νοούνται ως αναφερόμενες στην πλήρη απασχόληση, όπως ορίζεται στο οικείο κάθε κράτος μέλος.Το δικαίωμα ενός εργαζόμενου σε άδειες μπορεί να υπολογίζεται ανάλογα με τον χρόνο απασχόλησης του εργαζομένου, σε συμφωνία με τη μορφή απασχόλησης που προβλέπεται στη σύμβαση εργασίας ή στη σχέση εργασίας του εργαζομένου.

Σημειώνουμε ότι στην οδηγία ξεκαθαρίζεται στα άρθρα 6,7,8 ότι πρέπει το κάθε κράτος μέλος να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλιστούν οι πέντε εργάσιμες μέρες ετησίως και να διασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι που ασκούν το δικαίωμα άδειας που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 ή στο άρθρο 5 παράγραφος 2 λαμβάνουν πληρωμή ή επίδομα σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3 του παρόντος άρθρου.

Όσο αφορά τις Ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας που αναφέρονται στο άρθρο 9 οι φροντιστές, δικαιούνται να ζητούν ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας για λόγους φροντίδας. Οι εργοδότες εξετάζουν και διεκπεραιώνουν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα τις αιτήσεις για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας που αναφέρονται στην παράγραφο 1, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες τόσο των ίδιων όσο και των εργαζομένων.

Περισσότερα :

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32019L1158&from=EL

https://ec.europa.eu/info/strategy/priorities-2019-2024/economy-works-people/jobs-growth-and-investment/european-pillar-social-rights/european-pillar-social-rights-20-principles_el

https://ec.europa.eu/social/main.jsp?langId=el&catId=1137&furtherNews=yes&newsId=9938

Έρευνα: Η απώλεια στενού συγγενή αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή ανεπάρκεια

Ο θρήνος για την απώλεια ενός στενού μέλους της οικογένειας μπορεί να αυξήσει επικίνδυνα τα επίπεδα στρες και κατ’ επέκταση τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια, ιδιαίτερα κατά την πρώτη εβδομάδα μετά τον θάνατο του αγαπημένου συγγενή, όπως διαπίστωσε μία νέα σουηδική επιστημονική μελέτη.

Από καρδιακή ανεπάρκεια πάσχουν περισσότεροι από 64 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η κατάθλιψη, το άγχος και η κοινωνική απομόνωση σχετίζονται με κακή πρόγνωση για την έκβαση της πάθησης.

Οι ερευνητές του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό JACC: Heart Failure του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 500.000 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, εκ των οποίων περίπου 59.000 είχαν βιώσει την απώλεια στενού συγγενή.

Διαπιστώθηκε ότι η θνησιμότητα από καρδιακή ανεπάρκεια αυξάνεται μετά τον θάνατο παιδιού (κατά 10%), συζύγου/συντρόφου (20%), εγγονού (5%) και αδελφού (13%), αλλά όχι μετά τον θάνατο γονιού. Η αύξηση του κινδύνου θανάτου είναι μεγαλύτερη κατά την πρώτη εβδομάδα μετά την απώλεια του συγγενή (78% κατά μέσο όρο), ιδίως εάν πρόκειται για σύντροφο/σύζυγο (αύξηση κινδύνου 113%).

Τα ευρήματα της μελέτης αναδεικνύουν την ανάγκη αυξημένης προσοχής εκ μέρους των μελών της οικογένειας και των γιατρών αναφορικά με τους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που θρηνούν, ιδίως κατά την περίοδο λίγο μετά την απώλεια του συγγενή τους, ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Κριστίνα Λάζλο του Τμήματος Παγκόσμιας Δημόσιας Υγείας του Καρολίνσκα.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το www.in.gr

Πώς να είσαι καλός φροντιστής

Ακόμα κι αν σήμερα δεν είστε φροντιστές κάποιου ατόμου που ασθενεί, η περίπτωση να βρεθείτε σε αυτή τη θέση στο μέλλον δεν μπορεί να αποκλειστεί. Στις ΗΠΑ περίπου ένας στους πέντε ενήλικες παρέχει δωρεάν φροντίδα σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο – έναν ηλικιωμένο γονέα, ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιο παιδί με ειδικές ανάγκες, έναν άρρωστο σύντροφο ή φίλο. Eιδικοί στον τομέα της γηριατρικής και της φροντίδας καθώς και άνθρωποι που έχουν υπάρξει οι ίδιοι φροντιστές, δίνουν τις καλύτερες συμβουλές για να βοηθήσουν την επόμενη γενιά φροντιστών.

Έξι πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για την φροντίδα στο σπίτι

Συχνά κάποιος μπορεί να μετατραπεί σε φροντιστή σε μία νύχτα, μετά από ένα σοβαρό περιστατικό υγείας, όπως ένα εγκεφαλικό ή μία διάγνωση καρκίνου. Όμως άλλες φορές η φροντίδα ξεκινά και μεγαλώνει σταδιακά. Και κάποια στιγμή είναι φανερό ότι η ζωή σας έχει αλλάξει, ότι δεν υπάρχει πλέον η επιλογή διακοπών ή μίας εξόδου με φίλους, εκτός κι αν κάποιος άλλος μπορεί να σας αντικαταστήσει στον ρόλο του φροντιστή.

«Όταν αναγνωρίσουμε το ρόλο μας ως φροντιστές, είναι πιο εύκολο να βρούμε υποστήριξη και υπηρεσίες που θα βοηθήσουν εμάς και τους αγαπημένους μας τους οποίους φροντίζουμε» λέει η Amy Goyer, συγγραφέας του “Juggling Life, Work and Caregiving”.

1 Επιτρέψτε στον ασθενή να παίρνει πρωτοβουλίες. Είναι πολύ σημαντική η αίσθηση της αυτονομίας για κάποιον που δέχεται φροντίδα. Συμπεριλάβετε τον ασθενή όποτε είναι δυνατόν σε αποφάσεις που αφορούν τη φροντίδα του. Σιγουρευτείτε ότι οι γιατροί δεν συμπεριφέρονται λες και ο ασθενής δεν βρίσκεται στο δωμάτιο.

2 Εστιάστε στην άνεση και την ανακούφιση. Προσπαθήστε να μην παραπονιέστε και αφήστε χώρο στην χαρά και την ευχαρίστηση. Σύμφωνα με μαρτυρίες, είναι πολύ σημαντικές οι στιγμές αμοιβαίας χαράς – ακούγοντας μαζί την αγαπημένη σας μουσική, παίζοντας χαρτιά ή πηγαίνοντας μια βόλτα για παγωτό.

3 Ακούστε τους ειδικούς. Εξοπλιστείτε με γνώση και πληροφορίες από ανάλογους οργανισμούς και ομάδες υποστήριξης.

