Κατηγορία: ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες επεμβατικές πράξεις που διενεργούνται πέραν του τακτικού ωραρίου λειτουργίας των νοσοκομείων του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.)

Υπεγράφη η Κοινή Υπουργική Απόφαση από τα υπουργεία Υγείας και Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για τα απογευματινά χειρουργεία, δηλαδή για επεμβάσεις και άλλες επεμβατικές πράξεις που διενεργούνται πέραν του τακτικού ωραρίου λειτουργίας των νοσοκομείων του ΕΣΥ.
 

Ο Υπουργός Υγείας ‘Αδωνις Γεωργιάδης, ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους και ο υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Αθανάσιος Πετραλιάς υπέγραψαν τα ακόλουθα:

Τα απογευματινά χειρουργεία αφορούν περιστατικά που απαιτούν παραμονή στο νοσοκομείο πέραν της μιας μέρας. Χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες επεμβατικές πράξεις πέραν του τακτικού ωραρίου, δεν μπορούν να διενεργούνται μετά τις 22.00.

Παράλληλα, τονίζεται ότι «η λειτουργία αυτή [των απογευματινών χειρουργείων] δύναται να πραγματοποιείται καθ’ όλες τις ημέρες, εξαιρουμένων των Νοσοκομείων της Περιφέρειας Αττικής και της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης στα οποία δε δύναται να πραγματοποιείται κατά τις ημέρες γενικής εφημερίας τους».

Στα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία θα μπορούν να συμμετέχουν «το ιατρονοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό που απασχολείται στο Νοσοκομείο με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και με οποιοδήποτε καθεστώς απασχόλησης. Επίσης, δύναται να συμμετέχουν και οι ειδικευόμενοι ιατροί χειρουργικών ειδικοτήτων ως χειρουργοί Β’ και Γ’. Το προσωπικό αυτό μπορεί να συμμετέχει στην ως άνω λειτουργία εφόσον δεν εφημερεύει, δεν απασχολείται υπερωριακά, ούτε σε απογευματινά ιατρεία κατά την ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου».

Ως προϋπόθεση συμμετοχής των ιατρών στη λειτουργία ορίζεται η διατήρηση του αριθμού και της κατηγορίας των χειρουργικών επεμβάσεων και επεμβατικών πράξεων που διενεργούνται κατά τη διάρκεια του τακτικού ωραρίου λειτουργίας του Νοσοκομείου, ανά τμήμα/κλινική και ανά εξάμηνο. Σε περίπτωση μη τήρησης της ανωτέρω προϋπόθεσης, ο Διοικητής του Νοσοκομείου, με αιτιολογημένη απόφασή του, δύναται να ανακαλέσει την απόφαση για τη λειτουργία της κλινικής πέραν του τακτικού ωραρίου, μέχρι τη, κατά τα ανωτέρω, αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας της.

Στην Κ.Υ.Α περιγράφονται τόσο οι δαπάνες-έσοδα, όσο και οι αμοιβές του ιατρικού και λοιπού προσωπικού. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται μεταξύ άλλων:

– Η δαπάνη της νοσηλείας ασθενή, ο οποίος υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση ή άλλη επεμβατική πράξη στη λειτουργία των νοσοκομείων πέραν του τακτικού ωραρίου, αποζημιώνεται με βάση το Σύστημα Κοστολόγησης Νοσοκομειακών Υπηρεσιών (ΣυΚΝΥ) και το κανονιστικό πλαίσιο που το διέπει.

– Αναφορικά με τις αμοιβές του ιατρικού προσωπικού, σημειώνεται ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις και επεμβατικές πράξεις διαχωρίζονται, ανάλογα με την βαρύτητά τους, σε έξι (6) κατηγορίες.

– Οι αμοιβές του ιατρικού προσωπικού, οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στο συνολικό ποσό που θα καταβάλει ο ασθενής στο Νοσοκομείο, καθορίζονται, ανάλογα με την οριζόμενη στο Παράρτημα Ι κατηγορία εκάστης διενεργούμενης χειρουργικής επέμβασης και επεμβατικής πράξης, στο Παράρτημα ΙΙ της παρούσας, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής. Αντίστοιχα καθορίζονται και οι αμοιβές που αφορούν στους Χειρουργούς Α’, οι οποίες εμφανίζονται διαβαθμισμένες.

– Το παραϊατρικό, νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία των χειρουργείων, πέραν του τακτικού ωραρίου, αμείβεται με δεκαπέντε (15,00) ευρώ έκαστος, ανά ώρα απασχόλησης μετά το τακτικό ωράριο.

Διαβάστε αναλυτικά το ΦΕΚ.

ΠΟΥ: Το 30% έως 50% όλων των περιπτώσεων καρκίνου μπορούν να προληφθούν.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι το 30% έως 50% όλων των περιπτώσεων καρκίνου μπορούν να προληφθούν.

Ένα  μεγάλο μέρος αυτού μπορεί να αποδοθεί σε υγιεινές επιλογές τρόπου ζωής, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής δραστηριότητας, της καλύτερης διατροφής, της έλλειψης καπνίσματος και της ελαφριάς έως μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά η γνώση μπορεί επίσης να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο πρόληψης του καρκίνου.

Σύμφωνα με την έκθεση προόδου για τον καρκίνο 2023 της Αμερικανικής Ένωσης για την Έρευνα του Καρκίνου (AACR), οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσίασαν μείωση κατά 33% της συνολικής θνησιμότητας από καρκίνο μεταξύ 1991 και 2020, σε μεγάλο βαθμό χάρη στις εκστρατείες δημόσιας υγείας και τις πρωτοβουλίες πολιτικής που εφαρμόστηκαν για τη μείωση του καπνίσματος και την αύξηση της έγκαιρης ανίχνευσης των καρκίνων, με βάση τα ευρήματα μελέτης στην CA: A Cancer Journal for Clinicians.

Μια σειρά από πρόσφατες μελέτες διαπίστωσαν ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν κάποιο επίπεδο σαφήνειας ή/και ευαισθητοποίησης σχετικά με ορισμένες τεχνικές πρόληψης του καρκίνου, όπως ο προσυμπτωματικός έλεγχος και ο εμβολιασμός. Αυτό μπορεί να προκαλέσει κενά στην εξασφάλιση οφέλους από τις διαθέσιμες μεθόδους που μπορούν να βοηθήσουν στην πολύ νωρίτερη ανίχνευση του καρκίνου ή στην απόλυτη πρόληψή του.

Η ελαχιστοποίηση των γλωσσικών εμποδίων και των φραγμών στον υγειονομικό αλφαβητισμό θα μπορούσε να βοηθήσει, χρησιμοποιώντας και οπτικές οδηγίες που έδειξαν θετικά αποτελέσματα. Επίσης σίγουρα η δημιουργία ενός καλύτερου συστήματος για τη διασφάλιση της κατάλληλης παρακολούθησης θα ήταν οφέλιμο ώστε τα συστήματα να έχουν μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση.

Στην περίπτωση του εμβόλιου για τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) έχει δείξει τεράστια αποτελέσματα στην πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Στην πραγματικότητα, μια πρόσφατη μελέτη που εξέτασε τα κρούσματα καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στη Σκωτία διαπίστωσε μηδενικά κρούσματα μεταξύ των γυναικών που γεννήθηκαν μεταξύ 1988-1996 και είχαν εμβολιαστεί πλήρως κατά του HPV μεταξύ των ηλικιών 12 και 13 ετών, σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο Journal of the National Cancer Institute.