4 Μιλήστε με άλλους φροντιστές. Θα διαπιστώσετε πως οι ομάδες υποστήριξης είναι μία πολύ σημαντική πηγή βοήθειας.

5 Φροντίστε τον εαυτό σας. Ακόμα και 5-10 λεπτά διαλείμματος μέσα στη μέρα μπορούν να βοηθήσουν. Κρατήστε ημερολόγιο, κατεβάστε μία εφαρμογή για διαλογισμό ή γυμναστείτε για λίγα λεπτά για να αναζωογονήσετε μυαλό και σώμα. Αφήστε τους φίλους να σας βοηθήσουν. Η άσκηση, ο καλός ύπνος και η σωστή διατροφή θα σας βοηθήσουν να είστε καλύτεροι φροντιστές για τους αγαπημένους σας.

6 Διώξτε τις τύψεις. Οι ενοχές είναι πολύ συχνό φαινόμενο, ωστόσο οι έμπειροι φροντιστές υποστηρίζουν πως είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε τα όριά σας, να δείχνετε συμπόνοια προς τον εαυτό σας, να ζητάτε βοήθεια και να θυμάστε πως αυτό που κάνετε είναι σημαντικό και δύσκολο.

Προετοιμαστείτε και οργανωθείτε

Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσετε να οργανώνεστε για την στιγμή που μπορεί να χρειαστείτε εσείς ή κάποιος δικός σας βοήθεια.

1 Ταξινομήστε τα σημαντικά έγγραφα

Ένα μάθημα που μας έδωσε η πανδημία είναι πως κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Ο προγραμματισμός και η σωστή οργάνωση έχουν πολύ μεγάλη σημασία στην προετοιμασία για τη μελλοντική φροντίδα ενός ασθενούς.

Μην αναβάλλετε τη συζήτηση. Σύμφωνα με τον κανόνα 40-70, όταν εσείς είστε γύρω στα 40 και τα αγαπημένα σας πρόσωπα γύρω στα 70 θα πρέπει ήδη να έχετε ξεκινήσει να συζητάτε μακροπρόθεσμα πλάνα. Μία ερώτηση του τύπου «τι θα συνέβαινε εάν ένας από εμάς είχε κάποιο ατύχημα;» πρέπει να εκφραστεί για να συνειδητοποιήσουν όλες οι πλευρές πως ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα θα έπρεπε να έχουν ήδη τακτοποιηθεί. Να θυμάστε ότι αυτή η συζήτηση μπορεί να πρέπει να επαναληφθεί.

Ετοιμάστε εγκαίρως όλα τα απαραίτητα έγγραφα. Το καλύτερο ίσως δώρο που μπορείτε να κάνετε στην οικογένειά σας είναι ένας φάκελος με όλα τα επίσημα χαρτιά που χρειάζονται σε κάποιο έκτακτο γεγονός, όπως πληροφορίες σχετικές με την φαρμακευτική αγωγή, το είδος ασφάλειας, την οικονομική διαχείριση, αλλά και πιο «καθημερινά» πράγματα όπως οι κωδικοί ασφαλείας για κινητά, τραπεζικούς λογαριασμούς κλπ.

2 Οργανώστε τον ιατρικό φάκελο  

Οι έμπειροι φροντιστές λένε πως είναι μείζονος σημασίας να ετοιμάσετε ένα φάκελο με ιατρικές πληροφορίες που θα μπορείτε να δείχνετε στις ιατρικές επισκέψεις. Βρείτε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε σχετικά με παροχές υγείας, πληροφορίες ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης, φαρμακευτικές αγωγές και όλες τις σημαντικές εκδηλώσεις γύρω από θέματα υγείας και ζητήματα που απασχολούν τους ασθενείς.

Παρακολούθηση: Υπάρχουν πλέον εφαρμογές που παρέχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης της δραστηριότητας ενός ηλικιωμένου ή κάποιου ασθενούς, δημιουργίας υπενθυμίσεων για τη λήψη των φαρμάκων τους, ακόμα και της παρακολούθησης στοιχείων όπως τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, οι καρδιακοί παλμοί, το βάρος και ο ύπνος.

3 Προετοιμάστε το σπίτι

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναλαμβάνουν τον ρόλο του φροντιστή για να διασφαλίσουν πως το αγαπημένο τους πρόσωπο μπορεί να παραμείνει στον οικείο χώρο του σπιτιού ή επειδή δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος βοήθειας επί πληρωμή. Με το πέρασμα του χρόνου ωστόσο μπορεί να πρέπει να γίνουν κάποιες μετατροπές στον χώρο.  Κουπαστές στην σκάλα και στο μπάνιο, καλύτερος φωτισμός και απομάκρυνση χαλιών και αντικειμένων πάνω στα οποία μπορεί να σκοντάψει ο ασθενής, είναι ενδεχομένως κάποιες από τις απαραίτητες παρεμβάσεις.

4 Βρείτε βοήθεια

Για τους περισσότερους φροντιστές το πιο δύσκολο είναι όταν αντιμετωπίζουν το σύστημα υγείας και αναζητούν απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με την φροντίδα, τις παροχές και την υποστήριξη. Υπάρχουν ωστόσο πολλές οργανώσεις και οργανισμοί που παρέχουν όλη την απαραίτητη στήριξη και πληροφορία για όλων των ειδών τις ασθένειες και τις ειδικές ανάγκες – όπως βοήθεια για μεταφορά ασθενών, υπηρεσίες φροντίδας στο σπίτι, νομικές συμβουλές και πολλά άλλα. Αξίζει να δώσετε λίγο από τον χρόνο σας για να τις ανακαλύψετε.

https://www.nytimes.com/guides/well/how-to-be-a-caregiver

 

 

Τα υπαρξιακά διλήμματα μπροστά στη νόσο του καρκίνου

«Οι άνθρωποι όταν συνειδητοποιούν την ύπαρξη μιας βαριάς νόσου, μαζί με τον πόνο, βιώνουν βασανιστικά τα υπαρξιακά ερωτήματα που έρχονται να ανατρέψουν τη μέχρι τότε πορεία τους».

«Οι δύσκολες καταστάσεις του παρελθόντος μοιάζουν με παιχνιδίσματα, όταν παρουσιάζεται ένας όγκος, μια απειλητική ασθένεια.  Οι άνθρωποι όταν νοσηλεύονται για σοβαρές ογκολογικές παθήσεις βρίσκονται σε μια κατάσταση αποτυχίας, δυσφορίας, απογοήτευσης, πόνου και έντασης. Βιώνουν την ύψιστη αγωνία για τη ζωή τους. Η ζωή τους ανατρέπεται και αμφισβητείται το νόημά της».