Το εμβόλιο κατά του HPV, ωστόσο, μπορεί να ωφελήσει τους άνδρες και να προστατεύσει και από άλλους καρκίνους, όπως ο καρκίνος του πρωκτού, του στόματος και του πέους. Όμως το γεγονός αυτό μπορεί να μην παρουσιάζεται σωστά στους ισπανόφωνους και λατινοαμερικάνους άνδρες που αυτοπροσδιορίζονται ως σεξουαλικές μειονότητες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο 16ο συνέδριο AACR Conference on the Science of Cancer Health Disparities in Racial/Ethnic Minorities and the Medically Underserved.

Σύμφωνα με έρευνα το 56% είχε ακούσει για το εμβόλιο HPV, αλλά μόνο το 19% δήλωσε ότι κάποιος πάροχος τους το είχε συστήσει. Επί του παρόντος, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων συνιστούν τον εμβολιασμό κατά του HPV για τους εφήβους γύρω στις ηλικίες 11 ή 12 ετών και μάλιστα ενθαρρύνουν τον εμβολιασμό των νεαρών ενηλίκων έως την ηλικία των 26 ετών, εάν δεν το έκαναν όταν ήταν νεότεροι. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ έχει εγκρίνει το εμβόλιο κατά του HPV για άτομα ηλικίας 9 έως 45 ετών.

“Για να μειωθούν οι ανισότητες που σχετίζονται με τον καρκίνο HPV, είναι σημαντικό οι πληροφορίες να είναι σχετικές και εφαρμόσιμες και διαθέσιμες σε άτομα που έχουν δικαίωμα ηλικίας στη γλώσσα που προτιμούν“, δήλωσαν οι ερευνητές.

Στο πολέμο κατά του καρκίνου η γενετική πρωτοστατεί .

Η αλληλούχιση ολόκληρου του γονιδιώματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τεχνική διαλογής για να εντοπιστεί εάν ένα άτομο έχει γονίδια με προδιάθεση για κληρονομικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων μορφών καρκίνου. Το Εθνικό Ολοκληρωμένο Δίκτυο για τον Καρκίνο (NCCN) έχει θεσπίσει μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών -συμπεριλαμβανομένων αυτών για τον καρκίνο του μαστού, των ωοθηκών και του παγκρέατος και τον καρκίνο του παχέος εντέρου- για να προσδιορίσει τα άτομα που θα πρέπει να υποβληθούν σε γενετικές εξετάσεις, αλλά κατευθυντήριες γραμμές όπως αυτές μπορεί να μην πιάνουν όλους όσους πρέπει να ελεγχθούν, σύμφωνα με τον N. Jewel Samadder, MD, καθηγητή ιατρικής στο Mayo Clinic College of Medicine και συν-επικεφαλής του προγράμματος ογκολογίας ακριβείας στο Mayo Clinic Comprehensive Cancer Center.

“Τα κριτήρια αυτά δημιουργήθηκαν σε μια εποχή που οι γενετικές εξετάσεις ήταν απαγορευτικές από πλευράς κόστους και ως εκ τούτου αποσκοπούσαν στον εντοπισμό εκείνων που είχαν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι φορείς μεταλλάξεων, ελλείψει της αλληλούχισης ολόκληρου του γονιδιώματος σε επίπεδο πληθυσμού”, δήλωσε ο Samadder. “Ωστόσο, οι καταστάσεις αυτές αναγνωρίζονται ανεπαρκώς στην τρέχουσα πρακτική και πολλοί ασθενείς δεν γνωρίζουν τον κίνδυνο καρκίνου που διατρέχουν”.

Η Samadder παρουσίασε τα αποτελέσματα της κλινικής δοκιμής Tapestry στην Ετήσια Συνάντηση 2023 της AACR, τα οποία έδειξαν ότι το 39,2% των ατόμων που συναίνεσαν στην αλληλούχιση ολόκληρου του γονιδιώματος και ταυτοποιήθηκαν ως φορείς γονιδίων προδιάθεσης για κληρονομικό καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών (HBOC) ή σύνδρομο Lynch δεν θα πληρούν τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές. Κατά τη στιγμή της αποκοπής των δεδομένων, 44.306 ασθενείς από τις εγκαταστάσεις της Mayo Clinic στη Μινεσότα, την Αριζόνα και τη Φλόριντα είχαν παράσχει δείγμα σάλιου. Για αυτό το μέρος της δοκιμής, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την αλληλουχία ολόκληρου του γονιδιώματος για να αξιολογήσουν τα δείγματα για BRCA1 και BRCA2, που υποδηλώνουν HBOC, και MLH1, MSH2, MSH6, PMS2 και EPCAM, που υποδηλώνουν το σύνδρομο Lynch.

Η γνώση του αυξημένου γενετικού κινδύνου τους μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να λάβουν τα κατάλληλα επόμενα βήματα. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με σύνδρομο Lynch μπορούν να υποβάλλονται σε τακτικές κολονοσκοπήσεις, σε έλεγχο αίματος και ούρων και σε προφυλακτική υστερεκτομή, ενώ οι ασθενείς με HBOC μπορούν να είναι προληπτικοί μέσω προηγμένης απεικόνισης του μαστού και προφυλακτικής μαστεκτομής ή/και ωοθηκεκτομής.

“Η γνώση που προέρχεται από τη γενετική”, και μπορεί να δώσει στους ασθενείς τη δυνατότητα να αναλάβουν τον έλεγχο του κινδύνου της νόσου τους και να αυξήσουν την πιθανότητα να αποφύγουν μια θανατηφόρα διάγνωση καρκίνου ή να τον προλάβουν σε πρώιμο στάδιο, όταν είναι ιδιαίτερα ιάσιμος”.

Περισσοτερα :

The More You Know About Cancer Prevention

Καρκίνος: ‘Ερευνα σε 185 χώρες για 36 μορφές του

Περισσότερα από 35 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου αναμένεται να προκύψουν έως το 2050, από τα εκτιμώμενα 20 εκατομμύρια το 2022, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC), ενός εξειδικευμένου κλάδου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Η αύξηση αυτή αντανακλά τόσο τη γήρανση του πληθυσμού όσο και την παγκόσμια αύξησή του, καθώς και τη μεγαλύτερη έκθεση των ανθρώπων σε παράγοντες κινδύνου. Ο καπνός, το αλκοόλ και η παχυσαρκία είναι βασικοί παράγοντες, μαζί με την ατμοσφαιρική ρύπανση που αναμένεται να οδηγήσουν στην αύξηση των νέων περιστατικών καρκίνου.

Οι πλουσιότερες χώρες αναμένεται να έχουν τη μεγαλύτερη απόλυτη αύξηση του καρκίνου, με επιπλέον 4,8 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις να προβλέπονται το 2050.

Ωστόσο, οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος εκτιμάται ότι θα δουν την υψηλότερη αναλογική αύξηση του καρκίνου, ενώ η θνησιμότητα προβλέπεται να διπλασιαστεί.