«Βρίσκονται αντιμέτωποι με σημαντικές αναθεωρήσεις και ριζικές αλλαγές που επηρεάζουν την υπόσταση και τη δομή της οικογένειας. Το παρελθόν μοιάζει απόμακρο, αποκομμένο από το παρόν, εξιδανικευμένο ή ξεχασμένο, ενώ το απειλητικό μέλλον απωθείται καθώς αποφεύγουν να θέσουν μακροχρόνιους στόχους».

Έτσι ξεκινά  να ξεδιπλώνει την σκέψη του ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Δημήτρης Καραγιάννης αναφερόμενος στην ψυχική κατάσταση των ασθενών μπροστά στην απειλή του καρκίνου. Και συνεχίζει:

Αντιμετωπίζοντας τη ματαίωση

«Οι άνθρωποι που έρχονται αντιμέτωποι με τον καρκίνο, συνειδητοποιούν ότι οι όποιες επενδύσεις τους σε επιτεύγματα ή στόχους αποδείχθηκαν άχρηστες μετοχές που τους οδήγησαν σε ολοκληρωτική ένδεια. Τότε ξεσκεπάζονται από το όποιο κάλυμμά τους και μένουν απροστάτευτοι απέναντι στο παράλογο της ύπαρξης, όταν αυτή στερείται νοήματος που να υπερβαίνει την ατομικότητα.»

«Κάποιες άλλες φορές στο πλαίσιο μιας απεγνωσμένης άμυνας προσποιούνται ότι τίποτα κακό δεν συμβαίνει και ότι όλα θα είναι περαστικά.  Στο ένα άκρο κρύβεται μια επαναστατημένη στάση όπου η άρνηση της παραδοχής του πόνου και του κακού στη ζωή, οδηγεί στην αναζήτηση κάποιου αποδιοπομπαίου τράγου .Στο άλλο άκρο, διακρίνεται μια μοιραία στάση όπου ο πόνος είναι δεδομένος και αξεπέραστος και που το μόνο που απομένει είναι η διαχείριση του, ώστε να έχει τη λιγότερη δυνατή επίδραση στη ζωή».

Η συμβολή του στενού περιβάλλοντος

«Οι συγγενείς και οι φίλοι προσπαθώντας να παρηγορήσουν κινδυνεύουν να προσποιούνται και επιδιώκοντας να κουκουλώσουν τις καταστάσεις, δημιουργούν άθελά τους μεγαλύτερη μοναξιά. Η ελπίδα είναι γνήσια όταν συνυπάρχει με την αλήθεια. Όταν οδηγεί στην υπεκφυγή, στην άρνηση ή στη συγκάλυψη της αλήθειας, είναι ψευδαίσθηση και αντιστοιχεί στους αδύναμους».

«Η συμβουλή «Μη στεναχωριέσαι» είναι βαθύτατα απελπιστική. Η άρνηση της αποδοχής της λύπης σημαίνει ότι το άγγιγμα της θλίψης κάποια στιγμή, θα είναι ανυπέρβλητα καταστροφικό. Όντως είναι διαλυτικό, όταν δεν έχεις μοιρασθεί τις θλίψεις των άλλων. Είναι διαλυτικό εάν σε έχουν περιβάλλει με ένα σκηνικό ευδαιμονίας και ευφορίας. Είναι ανυπόφορο αν έχεις καταφέρει να πείσεις τον εαυτό σου, ότι υπάρχει κάποιος τρόπος που εάν τον εφαρμόσεις θα γλιτώσεις από την δοκιμασία της ύπαρξης».

«Η επιταγή «Don’t worry» κατά βάθος δεν στοχεύει  σε αυτόν στον οποίο απευθύνεται, αλλά σε εκείνον που την εκφράζει. Αν το μεταφράσουμε θα ακούσουμε: «Μη στεναχωριέσαι και φρόντισε να περνάς ευχάριστα, γιατί εγώ δεν αντέχω δυσάρεστες καταστάσεις». Επομένως φρόντισε να μη στεναχωριέσαι, έστω και αν σου έχει συμβεί κάτι ‘πολύ δυσάρεστο, γιατί τότε δυσκολεύεις και μένα και εγώ δεν το αντέχω.

Συμπόρευση με τον ασθενή

«Η απόφαση να αντέξεις να αναφερθείς στην αλήθεια των γεγονότων και να αποφύγεις να δώσεις ψεύτικες ελπίδες, που τελικά γίνονται φορείς απελπισίας, είναι εξαιρετικά δύσκολη, πολύπλοκη, επώδυνη. Αυτή όμως η απαιτητική συμπόρευση στον πόνο των άλλων γίνεται αφορμή για ουσιαστικές υπαρξιακές αναζητήσεις».

«Άνθρωποι που θα είχαν το απόλυτο άλλοθι για απογοήτευση, όπως άνθρωποι με σοβαρές ανίατες ασθένειες ή γονείς παιδιών με σοβαρή νοητική καθυστέρηση, δίνουν το αναστάσιμο μήνυμα ότι η βαθιά χαρά δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται μέσα στην παλαίστρα του πόνου».

Η υπαρξιακή προσέγγιση στην ασθένεια

«Είναι μια θεραπευτική στάση που δεν ενοχοποιεί, αλλά ούτε επικαλύπτει τα σημάδια της απειλής από την αρρώστια, δηλώνει ότι ο πόνος είναι πάντα απευκταίος από τη ζωή μας και κανείς δεν μπορεί να προσποιείται ότι τον αποζητά. Αλλά η εμφάνισή του δύναται να θέσει σε λειτουργία υπόγειες δυνάμεις του ανθρώπου που θα του δώσουν τη δυνατότητα όχι μόνο να βιώσει την υπέρβαση του πόνου, αλλά να κατακτήσει στοιχεία σοφίας».

Η ζωή μετά τον καρκίνο

«Η επεξεργασμένη εμπειρία του πόνου δημιουργεί αντισώματα για την υπόλοιπη ζωή. Σε κάνει πιο ταπεινό, καθώς αναγνωρίζεις τα όριά σου. Σου επιτρέπει να είσαι πιο ευαίσθητος στα προβλήματα των άλλων ανθρώπων, δίχως να τους προσβάλλεις με τον οίκτο σου. Σε μαθαίνει να ξεχωρίζεις ποιο είναι το σημαντικό και ποιο το δευτερεύον. Σε υποχρεώνει να απαντήσεις σοβαρά στα υπαρξιακά ερωτήματα. Σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που τιμούν την ύπαρξή τους. Άνθρωποι που ως το τέλος της ζωής τους κοσμούν τη σύγχρονη κοινωνία με την εσωτερική τους ποιότητα».

https://antistixi.gr/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%83%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%81/

Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο

Για την  ένταξη στο νέο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο ( ΚΟΤ ) , οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να καταθέσουν την απαραίτητη ( για κάθε έτος ) αίτηση στον ΗΔΙΚΑ :

Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο – Αιτήσεις ΚΟΤ (idika.gr) .