Οι εκτιμήσεις από το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Καρκίνου της IARC βασίζονται στα δεδομένα από 185 χώρες, ενώ καλύπτουν 36 διαφορετικές μορφές καρκίνου.

Την ίδια στιγμή, άλλη έρευνα του ΠΟΥ από 115 χώρες, έδειξε ότι η πλειονότητα  των κρατών δεν χρηματοδοτεί επαρκώς τις υπηρεσίες προτεραιότητας για τον καρκίνο και την παρηγορητική φροντίδα ως μέρος της καθολικής υγειονομικής κάλυψης.

Συνήθεις καρκίνοι παγκοσμίως

Δέκα τύποι καρκίνου αποτελούσαν συλλογικά περίπου τα δύο τρίτα των νέων περιπτώσεων και των θανάτων παγκοσμίως το 2022, ανέφερε η IARC.

Ο καρκίνος του πνεύμονα ήταν η πιο συχνά εμφανιζόμενη μορφή παγκοσμίως, με 2,5 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις. Αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 12 τοις εκατό όλων των νέων περιπτώσεων και το 18,9 τοις εκατό των θανάτων, που αντιστοιχεί σε 1,8 εκατομμύρια άτομα, καθιστώντας τον κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο.

Ο καρκίνος του μαστού κατέλαβε τη δεύτερη θέση ως προς την εμφάνιση, με 2,3 εκατομμύρια περιπτώσεις παγκοσμίως ή 11,6 τοις εκατό, αλλά αντιπροσώπευε το 6,9 τοις εκατό των θανάτων.

Άλλοι συχνά εμφανιζόμενοι καρκίνοι ήταν ο καρκίνος του παχέος εντέρου, του προστάτη και του στομάχου.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου ήταν η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου από τη νόσο, ακολουθούμενος από τον καρκίνο του ήπατος, του μαστού και του στομάχου.

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας ήταν ο όγδοος πιο συχνά εμφανιζόμενος καρκίνος παγκοσμίως, η ένατη κύρια αιτία θανάτου από τη νόσο και η πιο συχνή ασθένεια στις γυναίκες σε 25 χώρες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική.

Ανισότητες και επενδύσεις

Οι εκτιμήσεις της IARC – που εκδόθηκαν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου στις 4 Φεβρουαρίου – αποκάλυψαν επίσης εντυπωσιακές ανισότητες, ιδιαίτερα στον καρκίνο του μαστού.

Μία στις 12 γυναίκες που κατοικούν στις πλουσιότερες χώρες θα διαγνωστεί με τη νόσο στη διάρκεια της ζωής της και μία στις 71 θα πεθάνει από αυτήν, ανέφερε ο Οργανισμός. Ωστόσο, αν και μόνο μία στις 27 γυναίκες στις φτωχότερες χώρες θα λάβει θετική διάγνωση καρκίνου του μαστού, μία στις 48 θα πεθάνει.

Αυτές οι γυναίκες «διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από τη νόσο λόγω καθυστερημένης διάγνωσης και ανεπαρκούς πρόσβασης σε ποιοτική θεραπεία», δήλωσε η Δρ Isabelle Soerjomataram, Αναπληρώτρια Επικεφαλής του Κλάδου Επιτήρησης Καρκίνου στο IARC.

Η έρευνα του ΠΟΥ, αποκάλυψε επίσης σημαντικές παγκόσμιες ανισότητες στις παρεχόμενες υπηρεσίες για τον καρκίνο. Για παράδειγμα, οι χώρες υψηλότερου εισοδήματος είχαν έως και επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να συμπεριλάβουν υπηρεσίες που σχετίζονται με τον καρκίνο του πνεύμονα στα πακέτα παροχών υγείας τους.

Πηγές:
https://news.un.org/en/story/2024/02/1146127

Πηγή: iatronet.gr

CANCER MAY CONTROL YOUR BODY FOR A WHILE, BUT ΝΟΤ YOUR SOUL…

Το ονειρευτήκαμε, το οργανώσαμε και τελικά το πετύχαμε!

Το Κάπα3, δεν σταματά στιγμή να σκέφτεται και να υλοποιεί δράσεις που κύριο στόχο και ωφελούμενο έχουν, τους ασθενείς με καρκίνο, ξεπερνώντας αγκυλώσεις, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά! Ο καρκίνος δεν έχει φύλο, δεν έχει χώρα, δεν έχει χρώμα, δεν έχει θρησκεία!!

Η ομάδα του Κάπα3 δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη απέναντι στις προκλήσεις και τις  ανάγκες που προκύπτουν από ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και έχοντας το πρόβλημα της ασθένειάς τους εκτός των προτεραιοτήτων τους, θέτουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο, περνώντας τα σύνορα της χώρας μας, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον.

Έτσι, μελετώντας τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, η ομάδα των επαγγελματιών του Κάπα3 όντας ενεργοί και παρόντες στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και Θράκης, κατέθεσε πρόταση για την οργάνωση δράσεων στις περιοχές αυτές, με αποδέκτες τους πρόσφυγες και μετανάστες της περιοχής.

Με μεγάλη χαρά, δεχθήκαμε την απάντηση του οργανισμού King Baudouin Foundation που είδε στην πρόταση αυτή το όραμά μας και ενέκρινε χρηματοδότηση με στόχο την υποστήριξη και ανάπτυξη του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών-Κάπα3, προκειμένου να παρέχεται άμεση βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι περνάνε τα σύνορα της χώρας μας.

Μαζί μπορούμε να φτάσουμε στο ακατόρθωτο! Να κοιτάζουμε τον καρκίνο κατάματα και να δίνουμε κάθε μέρα μαζί, μια μικρή αλλά παράλληλα σημαντική μάχη υπέρ της ζωής, ενάντια στον καρκίνο!

Πιο συγκεκριμένα:

Η ανάπτυξη του ήδη υπάρχοντος δικτύου, η προσθήκη επαγγελματιών που ασχολούνται με την ψυχική υγεία, η ανάπτυξη δράσεων και δραστηριοτήτων σε νέους χώρους, με νέους συνεργάτες θα μας δώσουν την ευκαιρία να βοηθήσουμε πολύ περισσότερο στη διαδικασία της καλύτερης και πληρέστερης αντιμετώπισης των περιστατικών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.

Με τη χρηματοδότηση του ιδρύματος King Baudouin Foundation , τους επόμενους 6 μήνες θα  ενισχύσουμε το δίκτυο μας με ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, δίνοντας έμφαση στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών, για την συνέχιση παροχής πρωτοβάθμιας βοήθειας και υποστήριξης καθ’ όλη τη διάρκεια της θεραπείας τους. Μέρος της χρηματοδότησης θα χρησιμοποιηθεί για τη μετάφραση της ηλεκτρονικής πύλης του Καπα3 σε τουλάχιστον δύο γλώσσες, πέρα από τα αγγλικά με πρώτη όλων τα ουκρανικά, ώστε η προσβασιμότητα των συμπολιτών μας να γίνεται άμεσα και απρόσκοπτα σε κάθε πύλη του Δημόσιου συστήματος Υγείας.