ΒΗΜΑΤΑ:

  1. Πληκτρολογούν τους κωδικούς TAXISnet, για να γίνει επαναληπτικό έλεγχος προϋποθέσεων ένταξης στο ΚΟΤ για ένα ακόμη έτος.
      – Πρέπει να σημειωθεί ότι για την ένταξη στο ΚΟΤ, πρέπει να υποβληθεί αίτηση καθ’όλη την διάρκεια του έτους. Για να απενταχθούν αυτόματα όσοι ήδη τυγχάνουν της έκπτωσης ΚΟΤ, θα πρέπει να υποβάλλουν σχετική αίτηση εντός 2 μηνών από την λήξη της προθεσμίας υποβολής φορολογικής δήλωσης: άρα έως 30/08/22.

Παρακάτω τα βήματα για να δείτε αν δικαιούστε το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο ( Κ.Ο.Τ.) :

  1.  Με την είσοδο σας στο σύστημα θα σας ζητηθεί να επιβεβαιώσετε τον ΑΜΚΑ σας και να συναινέσετε στην επεξεργασία των στοιχείων που απαιτούνται ( τα δικά σας, του ή της συζύγου και των προστατευόμενων τέκνων σας.) 
  2. Μετά την συναίνεση σας, εμφανίζεται φόρμα που αναφέρει κάποια προσωπικά στοιχεία σας. Επιλέξτε για ΠΟΙΟ ΚΟΤ θέλετε να κάνετε αίτηση.
  3. Απαραίτητη είναι η συμπλήρωση αριθμού παροχής ηλεκτρικής ενέργειας.

– απαιτείται το e-mail κι ένας αριθμός κινητού τηλεφώνου που θα χρησιμοποιηθούν για αποστολή κάποιον ειδοποιήσεων.

Για αιτήσεις ΚΟΤ-Β , σε περίπτωση που το νοικοκυριό σας έχει και ενήλικα φιλοξενούμενα μέλη, για να δείτε αν πληροίτε τα κριτήρια απαιτείται η συγκατάθεση των φιλοξενούμενων ατόμων, μέσω κωδικών ΤΑΧΙSnet, για την προσπέλαση των στοιχείων τους, από την ΑΑΔΕ. 

ΑΝ για κάποιο άτομο απαιτείται συναίνεση αναφέρεται ευκρινώς. 

  1. Για αιτήσεις ΚΟΤ-Α , απαιτείται εγκεκριμένη αίτηση ΚΕΑ , που να έχει εγκριθεί εντός του τελευταίου διμήνου . Αν είστε δικαιούχος ΚΕΑ αλλά αίτησης σας έχει εγκριθεί πριν από τους τελευταίους δύο μηνες, πρέπει να έχετε κάνει τροποποιητική αίτηση ΚΕΑ.

Για ΚΟΤ-Α δεν απαιτείται η συγκατάθεση των φιλοξενουμένων ατόμων, γιατι έχει δοθεί στο ΚΕΑ!

  1. Εφόσον έχουν δοθεί όλες οι τυχόν απαιτούμενες συναινέσεις των ενήλικων μελών, έχουν συμπληρωθεί όλα τα απαιτούμενα πεδία, εμφανίζεται η πληροφορία αναφορικά με το εάν πληροίτε τα κριτήρια ή όχι.
  2. Για να καταστείτε δικαιούχος , πρέπει να πατήσετε το κουμπί [ Υποβολή Αίτησης ]. Εάν πληροίτε τα κριτήρια του ΚΟΤ, εμφανίζεται και το όριο τετράμηνης κατανάλωσης για τιμολόγηση με το ΚΟΤ που αιτηθήκατε. Στην αντίθετη περίπτωση, εμφανίζονται οι λόγοι απόρριψης αναλυτικά. 

Οι (Κ.Ο.Τ Α = δικαιούχοι Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης ΚΕΑ) θα έχουν συνολική έκπτωση στον λογαριασμό ρεύματος 70% ενώ η έκπτωση για τους (Κ.Ο.Τ Β = δικαιούχοι του Κοινωνικού Μερίσματος) θα φτάνει στο 35%. Για τα άτομα με αναπηρία άνω του 67% το εισοδηματικό κριτήριο αυξάνεται κατά 8.000 ευρώ και κατά 15.000 αν χρειάζονται μηχανική υποστήριξη.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ:

  1. Ο Αριθμός Παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.
  2. Τα στοιχεία της αστυνομικής ταυτότητας και
  3.  ο ΑΦΜ (και του/της συζύγου εφόσον είναι έγγαμοι)

Στην περίπτωση των ατόμων που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης δηλώνουν επιπλέον:

  1. τον αριθμό ΑΜΚΑ τους
  2. τον ασφαλιστικό τους φορέα
  3. τον αριθμό πρωτοκόλλου βεβαίωσης του κρατικού ασφαλιστικού φορέα, στον οποίο υπάγεται ο ασθενής, με την οποία πιστοποιείται η ανάγκη κατ’ οίκον χρήσης συσκευής μηχανικής υποστήριξης απαραίτητης για τη ζωή του ασθενούς. 

Στην περίπτωση που ο ασθενής είναι ανασφάλιστος, τον αριθμό πρωτοκόλλου βεβαίωσης αντίστοιχου περιεχομένου από κρατικό νοσοκομείο, ότι έχουν στην κατοχή τους την ανωτέρω βεβαίωση.

Για περισσότερες πληροφορίες: 

Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο – Αιτήσεις ΚΟΤ (idika.gr) 

Ψυχική υγεία, σχέσεις και ελεύθερος χρόνος έχουν επηρεαστεί στην εποχή της Covid-19 στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτ.Αττικής

Σύμφωνα με την έρευνα «Η Covid-19 στην Ελλάδα: Ψυχολογικό Αποτύπωμα» του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής που παρουσιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα στοιχεία δείχνουν πως σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων στην Ελλάδα αισθάνθηκαν σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητά τους.

Προϊόντος του χρόνου και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η πανδημία με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση ανάλογα την περίοδο, οι ειδικοί ανακαλύπτουν διαρκώς νέες πτυχές του αντίκτυπου που έχει στην καθημερινότητα και την ψυχολογία των πολιτών. Όπως δείχνουν οι έρευνες το κόστος στην ψυχική υγεία των πολιτών είναι μεγάλο.

Στρες, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της πανδημίας στην ψυχολογία. Άτομα που δεν είχαν αντιμετωπίσει ξανά τέτοιες καταστάσεις κλήθηκαν να το κάνουν, ενώ άτομα με βεβαρημένη ψυχική υγεία είδαν την κατάσταση τους να επιδεινώνεται. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έκανε έκκληση πριν από αρκετούς μήνες στις κυβερνήσεις να ενισχύσουν τις δομές για την ψυχική υγεία και να βελτιώσουν την πρόσβαση των πολιτών σε βοήθεια τέτοιου είδους.