Ο Οργανισμός διαθέτει ιστότοπο και εφαρμογή όπου παρέχει γενική υποστήριξη και πληροφόρηση καθώς και εξατομικευμένη υποστήριξη σε κάθε ωφελούμενο. Η στελέχωση του δικτύου με μόνιμο προσωπικό θα αποτελέσει τη βάση για την επιτυχή στόχευση, που είναι, να μη νοιώθει Κανένας Μόνος! Η ενεργοποίηση της ψυχολογικής υποστήριξης των ασθενών, η κατηγοριοποίηση των ασθενών ανά ηλικία και η ενεργοποίηση δράσεων για την επίλυση επιπρόσθετων προβλημάτων που αφορούν κάθε μία από αυτές τις ηλικιακές ομάδες είναι μερικές τις ενέργειες που είμαστε έτοιμοι να κάνουμε με στόχο τη στήριξη των ευάλωτων αυτών ομάδων!

Γνωρίζουμε καλά  ότι το ελληνικό σύστημα υγείας και η υποστήριξη της ιατρικής φροντίδας των ασθενών με καρκίνο που παρέχεται κυρίως στα Δημόσια Νοσοκομεία της χώρας, δεδομένου του υψηλού κόστους περίθαλψης και των οικονομικών συνθηκών, δεν επιλέγονται από σημαντικό αριθμό ασθενών, κυρίως μεταναστών και προσφύγων. Το γεγονός ότι το Κάπα3 δραστηριοποιείται στις δομές και τα τμήματα των νοσοκομείων που υποστηρίζουν αποκλειστικά ασθενείς με καρκίνο μας επιτρέπει να είμαστε σε θέση να καταγράφουμε περιστατικά και να εξάγουμε ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία και αποτελέσματα για τη βελτίωση και τη δημιουργία νέων δράσεων προς αυτή την κατεύθυνση.

Το όραμά μας έχει έμπνευση και έχει βρει υποστήριξη και εκτός συνόρων! Ο καρκίνος λοιπόν, μπορεί να ελέγχει για λίγο το σώμα των ασθενών, τη ψυχή όμως η οποία ενισχύει τη δύναμη στη μάχη με τον καρκίνο, δεν μπορεί να την ελέγξει!!

Δείτε το ΔΤ σε ελληνικά και αγγλικά

Δελτίο Τύπου GR Δελτίο Τύπου EN

World cancer day : Breast Cancer Awareness Ribbon on world map

 

Τα δεδομένα πραγματικού κόσμου (Real-World Data-RWD) συνιστούν ισχυρό εργαλείο απέναντι στα κενά γνώσης στην Ογκολογία

Τα δεδομένα πραγματικού κόσμου (Real-World Data-RWD) συνιστούν ένα ισχυρό εργαλείο, που δύναται να καλύψει, τόσο τα κενά γνώσεις που παραμένουν από τις κλινικές δοκιμές, όσο και να παράγει υποθέσεις για περαιτέρω διερεύνηση. Ωστόσο, όπως τονίστηκε και σε μια μελέτη της ESMO (Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ιατρικής Ογκολογίας) που παρουσιάστηκε πρόσφατα, η ποιότητα των δεδομένων χρειάζεται να ληφθεί ιδιαιτέρως υπόψη για την αποτελεσματική χρήση των δεδομένων του πραγματικού κόσμου.

Προκειμένου να υπάρξει πραγματική πληροφόρηση για τη διαχείριση της νόσου, μια μελέτη αναδεικνύει ότι τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου πρέπει να συλλέγονται για όλους/-ες τους/τις ασθενείς και να μην περιορίζονται σε συγκεκριμένους πληθυσμούς. Αντιθέτως με τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ότι αντιπροσωπεύουν «τέλεια δεδομένα από τον ατελή, εξαιρετικά επιλεγμένο ασθενή», τα δεδομένα πραγματικού κόσμου αντιπροσωπεύουν «ατελή δεδομένα από τον τέλειο ασθενή», που είναι και εκείνος/-η που απευθύνεται στην κλινική. Η ουσία των δεδομένων πραγματικού κόσμου είναι ότι τα ατελή δεδομένα μπορούν να διαμορφωθούν καλύτερα, βελτιώνοντας τις πηγές δεδομένων και αξιοποιώντας τις τεχνολογικές εξελίξεις, για να ενισχυθεί η εξαγωγή δεδομένων από τα ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία (EMR) και να διευκολυνθεί η επιμέλεια και πιστοποίηση των δεδομένων.

Σύμφωνα με άλλη σχετική μελέτη υπογραμμίζεται η αναγκαιότητα για την ύπαρξη μιας συνεργατικής προσέγγισης, η οποία θα συνδυάζει τη συμπλήρωση των ηλεκτρονικών ιατρικών αρχείων από ιατρούς, νοσηλευτές και φαρμακοποιούς με εφαρμογές κινητών τηλεφώνων που θα συλλέγουν δεδομένα απευθείας από τους/τις ασθενείς.

Ορισμένες πρωτοβουλίες της ESMO, όπως η Οδηγία για την Καταγραφή Τεκμηρίων Πραγματικού Κόσμου Ογκολογίας (Guidance for Reporting Ongology real-world Evidence-GROW) ενδέχεται να βοηθήσουν στη δημιουργία υποδομών για τη συλλογή δεδομένων υψηλής ποιότητας και στη βελτίωση της ανάλυσης, με άμεσο αντίκτυπο στην καταγραφή και παρουσίαση. Οι κλινικοί ιατροί χρειάζεται να ενστερνιστούν αυτήν την πηγή πληροφοριών και να αναγνωρίσουν την ολοένα και πιο χρήσιμη συμβολή της, υποστηρίζοντας τα αποτελέσματα, που προκύπτουν από τις καλά σχεδιασμένες μελέτες παρατήρησης.

Πηγή: https://dailyreporter.esmo.org/esmo-asia-congress-2023/editorial/the-value-of-real-world-data-to-inform-cancer-research-and-care

Πως αντιμετωπίζονται οι αιματολογικές κακοήθειες στην εγκυμοσύνη

Εξαιρετικά σπάνια είναι η εμφάνιση αιματολογικών κακοηθειών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (0,02%). Σημαντική  είναι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία καθώς και η υψηλή κλινική υποψία.

Το  ποσοστό αυτό αυξάνεται, όσο αυξάνεται η ηλικία στην οποία οι γυναίκες κυοφορούν. Τα  νεότερα δεδομένα όσον αφορά τη διάγνωση και την αντιμετώπιση των συχνότερων αιματολογικών κακοηθειών στην εγκυμοσύνη  παρουσιάοζυν ο διευθυντής της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Καθηγητής Θάνος Δημόπουλος (Αιματολόγος – Ογκολόγος) και η Ιατρός Αιματολόγος Δέσποινα Φωτίου, η Ιατρός Ογκολόγος Μαρία Καπαρέλου και η Καθηγήτρια Προληπτικής Ιατρικής και Επιδημιολογίας Θεοδώρα Ψαλτοπούλου.