Σύμφωνα με την έρευνα «Η Covid-19 στην Ελλάδα: Ψυχολογικό Αποτύπωμα» του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής που παρουσιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, τα στοιχεία δείχνουν πως σχεδόν το σύνολο των ανθρώπων στην Ελλάδα αισθάνθηκαν σημαντική αλλαγή στην καθημερινότητά τους.

Ειδικότερα, πέντε στα δέκα άτομα στην Ελλάδα αισθάνθηκαν «Πάρα πολύ» μεγάλη αλλαγή και τέσσερα στα δέκα άτομα αισθάνθηκαν «Μεγάλη» αλλαγή στην καθημερινότητά τους λόγω της πανδημίας COVID-19 και των επιπτώσεων της όπως οι καραντίνες και οι περιορισμοί στις κοινωνικές και επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.

Η έρευνα διενεργήθηκε σε όλη την Ελλάδα το διάστημα 12-27 Δεκεμβρίου 2020, ηλεκτρονικά, ανώνυμα χωρίς προσωπικά δεδομένα των ερωτηθέντων. Tα αποδεκτά ερωτηματολόγια ήταν 5.778.

Όπως φαίνεται, οι γυναίκες που αισθάνθηκαν πολύ μεγάλη αλλαγή ήταν 20% αναλογικά περισσότερες από τους άνδρες. Παράλληλα, σχεδόν εννέα στους δέκα (87,2%) πολίτες αισθάνθηκαν πολύ έως πάρα πολύ μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητά τους από την πανδημία. Τα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν ήταν διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, με κύρια τον φόβο μήπως αρρωστήσουν από τον κορονοϊό, τη μοναξιά γιατί αρκετοί απέφευγαν να επισκέπτονται τους συγγενείς τους μήπως τους μολύνουν και άλλοι προφυλάσσονταν μήπως μολυνθούν. Η αβεβαιότητα για τα επερχόμενα γεγονότα, το άγχος, ο εκνευρισμός, ο θυμός και η θλίψη έως τα καταθλιπτικά επεισόδια λόγω της πανδημίας και της συμπεριφοράς κάποιων άλλων ανθρώπων επιβάρυναν την καθημερινότητα των περισσότερών Ελλήνων.

«Κοιτάζοντας τις επιπτώσεις της πανδημίας, παρατηρούμε πως οι Έλληνες αντιμετώπισαν με ρεαλισμό την κατάσταση αφού τέσσερις στους δέκα θεωρούσαν πως θα αρθούν κάποιοι περιορισμοί μέχρι τον Ιούλιο το 2021, γεγονός που πραγματοποιήθηκε, και πέντε στους δέκα πίστευαν ότι οι περιορισμοί θα αρθούν μέχρι τον Δεκέμβριο του 2021 ή στη χειρότερη των περιπτώσεων μέσα στο 2022 γεγονός που επίσης επιβεβαιώνεται», τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μιχάλης Γλαμπεδάκης, Μιχάλης Γλαμπεδάκης, Ομότιμος Καθηγητής πρώην ΤΕΙ Αθήνας, νυν Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής που επιμελήθηκε την έρευνα. Ο κ. Γλαμπεδάκης προσθέτει ότι: «Οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας όπως η τηλεργασία, το κλείσιμο σχολείων κ.ά. έδωσαν την ευκαιρία σε περισσότερους (24%) ανθρώπους να βελτιώσουν την επαφή τους με τους συγγενείς και φίλους και σε λιγότερους (15%) την επιδείνωσαν. Η βελτίωση εμφανίζεται πιο έντονη στους νέους μέχρι 18 χρόνων που λόγω της διακοπής των δια ζώσης μαθημάτων έμειναν στα σπίτια τους. Οι νέοι των οποίων οι σχέσεις με το στενό περιβάλλον τους βελτιώθηκαν ήταν υπερδιπλάσιοι αυτών των οποίων επιδεινώθηκαν (27,3% έναντι 12,9%). Οι πολίτες που αντιμετώπισαν αψήφιστα τον κορονοϊό και θεωρούσαν ότι δεν συντρέχει λόγο ανησυχίας, οι «αρνητές» δηλαδή, ήταν πολύ λίγοι (5,8%) έναντι αυτών που πήραν πολύ σοβαρά τον κίνδυνο και υπάκουσαν στις προτροπές των ειδικών επιστημόνων και στις αποφάσεις της πολιτείας (32,4%). Φυσικά, το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων (61,8%) θεώρησε ότι η πανδημία είναι διαχειρίσιμη και χωρίς υπέρμετρο φόβο προχώρησε τη ζωή του υπακούοντας στις συμβουλές των επιστημόνων και των αρμόδιων παραγόντων της πολιτείας».

Επαφές με το στενό περιβάλλον

Η πανδημία επηρέασε σημαντικά και τις σχέσεις των ανθρώπων με το στενό συγγενικό, κοινωνικό, φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον. Από τα στοιχεία της έρευνας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, φαίνεται ότι μερικοί άνθρωποι εκμεταλλεύθηκαν τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν από την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση, τα lockdown και άλλες απαγορεύσεις και διέθεσαν περισσότερο χρόνο στα αγαπημένα τους άτομα, άλλοι όμως υπέστησαν και υφίστανται ισχυρές ψυχολογικές πιέσεις. Με άλλα λόγια, σε άλλους έδωσε την ευκαιρία να αυξήσουν την επαφή και σε άλλους να τη μειώσουν.

Συγκεκριμένα, σε έναν στους τέσσερις ανθρώπους (23,8%) οι επαφές του με το στενό περιβάλλον του βελτιώθηκαν αφού βρίσκονταν περισσότερο χρόνο μαζί λόγω τηλεργασίας, αναστολής εργασίας ή για άλλους λόγους και, σε έναν στους επτά (14,9%) δυσχεράνθηκαν γιατί απέφευγαν τη φυσική επικοινωνία για λόγους προστασίας και προφύλαξης των ιδίων ή των συγγενών και γνωστών τους. Πολλοί βέβαια (61,3%) βρήκαν άλλες μεθόδους επικοινωνίας που η τεχνολογία διαθέτει και θεωρούν ότι εξακολουθούσαν να έχουν την ίδια επαφή.

Φόβος ίωσης

Χαρακτηριστικό του πώς επηρεάστηκαν οι ανθρώπινες επαφές είναι η εμφάνιση συναισθημάτων φόβου μήπως κάποιος γνωστός ή συγγενής ή συνεργάτης τούς μεταδώσει τον ιό,· έτσι αρκετοί άνθρωποι διακατέχονταν από φόβο ίωσης και απέφευγαν ακόμα και τις απαραίτητες και με προφυλάξεις συναναστροφές. Όπως αναφέρεται στην έρευνα, ο φόβος της ίωσης δεν είναι απλός φόβος, καταγράφει πολλές απειλές στο υποσυνείδητό μας, γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται με άμεσο και κατάλληλο τρόπο.