Χημειοθεραπεία

Η συνήθη χορήγηση χημειοθεραπευτικών σχημάτων αλλά και νεότερων παραγόντων εξαρτάται από τη δυνατότητά τους να περνάνε τον πλακούντα, τη δόση χορήγησης αλλά και την εβδομάδα της κύησης. Κίνδυνος υπάρχει για το έμβρυο καθώς η χημειοθεραπεία κατά το πρώτο τρίμηνο αυξάνει τη πιθανότητα αυτόματης αποβολής, εμβρυικού θανάτου και γενετικών δυσμορφιών. Επίσης, ο κίνδυνος τερατογένεσης είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης και μειώνεται σημαντικά κατά τα επόμενα τρίμηνα. Κατά το 1ο τρίμηνο της κύησης συστήνεται και ο τερματισμός της, ενώ κατά κανόνα  είναι πιο ασφαλής η χορήγηση θεραπείας από το δεύτερο τρίμηνο και μετά. Όμως, παραμένει ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού και χαμηλότερου σωματικού βάρους/αργοπορημένης ανάπτυξης για το έμβρυο. Υπάρχει και η επιλογή να διατηρηθεί η κύηση ακόμα και κατά το 1ο τρίμηνο και να καθυστερήσουμε την έναρξη χημειοθεραπείας ή να χορηγηθούν κορτικοστεοειδή ως θεραπεία γέφυρας. Η απόφαση σε κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη με βάση το υποκείμενο αιματολογικό νόσημα, την επιθετικότητά του, το ιατρικό προφίλ της εγκυμονούσας και τις επιθυμίες της.Υπάρχουν κάποιες κατηγορίες φαρμάκων που αντενδείκνυνται καθώς έχουν γνωστή τερατογόνο δράση, ενώ άλλα μπορούν να χορηγηθούν με σχετική ασφάλεια κατά το 2ο και 3ο τρίμηνο της κύησης. Με βάση τη διάγνωση και τα ενδεδειγμένα θεραπευτικά σχήματα χρειάζεται συχνά να γίνουν τροποποιήσεις.

Λέμφωμα Hodgkin

Η πιο συχνή αιματολογική κακοήθεια στην εγκυμοσύνη είναι το λέμφωμα Hodgkin (HL). Η πρόγνωση των γυναικών με HL στην κύηση είναι εξαιρετική και η μακροχρόνια επιβίωση παρόμοια με αυτή των γυναικών με HL εκτός εγκυμοσύνης. Σε κάποιες περιπτώσεις η νόσος είναι πολύ περιορισμένη και μπορούμε έτσι να ξεκινήσουμε τη θεραπεία μετά τον τοκετό ιδιαίτερα αν τεθεί η διάγνωση σε προχωρημένο στάδιο της εγκυμοσύνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η άμεση έναρξη θεραπείας. Το καθιερωμένο σχήμα ABVD (Δοξορουβικίνη, Μπλεομυκίνη, Βιμπλαστίνη, Ντακαρμπαζίνη) μπορεί να χορηγηθεί με σχετική ασφάλεια από το 2ο τρίμηνο και μετά και να προσαρμοστεί εφόσον είναι απαραίτητο σε ένα πιο εντατικό χημειοθεραπευτικό σχήμα μετά την εγκυμοσύνη.  Η χορήγηση του νεότερου παράγοντας Brentuximab vedotin αντενδείκνυται στην εγκυμοσύνη.

Non–Hodgkin Λέμφωμα

Χρειάζεται να τυποποιηθεί και να σταδιοποιηθεί το νόσημα με ακρίβεια ώστε να γίνει ο σωστός προγραμματισμός όσον αφορά το είδος και το χρονικό σημείο χορήγησης της θεραπείας αλλά και το προγραμματισμό τoν τοκετό. Η πιο συχνός τύπος NHL στην εγκυμοσύνη, στο 56% των περιπτώσεων, είναι το διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β-κύτταρα (DLBCL), ενώ λέμφωμα από Τ λεμφοκύτταρα διαγιγνώσκεται στο 20% περίπου. Εάν έχουμε ένα NHL χαμηλής κακοήθειας χωρίς συμπτώματα, μια επιλογή είναι να προχωρήσει κανονικά η εγκυμοσύνη και να χορηγηθεί θεραπεία μετά τον τοκετό. Στα λεμφώματα υψηλής κακοήθειας όπως το DLBCL μπορεί να χορηγηθεί συνδυαστική χημειοθεραπεία από το 2ο τρίμηνο. Το σχήμα R-CHOP (ριτουξιμάβης, κυκλοφωσφαμίδης, δοξορουβικίνης, βινκριστίνης και πρεδνιζόνης) μπορεί να χορηγηθεί μετά την 20η εβδομάδα και συνήθως προγραμματίζεται ο τοκετός 2-3 εβδομάδες μετά το τελευταίο σχήμα χημειοθεραπείας.  Η ριτουξιμάβη, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι των Β-λεμφοκυττάρων περνάει τον πλακούντα και μπορεί να προκαλέσει λευκοπενία στο έμβρυο η οποία είναι όμως αναστρέψιμη. Στόχος είναι όλες οι γυναίκες με NHL να γεννήσουν μετά την 34η εβδομάδα.

Χρόνια μυελογενής λευχαιμία

Έχει συχνότητα 1 στις 100.000 εγκυμοσύνες. Μπορεί να τεθεί η διάγνωση σε τυχαίο αιματολογικό έλεγχο ρουτίνας ή να έχει η γυναίκα συμπτώματα όπως αδυναμία, εφιδρώσεις και απώλεια σωματικού βάρους που μπορούν να αποδοθούν και στην ίδια την εγκυμοσύνη.

Η θεραπεία εκλογής σε ασθενείς με ΧΜΛ είναι οι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης (TKIs), αλλά η κατηγορία φαρμάκων αντενδείκνυται στην εγκυμοσύνη. Συχνά είναι εφικτό η θεραπεία να αρχίσει παρά μόνο όταν εμφανιστούν συμπτώματα ή οι τιμές των αιμοπεταλίων και των λευκών αιμοσφαιρίων ξεπεράσουν κάποια όρια. Εάν είναι απαραίτητο να δοθεί θεραπεία πριν τον τοκετό μπορούμε να επιλέξουμε λευκαφαίρεση ή ιντερφερόνη ως γέφυρα μέχρι να μπορεί να γίνει έναρξη ΤΚΙ. Σημαντικό είναι να χορηγείται και θρομβοπροφύλαξη.

Μυελοϋπερπλαστικά  νοσήματα

Σε αυτά ανήκουν η αληθής πολυκυτταραιμία (PV) και η ιδιοπαθής θρομβοκυττάρωση (ET). Η ΕΤ είναι το πιο συχνό μυελοϋπερπλαστικό νόσημα σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Εδώ είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε εάν πρόκειται για εγκυμοσύνη χαμηλού ή υψηλού κινδύνου. Σε εγκυμοσύνη χαμηλού κινδύνου χορηγείται ασπιρίνη και εάν είναι απαραίτητο θεραπευτική αφαίμαξη για να διατηρείται ο αιματοκρίτης σε ασφαλή επίπεδα. Εάν η εγκυμοσύνη είναι υψηλού κινδύνου χορηγείται θρομβοπροφύλαξη με ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και θεραπεία που στοχεύει να μειώσει τον αιματοκρίτη, των αριθμό των λευκών και των αιμοπεταλίων. Μια ασφαλής επιλογή είναι η ιντερφερόνη.