Όπως αποκαλύπτεται από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, ένας στους τρεις ανθρώπους (32,4%) νιώθει μεγάλο φόβο μήπως κολλήσει από κάποιον απρόσεκτο και αδιάφορο συμπολίτη του. Περισσότερες από μια στις τρεις γυναίκες (35,9%) φοβάται πολύ μήπως κολλήσει, ενώ στους άνδρες φοβάται ένας στους τέσσερις (26,8%). Στους άνω των 65 χρόνων, ο φόβος είναι πιο έντονος.

Συναισθήματα μοναξιάς

Η ίδια η φύση της πανδημίας επέβαλε την απομόνωση ανθρώπων προκειμένου να μην κολλήσουν, στερώντας τους κάτι που είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη ύπαρξη: την επαφή με άλλους. Όπως αναφέρει η έρευνα, ούτε ματιές δεν ανταλλάσσουν πια οι άνθρωποι στους δρόμους, ενώ οι περισσότεροι παραμερίζουν για να περάσουν κάποιοι άλλοι που περπατούν αντίθετα και αν δεν μπορούν να το κάνουν κρατούν την αναπνοή τους πριν συναντηθούν μέχρι και μερικά βήματα μετά. Η καχυποψία για τον «άλλο» κυριαρχεί στη σύγχρονη ζωή και την οδηγεί στην απομόνωση και στη μοναξιά.

Ένας στους δύο (49,8%) ανθρώπους στην Ελλάδα αισθάνθηκε «Πάρα πολύ» και «Πολύ» μεγάλη μοναξιά και 36,8% αισθάνθηκε μικρή και διαχειρίσιμη μοναξιά. Το φύλο δεν διαφοροποίησε τα συναισθήματα μοναξιάς των ανθρώπων. Η ηλικία όμως, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη συναισθημάτων μοναξιάς. Οι άνω των 65 χρόνων που αισθάνθηκαν «Πάρα πολύ» μεγάλη μοναξιά, ήταν δυόμιση φορές, αναλογικά, περισσότεροι των νέων 26-35 χρόνων (33,3% έναντι 13,9%)·

Ενδοοικογενειακή βία

Σχεδόν επτά στους δέκα (67,1%) των ανθρώπων στην Ελλάδα πιστεύει ότι αυξήθηκε «Πολύ» έως «Πάρα πολύ» η ενδοοικογενειακή βία και μόνον ένας στους δέκα (8,6%) πιστεύει πως δεν αυξήθηκε καθόλου. Περισσότερες γυναίκες (74,3%) από άνδρες (55,3%) δηλώνουν πως αυξήθηκε η οικογενειακή βία στην οικογένεια στη χώρα μας κατά την περίοδο της πανδημίας, δηλαδή 34,3% αναλογικά περισσότερες των ανδρών.

«Η έρευνα κατέδειξε μια άλλη σοβαρή κατάσταση στην ελληνική κοινωνία·αυτή της αναγνώρισης και ταυτοποίησης της ενδοοικογενειακής βίας. Φαινόμενα απρεπούς και ασύμμετρης συμπεριφοράς από μέλη σε μέλη μιας οικογένειας, από άλλους χαρακτηρίζονται ως βίαια και από άλλους ως συνήθη και άνευ σημασίας. Το παρήγορο είναι ότι η νέα γενιά, άτομα 18-35 χρόνων, χαρακτηρίζουν πιο εύκολα κάποια περιστατικά ως βίαια ενώ άτομα μεγαλύτερων ηλικιών δεν τα αξιολογούν με τον ίδιο βαθμό βιαιότητας. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι πάνω από το 70% των νέων 18-35 χρόνων θεωρεί ότι αυξήθηκε πολύ έως πάρα πολύ η ενδοοικογενειακή βία λόγω της πανδημίας, ποσοστό που μειώνεται στο 60% στους πολίτες άνω των 55 χρόνων. Το εύρημα αυτό δημιουργεί μια αισιόδοξη αίσθηση πνοής νέας αντίληψης για τις σχέσεις των ανθρώπων, δηλώνοντας ότι τα περιστατικά βίας πιθανότατα θα μειωθούν στο άμεσο και προσεχές μέλλον», σημειώνει ο κ. Γλαμπεδάκης.

Aξιοποίηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των καραντίνων

Όπως φαίνεται στην έρευνα, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αμβλύνουν τις επιπτώσεις που δημιουργούνται από αναγκαστικές απομακρύνσεις από τις οικογενειακές, κοινωνικές και επαγγελματικές συναναστροφές λόγω μακροχρόνιας παραμονής σε νοσοκομείο, σε φυλακή, και, τελευταία στα σπίτια λόγω των καραντίνων και των μέτρων ενεργητικής και παθητικής προφύλαξης και προστασίας.

Το 49,0% των πολιτών αξιοποίησε τον ελεύθερο λόγω καραντίνων και περιορισμών χρόνο του με πνευματικές απασχολήσεις, μελετώντας, βλέποντας ντοκιμαντέρ, συγγράφοντας και με άλλη πνευματική εργασία. Το 39,2% ασχολήθηκε με σωματική άσκηση και άθληση. Το 31,3% ασχολήθηκε με επαγγελματικές εργασίες, και, το 37,9% ασχολήθηκε με διάφορες άλλες δραστηριότητες.

Ο ”χαμένος” χρόνος λόγω της πανδημίας δεν πήγε εντελώς χαμένος.

“Πολλοί άνθρωποι πέραν της βελτίωσης των προσωπικών επαφών με το στενό συγγενικό περιβάλλον τους, ασχολήθηκαν ένας στους τρεις, κύρια με τη μελέτη από το διάβασμα βιβλίων μέχρι τη συγγραφή ποιημάτων και άλλων λογοτεχνικών έργων ή την παρακολούθηση ταινιών και ντοκιμαντέρ· ένας στους τέσσερεις ασχολήθηκε περισσότερο με άθληση και σωματικές δραστηριότητες και ένας στους πέντε εργαζόταν από το σπίτι του. Η “εργασία από το σπίτι” αλλά και η “εκπαίδευσή στο σπίτι” δημιούργησαν νέες συνθήκες εργασίας και εκπαίδευσης στην ελληνική κοινωνική και οικονομική ζωή, κάτι που σε άλλες χώρες υπήρχε από χρόνια και είχε, με σωστή και κατάλληλη αξιοποίηση, διευκολύνει την καθημερινότητα εργαζομένων που δεν ήταν υποχρεωμένοι να μετακινούνται σε ώρες αιχμής, ατόμων με αναπηρίες που μείωναν κατά πολύ τις κοπιώδεις μετακινήσεις τους αλλά και μαθητών που για διάφορους λόγους ήταν δύσκολο να παρακολουθήσουν ζωντανά μαθήματα», καταλήγει ο κ. Γλαμπεδάκης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.themaygeias.gr/2021/12/blog-post_67.html