Οξεία  λευχαιμία

Εάν έχουμε διάγνωση οξείας μυελογενούς λευχαιμίας στο 1ο τρίμηνο, συστήνεται τερματισμός της κύησης και άμεση έναρξη χημειοθεραπείας. Από το 2ο τρίμηνο μπορεί να χορηγηθεί η συνήθης εντατική εισαγωγική χημειοθεραπεία με κάποιες προσαρμογές στους παράγοντες που θα χορηγηθούν αλλά υπάρχει αυξημένος κίνδυνος καθυστερημένης ανάπτυξης του εμβρύου και ακόμα και εμβρυικού θανάτου. Στην οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία προκύπτουν οι ίδιες προκλήσεις αλλά υπάρχουν και επιπρόσθετα θεραπευτικά ζητήματα καθώς είναι απαραίτητη η χορήγηση χημειοθεραπευτικών που είναι τοξικά για το έμβρυο. Έτσι πριν την 20η εβδομάδα συστήνεται ο τερματισμός της κύησης ενώ μετά την 20η εβδομάδα χορηγείται κλασσική χημειοθεραπεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και προστίθενται οι νεότεροι αναστολείς τυροσινικής κινάσης μετά τον τοκετό.

Πηγη: https://virus.com.gr/

Ευρωπαϊκό Συνέδριο Παθολογικής Ογκολογίας (ESMO): Τα σημαντικότερα νέα

Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής Μιχάλης Λιόντος (Επίκουρος Καθηγητής), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής), Μαρία Καπαρέλου και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής – Ογκολογίας – Αιματολογίας) συνοψίζουν τα σημαντικότερα δεδομένα του Συνεδρίου.

Στο φετινό συνέδριο, έχει την τιμητική του ο καρκίνος του πνεύμονα. Παρουσιάστηκαν μια σειρά σημαντικών μελετών για την αντιμετώπιση της τοπικής νόσου αλλά και των ασθενών με μεταστατική νόσο που φέρουν συγκεκριμένες μεταλλάξεις. Κατ’ αρχήν για τους ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και τοπική νόσο που είναι δυνητικά εξαιρέσιμη (στάδια ΙΙ-ΙΙΙΒ) θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα δύο μεγάλων φάσης ΙΙΙ μελετών (ΚΕΥΝΟΤΕ-671 και Checkmate-77T) που εξετάζουν το όφελος της περιεγχειρητικής χορήγησης ανοσοθεραπείας (πεμπρολιζουμάμπης και νιβολουμάμπης αντίστοιχα) μαζί με προεγχειρητική χημειοθεραπεία σε αυτή την ομάδα ασθενών. Και στις δύο μελέτες η προσθήκη της ανοσοθεραπείας στην χημειοθεραπεία αυξάνει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό την ανταπόκριση των ασθενών καθώς και τον χρόνο χωρίς υποτροπή της νόσου. Επιπλέον, στην μελέτη της πεμπρολιζουμάμπης διαπιστώθηκε και όφελος στην συνολική επιβίωση ενώ για την νιβολουμάμπη τα δεδομένα δεν είναι ακόμη ώριμα. Τα αποτελέσματα αυτά είναι συνηγορητικά ότι η περιεγχειρητική χορήγηση ανοσοθεραπείας με τη μορφή αντι-PD1 αντισωμάτων (πεμπρολιζουμάμπη ή νιβολουμάμπη) θα αποτελέσει την νέα καθιερωμένη θεραπευτική πρακτική σε αυτό το στάδιο της νόσου.

Τα τελευταία χρόνια για μια σειρά από μεταλλάξεις που προάγουν την καρκινογένεση στον μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα έχουν αναπτυχθεί στοχεύουσες θεραπείες με ιδιαίτερα σημαντικό όφελος επιβίωσης. Οι θεραπείες αυτές όμως ως τώρα έχουν βρει εφαρμογή μόνο σε ασθενείς με μεταστατική νόσο με την εξαίρεση του EGFR αναστολέα οσιμερτινίμπη που χρησιμοποιείται και ως επικουρική αγωγή σε ασθενείς με EGFR μεταλλάξεις που έχουν υποβληθεί σε ριζική εξαίρεση της νόσου τους. Στο φετινό ESMO όμως θα ανακοινωθεί η μελέτη ALINA, όπου δοκιμάστηκε ο αναστολέας αλεκτινίμπη ως επικουρική αγωγή σε ασθενείς με χειρουργηθέντα μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα (στάδια ΙΒ-ΙΙΙΑ) που έφεραν αναδιατάξεις στο γονίδιο ALK. Η μελέτη κατέδειξε ότι η εκλεκτική αναστολή του ALK υπερέχει σημαντικά της χημειοθεραπείας που ήταν η ως τώρα καθιερωμένη επικουρική αγωγή για αυτούς τους ασθενείς, μειώνοντας τον κίνδυνο υποτροπής της νόσου κατά 75%. Τα δεδομένα αυτά επίσης καταδεικνύουν την ανάγκη για μοριακό χαρακτηρισμό της νόσου ακόμη και των μη μεταστατικών ασθενών

Ιδιαίτερα σημαντικά όμως είναι και τα αποτελέσματα που θα ανακοινωθούν για τους ασθενείς με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα που

φέρουν οδηγές μεταλλάξεις. Πλέον κατανοούμε ότι η εξαρχής χορήγηση μικρομοριακών αναστολέων που στοχεύουν εκλεκτικά αυτές τις μεταλλάξεις παρέχει μεγαλύτερο όφελος επιβίωσης στους ασθενείς έναντι της χορήγησης χημειοθεραπείας. Ήδη αυτό είχε αποδειχθεί για τους ασθενείς με μεταλλάξεις EGFR και ALK και μετά τις ανακοινώσεις στο φετινό ESMO αυτό αναμένεται να ισχύσει και για τους ασθενείς που φέρουν μεταλλάξεις στο γονίδιο RET και στο εξώνιο 20 του EGFR. Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη LIBRETTO-431 αποδεικνύει ότι ο αναστολέας του RET σελπρεκατινίμπη υπέρεχει του συνδυασμού χημειοθεραπείας και ανοσοθεραπείας ως αρχική αντιμετώπιση της μεταστατικής νόσου των ασθενών που φέρουν αναδιατάξεις του γονίδιου RET. Αντίστοιχα, η μελέτη PAPILLON αποδεικνύει ότι η προσθήκη του αμφιειδικού αντισώματος αμιβαταμάμπη (αντι- EGFR και ΜΕΤ) στη χημειοθεραπεία αποτελεί την καλύτερη θεραπευτική επιλογή για ασθενείς με μεταλλάξεις στο εξώνιο 20 του EGFR.

Αλλαγές όμως αναμένονται μετά από αρκετά χρόνια και στην αρχική αντιμετώπιση των ασθενών με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα που φέρουν μεταλλάξεις του EGFR. Ο τρίτης γενιάς μικρομοριακός αναστολέας οσιμερετινίμπη αποτελεί ως τώρα την καθιερωμένη αγωγή με σημαντικό όφελος στο χρόνο ως την υποτροπή της νόσου και τη συνολική επιβίωση. Η μελέτη MARIPOSA που θα ανακοινωθεί στην ολομέλεια του συνεδρίου καταδεικνύει ότι ο συνδυασμός της αμιβαταμάμπης (αντι-EGFR και ΜΕΤ αμφι-ειδικό αντίσωμα) και του EGFR αναστολέα λαζερτινίμπης υπερέχει της οσιμερτινίμπης στον χρόνο ως την υποτροπή της νόσου. Ο συνδυασμός βέβαια συνδέεται με μεγαλύτερο ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών και τα αποτελέσματα ασφαλείας αναμένονται με ενδιαφέρον για να καθορισθεί αν και για ποιους ασθενείς μπορεί να αποτελέσει την νέα καθιερωμένη θεραπευτική επιλογή.