Υπολογίζοντας το κόστος της γήρανσης. Πόση φροντίδα χρειάζονται οι ενήλικες καθώς μεγαλώνουν ;

Ερευνητές έχουν μελετήσει πόση φροντίδα  χρειάζονται οι Αμερικανοί ενήλικες καθώς μεγαλώνουν και για  συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Η ερώτηση είναι ότι εαν είσαι ένας 65χρονος  πώς μπορεί να είναι η ζωή σε 20 χρόνια όσο αφορά την υγεία  ή οικονομικά ;

Μπορεί να είστε τυχεροί, όπως η Σούζαν Γκριν, συνταξιούχος κοινωνική λειτουργός. Στα 82 της, της αρέσει η πεζοπορία, το γκολφ και το σκι αντοχής (αν και έχει εγκαταλείψει την κατηφόρα) με τον σύζυγό της στο Κέτσαμ του Αϊντάχο. Η μόνη βοήθεια που χρειάζονται: εβδομαδιαία οικονόμος.

Η μπορεί να είστε τόσο τυχεροί όσο και η Sally Dorst, επίσης 82 ετών, συνταξιούχος συντάκτης περιοδικού που ζει στο Upper West Side στο Μανχάταν. Δεσμευμένη επισκέπτης του μουσείου και συναυλία (δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε την πρώτη φορά που πήρα τηλέφωνο επειδή η κ. Ντόρστ παρακολουθούσε την παράσταση της Νέας Υόρκης στο Μπαλέτο της Νέας Υόρκης), διαχειρίζεται μόνη της προσωπική φροντίδα και οικιακές εργασίες, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων σακουλών σκουπιδιών στο σπίτι για τις δύο γάτες της. «Πάντα ήμουν αρκετά ανεξάρτητη», είπε. «Το μόνο που χρειάζομαι βοήθεια είναι ότι τα ταβάνια μου είναι τόσο ψηλά που δεν μπορώ να τα φτάσω». (Ο προϊστάμενος του κτιρίου της αντικαθιστά τους καμένους λαμπτήρες για αυτήν.)

Ωστόσο, οι περισσότεροι ηλικιωμένοι Αμερικανοί χρειάζονται βοήθεια. Η εγγονή της Nancy Canu, Renee Turner, μετακόμισε στο σπίτι της στο Rochester Hills, Mich., Πριν από πέντε χρόνια για να τη φροντίσει. Στα 92 της, η κα Canu παίρνει πολλαπλά φάρμακα για καρδιακή ανεπάρκεια και ο πόνος στις αρθρώσεις την καθιστά δύσκολη να περπατήσει περισσότερο από ένα μπλοκ, ακόμα και όταν χρησιμοποιεί περιπατητή. Η 37χρονη κυρία Turner ανέλαβε σταδιακά τις δουλειές του σπιτιού, όπως ψώνια, μαγείρεμα, καθαρισμό, πλύσιμο ρούχων και πληρωμή λογαριασμών.

Χορηγεί τα φάρμακα της γιαγιάς της, την οδηγεί σε ραντεβού με γιατρούς, αιωρείται κοντά όταν κάνει ντους και τη βοηθά να ανέβει τις σκάλες. Εάν η κυρία Τέρνερ, τραγουδίστρια γάμου και θεραπεύτρια μασάζ, πρέπει να λείπει για περισσότερο από μία ή δύο ώρες, προσλαμβάνει έναν άλλο συγγενή για να μπει.

«Δεν ήταν ερώτηση», είπε η κ. Τέρνερ. «Ηθελα να είμαι εδώ για εκείνη». Ωστόσο, πρόσθεσε, «έγινε η δουλειά μου πλήρους απασχόλησης».

Για χρόνια, οι ερευνητές προσπαθούσαν να υπολογίσουν ποιο ποσοστό του γηράσκοντος πληθυσμού θα χρειαστεί τόσο εκτεταμένη φροντίδα. “Το να γίνεις αδύναμος και να χρειάζεσαι βοήθεια με τη βασική προσωπική φροντίδα είναι ίσως ο μεγαλύτερος οικονομικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε μεγαλύτερες ηλικίες”, δήλωσε ο Richard Johnson, οικονομολόγος που διευθύνει το πρόγραμμα για την συνταξιοδοτική πολιτική στο Urban Institute.

Αλλά τέτοιες αναλύσεις συχνά δεν κάνουν διάκριση μεταξύ σύντομης διάρκειας αποκατάστασης, ίσως μετά από αντικατάσταση γόνατος, και χρόνων 24ωρης φροντίδας που απαιτούνται για κάποιον με βαθύτερη άνοια.

«Ακόμα κι αν χρειάζεστε πολλή φροντίδα, αν είναι για σύντομο χρονικό διάστημα, δεν είναι τόσο μεγάλη υπόθεση», δήλωσε η Alicia Munnell, οικονομολόγος και διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας για Συνταξιούχους στο Κολέγιο της Βοστώνης.

Πρόσφατη εργασία του Δρ Munnell και των συναδέλφων της διερεύνησε αυτές τις αποχρώσεις. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την ομοσπονδιακή μελέτη υγείας και συνταξιοδότησης, καθώς και άλλες ομοσπονδιακές έρευνες, εξέτασαν τόσο την ένταση όσο και τη διάρκεια – πόση βοήθεια θα χρειαστούν οι ηλικιωμένοι Αμερικανοί και για πόσο χρονικό διάστημα.

Η ομάδα της αξιολόγησε τις ανάγκες δια βίου φροντίδας ηλικιωμένων ως χαμηλής, μεσαίας ή υψηλής έντασης, με βάση τις πόσες αποκαλούμενες καθημερινές δραστηριότητες χρειάζονταν βοήθεια. Στη συνέχεια, οι ερευνητές υπολόγισαν πόσοι ηλικιωμένοι Αμερικανοί θα χρειάζονταν βοήθεια για σύντομο (έως ένα έτος) ή μεσαία διάρκεια (ένα έως τρία χρόνια) ή για περισσότερο από τρία χρόνια.

Τα αποτελέσματά τους: Το δεκαεπτά τοις εκατό των 65χρονων δεν θα χρειαστούν μακροχρόνια φροντίδα. Σχεδόν το ένα τέταρτο θα αναπτύξει σοβαρές ανάγκες, απαιτώντας πολλές ώρες βοήθειας για περισσότερα από τρία χρόνια.

Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι θα πέσουν ανάμεσα σε αυτούς τους πόλους, με το 22 % να έχει μόνο ελάχιστες ανάγκες. Η μεγαλύτερη ομάδα, το 38 %, μπορεί να αναμένει μέτριες ανάγκες – όπως υποστήριξη ενώ αναρρώνουν από καρδιακή προσβολή, μετά την οποία μπορούν να λειτουργήσουν ξανά ανεξάρτητα.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ανάγκη για πιο έντονη ή εκτεταμένη φροντίδα χτυπά κάποιες ομάδες πιο σκληρά από άλλες. Οι άνθρωποι που παρακολούθησαν κολέγιο για κάποια περίοδο ήταν πολύ καλύτερα από εκείνους χωρίς απολυτήρια λυκείου, διαπίστωσε η ομάδα του Boston College. Οι ηλικιωμένοι Μαύροι και Ισπανοί, που αντικατοπτρίζουν τις ριζωμένες οικονομικές ανισότητες και τις ανισότητες στην υγεία, είναι πιο κατάλληλοι από τους ηλικιωμένους λευκούς να αναπτύξουν μέτριες ή σοβαρές ανάγκες.

Και οι παντρεμένοι είναι λιγότερο πιθανό να χρειαστούν εκτεταμένη φροντίδα από αυτούς που είναι άγαμοι. Έχουν υψηλότερα εισοδήματα, επεσήμανε ο Δρ Munnell, και οι σύζυγοι παρέχουν «τακτικά γεύματα και κάποιος σας ενοχλεί να πάτε να δείτε τον γιατρό – αυτό συνεπάγεται το να έχετε ένα άλλο άτομο που θα φροντίζει για την ευημερία σας».

Όπου ένα άτομο εμπίπτει σε αυτό το φάσμα θα καθορίσει αν τέτοιες προβλέψεις είναι καθησυχαστικές ή τρομακτικές. Αλλά τα δεδομένα από μια δεύτερη ανάλυση του Boston College κατευθύνονται προς το τελευταίο.

Οι ερευνητές υπολόγισαν πόση φροντίδα θα χρειάζονταν οι συνταξιούχοι, πόσα θα μπορούσαν να λάβουν από την οικογένεια και πόσα θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν (με 22 δολάρια την ώρα για έναν βοηθό υγείας στο σπίτι το 2018). Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 36 τοις εκατό των ανθρώπων στα τέλη των 60 τους δεν θα μπορούσαν να καλύψουν ούτε ένα χρόνο ελάχιστης φροντίδας χωρίς να εξαντλήσουν τους πόρους τους. μόνο το 22 τοις εκατό θα μπορούσε να καλύψει σοβαρές ανάγκες.

“Υπάρχει μόνο μια μικρή πιθανότητα να χρειαστείτε φροντίδα για μεγάλο χρονικό διάστημα”, είπε ο Δρ Τζόνσον. «Αλλά πολλοί άνθρωποι θα χρειαστούν φροντίδα για μικρότερο χρονικό διάστημα και αυτό θα πάρει χρήματα».

Άτομα με χαμηλό εισόδημα, τα οποία είναι λιγότερο ικανά να αγοράσουν βοήθεια αλλά είναι πιο πιθανό να την χρειαστούν, ενδέχεται να πληρούν τις προϋποθέσεις για Medicaid, το οποίο πληρώνει για μακροχρόνια περίθαλψη. Αλλά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει γηροκομείο, επειδή οι λίστες αναμονής της Medicaid για φροντίδα στο σπίτι είναι μακροχρόνιες σε ορισμένες πολιτείες. Μερικοί άνθρωποι, περίπου το 10 %, έχουν αγοράσει ιδιωτική ασφάλιση μακροχρόνιας περίθαλψης. Άλλοι θα μείνουν σε ένα δεσμό που ο οικονομικός προγραμματισμός δεν μπορεί πραγματικά να αντιμετωπίσει.

“Αυτό είναι κάτι που έχει σχεδιαστεί για να διορθώσει η ασφάλιση”, είπε ο Δρ Τζόνσον.

Όταν ο Νόμος για την Προσιτή Φροντίδα ψηφίστηκε το 2010, περιείχε ένα μέτρο που ονομάζεται Class Act , ένα εθελοντικό πρόγραμμα μακροχρόνιας ασφάλισης περίθαλψης που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Οι επικριτές φοβόντουσαν μια αναλογιστική «σπείρα θανάτου»: Εάν εγγράφονταν μόνο ασθενείς εργαζόμενοι, το κόστος σύντομα θα ξεπερνούσε τα ασφάλιστρα που καταβλήθηκαν.

Για να ξεκινήσουμε ένα βιώσιμο δημόσιο πρόγραμμα ασφάλισης για μακροχρόνια περίθαλψη, «θα πρέπει να το κάνουμε υποχρεωτικό», είπε ο Δρ Τζόνσον. «Όλοι θα έπρεπε να συνεισφέρουν» Η ανταμοιβή: «Θα έδινε στους ανθρώπους ηρεμία».

Η Ουάσινγκτον έγινε πρόσφατα η πρώτη πολιτεία που καθιέρωσε ένα τέτοιο πρόγραμμα . Από το επόμενο έτος, οι εργαζόμενοι πρέπει να συνεισφέρουν το 0,58 τοις εκατό των αποδοχών τους (οι αυτοαπασχολούμενοι θα μπορούσαν επίσης να επιλέξουν) ή περίπου 290 δολάρια σε ετήσια ασφάλιστρα με μισθό 50.000 δολαρίων.

Οι αμερικανικές οικογένειες εξακολουθούν να φέρουν το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Η οικογένεια της κα Canu ελπίζει να την κρατήσει στο σπίτι όπου ζει 44 χρόνια. Εάν έπρεπε να πληρώσει έναν υγειονομικό βοηθό στο σπίτι ή να μετακομίσει σε υποβοηθούμενη διαβίωση, η ίδια ή τα παιδιά της θα αντιμετωπίσουν το κόστος χιλιάδων δολαρίων το μήνα. Αυτό μπορεί ακόμα να συμβεί.

Αλλά προς το παρόν, έχει το μεγαλύτερο εγγόνι της. «Μακάρι όλοι οι ηλικιωμένοι να είχαν κάποιον σαν τη Ρενέ να τους φροντίζει», είπε η κα Κάνου. «Έχουμε μια ευτυχισμένη ζωή, παρά όλα αυτά που συμβαίνουν».

https://www.nytimes.com/2021/10/02/health/elderly-health-care-finances.html?action=click&algo=bandit-all-surfaces_impression_cut_3&block=more_in_recirc&fellback=false&imp_id=180410932&impression_id=7aa8f860-248f-11ec-a963-7b30498a92d8&index=0&pgtype=Article&pool=more_in_pools%2Fhealth&region=footer&req_id=490720322&surface=eos-more-in&variant=3_bandit-all-surfaces_impression_cut_3