Αναφορικά με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, εδώ και τριάντα χρόνια, η καθιερωμένη αγωγή της τοπικά προχωρημένης νόσου περιλαμβάνει τη συνδυασμένη ταυτόχρονη χημειοακτινοθεραπεία με τη χρήση σισπλατίνης. Στο φετινό ESMO όμως ανακοινώνονται δύο σημαντικές μελέτες που αναμένεται να αλλάξουν την πρακτική μας. Η πρώτη μελέτη (INTERLACE) δοκίμασε τη χρήση εισαγωγικής χημειοθεραπείας με 6 εβδομαδιαίες εγχύσεις πακλιταξέλης και κραμποπλατίνης πριν από την χημειοακτινοθεραπεία, αποδεικνύοντας σημαντική αύξηση τόσο στον χρόνο ως την υποτροπή της νόσου όσο και στη συνολική επιβίωση. Ο καρκίνος τραχήλου της μήτρας εμφανίζει ιδιαίτερα υψηλή επίπτωση σε χώρες με χαμηλό βαθμό οικονομικής ανάπτυξης όπου η πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες είναι περιορισμένη. Επομένως, είναι σημαντικό ότι η μελέτη INTERLACE συμπεριέλαβε ασθενείς από τέτοιες χώρες καταδεικνύοντας ότι η εισαγωγική θεραπεία είναι εύκολα εφικτή και μπορεί να προσφέρει σημαντικό όφελος επιβίωσης σε πληθυσμούς που πραγματικά έχουν ανάγκη νέες και απλές θεραπευτικές πρακτικές.

Η δεύτερη μελέτη που αλλάζει τα δεδομένα στον τοπικά προχωρημένο καρκίνο τραχήλου της μήτρας είναι η KEYNOTE-A18 που απέδειξε ότι η προσθήκη του αντι- PD1 αντισώματος πεμπρολιζουμάμπη στη χημειοακτινοθεραπεία και ως ακολούθως θεραπεία συντήρησης αυξάνει σημαντικά το χρόνο ως την υποτροπή της νόσου. Παρότι προηγούμενες μελέτες που εξέταζαν τον ρόλο της ανοσοθεραπείας στον τοπικά προχωρημένο καρκίνο τραχήλου της μήτρας δεν είχαν αποδώσει θετικά αποτελέσματα, η ΚΕΥΝΟΤΕ-Α18 θέτει το συνδυασμό πεμπρολιζουμάμπης και χημειοακτινοθεραπείας ως την προτιμητέα θεραπευτική επιλογή. Θα πρέπει να τονιστεί ότι για τη συγκεκριμένη μελέτη, η Θεραπευτική Κλινική αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα σε παγκόσμιο επίπεδο προσφέροντας τη δυνατότητα σε αρκετές ασθενείς στην Ελλάδα να λάβουν καινοτόμες θεραπείες.

Σημαντικές εξελίξεις θα υπάρξουν όμως και στα νεοπλάσματα του ουροποιογεννητικού συστήματος. Καταρχήν, για τον καρκίνο ουροδόχου κύστης ήταν κοινή πεποίθηση ότι η χημειοθεραπεία με βάση τη σισπλατίνη αποτελεί την καλύτερη αρχική θεραπευτική επιλογή για όσους ασθενείς έχουν μεταστατική νόσο. Μια νέα μελέτη, η EV-302/KEYNOTE-A39 έρχεται να ταράξει τα νερά αποδεικνύοντας ότι σε αυτούς τους ασθενείς ένας συνδυασμός στοχευουσών θεραπειών υπερέχει κατά πολύ της χημειοθεραπείας. Πιο συγκεκριμένα, ο συνδυασμός της ενφορτουμάμπης βεντοϊτίνης (συζευγμένου με χημειοθεραπεία αντισώματος έναντι της Νεκτίνης-4) με τον ανοσοθεραπευτικό παράγοντα πεμπρολιζουμάμπη σχεδόν διπλασίασε την επιβίωση των ασθενών έναντι της χρήσης χημειοθεραπείας. Είναι δεδομένα ότι ο συνδυασμός αυτός θα αποτελέσει μια νέα θεραπευτική επιλογή για τους ασθενείς με μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνο. Παράλληλα όμως θα ανακοινωθεί για τον ίδιο πληθυσμό ασθενών και η μελέτη CheckMate 901 που εξέτασε το όφελος από το συνδυασμό χημειοθεραπείας με βάση την πλατίνα και ανοσοθεραπείας (νιβολουμάμπη). Για πρώτη φορά ένας τέτοιος συνδυασμός αποδεικνύει όφελος επιβίωσης ως αρχική θεραπεία των ασθενών με μεταστατικό ουροθηλιακό καρκίνο. Επομένως, για ένα νεόπλασμα που τα προηγούμενα χρόνια οι θεραπευτικές επιλογές περιορίζονταν στην χημειοθεραπεία, πλέον υπάρχουν εναλλακτικές θεραπευτικές δυνατότητες και παράγοντες όπως αναδυόμενοι βιοδείκτες και το προφίλ ασφαλείας των φαρμάκων θα καθορίσουν τη βέλτιστη αντιμετώπιση των ασθενών.

Τέλος για τον καρκίνο του προστάτη, διάφορες θεραπευτικές επιλογές έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια για τους ασθενείς με μεταστατική ευνουχοάντοχη νόσο. Μεταξύ αυτών, η θεραπεία με το ραδιοφάρμακο Lu177-PSMA που στοχεύει τα καρκινικά κύτταρα του προστάτη που εκφράζουν ισχυρά την διαμεμβρανική πρωτεΐνη PSMA έχει λάβει ήδη έγκριση για ασθενείς που έχουν λάβει και νεότερα ορμονικά φάρμακα και χημειοθεραπεία. Η μελέτη PSMAfore που θα ανακοινωθεί στο ESMO αποδεικνύει όμως ότι η στόχευση του PSMA έχει θέσει σε πιο πρώιμα στάδια της νόσου. Συγκεκριμένα, σε ασθενείς που είχαν θετική έκφραση PSMA με βάση το διαγνωστικό PSMA PET/CT και είχαν υποτροπιάσει μετά από χρήση νεότερου ορμονικού φαρμάκου, το Lu-PSMA μείωσε κατά 60% την πιθανότητα υποτροπής έναντι της χρήσης εναλλακτικής ορμονικής θεραπείας. Μάλιστα, σε αυτόν τον πληθυσμό των ασθενών, οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τη θεραπεία ήταν σε χαμηλό ποσοστό.

Τα μηνύματα λοιπόν που έρχονται από το ευρωπαϊκό συνέδριο ογκολογίας είναι αισιόδοξα. Οι θεραπευτικές δυνατότητες στην Ογκολογία βελτιώνονται διαρκώς με στόχο όχι μόνο της αύξηση της επιβίωσης των ασθενών αλλά και τη διασφάλιση της βέλτιστης δυνατής ποιότητας ζωής.

https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/anakoinwseis/themata_ygeias/2023/2010_ESMO_preview.pdf

Σπάνια η συμμετοχή των ασθενών σε έρευνες και μελέτες

Κάθε χρόνο διεξάγονται παγκοσμίως περίπου 20.000 κλινικές μελέτες με περίπου δύο εκατομμύρια συμμετέχοντες. Ωστόσο, οι ενδιαφερόμενοι ασθενείς εμπλέκονται πολύ λίγο στο σχεδιασμό και την αξιολόγηση των μελετών. Αυτό αποκαλύφθηκε τώρα από μια ευρωπαϊκή μελέτη στον τομέα της ρευματολογίας. Συνολικά, μόνο το 20% των μελετών συμπεριέλαβε σε σημαντικό βαθμό ασθενείς.

“Συμμετοχή και συμπερίληψη των ασθενών ως ερευνητικών εταίρων σε ρευματολογικές μελέτες: μια βιβλιογραφική ανασκόπηση το 2023” είναι ο τίτλος της μελέτης ευρωπαϊκής ομάδας συγγραφέων, η οποία δημοσιεύθηκε τώρα στο “RMD Open”, ένα επιστημονικό διαδικτυακό μέσο για τον τομέα της ρευματολογικής έρευνας και άλλων μυοσκελετικών παθήσεων.

“Η συμμετοχή των ασθενών-εταίρων σε ερευνητικά προγράμματα αναγνωρίζεται και συνιστάται ολοένα και περισσότερο στη ρευματολογία”, γράφουν οι επιστήμονες. Το 2020, ωστόσο, αυτό καταγράφηκε μόνο στο 2% των ελεγχομένων με εικονικό φάρμακο μελετών, με τυχαιοποιημένη κατανομή των ατόμων στις ομάδες μελέτης (τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο).

Ιδιαίτερα στην περίπτωση των ρευματικών παθήσεων, η συμμετοχή των ασθενών πέρα από τη λειτουργία μόνο των υποκειμένων δοκιμής – θα ήταν εξαιρετικά σημαντική.

Τα περισσότερα ρευματικά νοσήματα -από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (ρευματοειδής αρθρίτιδα, χρόνια πολυαρθρίτιδα) έως τις πιθανές ρευματικές επιπλοκές της σοβαρής ψωρίασης (ψωριασική αρθρίτιδα) – έχουν συχνά σύνθετες επιπτώσεις με πόνο και διάφορες άλλες διαταραχές της λειτουργίας και της ποιότητας ζωής.

Ο επηρεασμός του σχεδιασμού, της υλοποίησης και της αξιολόγησης των κλινικών δοκιμών με τη δοκιμή νέων ή βελτιωμένων στρατηγικών θεραπείας θα μπορούσε επομένως να αυξήσει τόσο την ποιότητα όσο και τη σημασία αυτών των επιστημονικών μελετών.

Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες εξέτασαν 80 πολύ πρόσφατες επιστημονικές μελέτες στη ρευματολογία: 40 ήταν οι λεγόμενες μεταφραστικές μελέτες με πρώιμες ερευνητικές προσεγγίσεις για την εφαρμογή των επιστημονικών ευρημάτων στην κλινική πρακτική και 40 μεγαλύτερης κλίμακας ελεγχόμενες κλινικές μελέτες για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, την ψωριασική αρθρίτιδα, τον ερυθηματώδη λύκο και την αρθρίτιδα των αρθρώσεων των γονάτων.

Το αποτέλεσμα δείχνει ότι: Στις πρώιμες μεταφραστικές μελέτες δεν υπήρχε καθόλου ρυθμιζόμενη συμμετοχή ασθενών, ενώ στις ελεγχόμενες μελέτες αυτό συνέβη σε οκτώ (20%).

Τα τρία τέταρτα αυτών των μελετών με συμμετοχή ασθενών δεν χρηματοδοτήθηκαν από τη φαρμακοβιομηχανία.

Σε έξι από τις οκτώ επιστημονικές μελέτες με επίσημη συμμετοχή των ασθενών, αυτή αφορούσε τον σχεδιασμό της μελέτης ή την επιλογή του τύπου της παρέμβασης που διερευνήθηκε, και σε δύο την αξιολόγηση ή την ερμηνεία των αποτελεσμάτων.

Ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί στους ρευματισμούς θα πρέπει να αναλύουν ή να ερμηνεύουν μόνοι τους τα αποτελέσματα των μελετών παραμένει κάπως ασαφής.

Παρόλο που γίνονται προσπάθειες παγκοσμίως για τη μεγαλύτερη συμμετοχή των ασθενών στην επιστημονική έρευνα, στη ρευματολογία σαφώς υποεκπροσωπούνται, τουλάχιστον σύμφωνα με τους επιστήμονες της περίληψης της μελέτης. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις τρέχουσες συστάσεις.

Οι κλινικές μελέτες γίνονται για να βρεθούν τρόποι και μέσα που αφορούν τόσο τη βελτίωση και την κατάσταση της υγείας όσο και της ποιότητας ζωής των ασθενών.

Ωστόσο, οι ασθενείς γνωρίζουν καλύτερα την ποιότητα ζωής τους και την αντιλαμβανόμενη αξία των νέων θεραπειών.

Τέλος, τα “δεδομένα του πραγματικού κόσμου”, δηλαδή οι πληροφορίες από την πράξη, αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία για τη σύγχρονη ιατρική.

Πηγές:
RMD Open

Πηγή: iatronet.gr

Σεπτέμβριος: Ο μήνας ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας

Ο Σεπτέμβριος έχει καθιερωθεί ως ο μήνας για την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση, σχετικά με τον καρκίνο στην παιδική ηλικία (Childhood Cancer Awareness Month).

Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Παιδιατρικής Αιματολογίας – Ογκολογίας (ΕΕΠΑΟ), είναι ένα νόσημα που μπορεί να νικηθεί αλλά συχνά με επίπονες και μακροχρόνιες προσπάθειες και σοβαρές άμεσες και απώτερες επιπλοκές.

Στην Ελλάδα τα νούμερα είναι 300 με 350 νέες διαγνώσεις,ενώ σε όλη την Ευρώπη υπολογίζεται ότι περιπου 6000 παιδιά καταλήγουν λόγω καρκίνου.

Οι Παιδίατροι Ογκολόγοι-Αιματολόγοι, Έλενα Σολωμού και Αντώνης Καττάμης (Καθηγητής ΕΚΠΑ) αναφέρουν ότι στις αρχές του 2020, η πανδημία COVID-19 είχε σαν αποτέλεσμα να στραφεί η ερευνητική κοινότητα σε ένα νέο δρόμο ερευνητικής προσέγγισης. 

Στο Lancet Oncology η εργασία της Sheena Mukkada και συνεργατών έδειξε ότι η επιστημονική κοινότητα αυτή τη δύσκολη εποχή είναι ενωμένη για το κοινό καλό.  Στην προοπτική μελέτη αυτή αναλύθηκαν τα δεδομένα παιδιών και εφήβων (<19 ετών) με καρκίνο και COVID-19 σε όλο τον κόσμο.  Χαρακτηριστικά, χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από περίπου 1500 ασθενείς από 131 νοσοκομεία σε 45 χώρες, συμπεριλαμβανομένων και ασθενών από την Ελλάδα. Οι 259 (19,9%) από τους ασθενείς είχαν σοβαρή ή κρίσιμη λοίμωξη, ενώ 50 (3,8%) περιπτώσεις κατέληξαν.  Συγκρίνοντας τα δεδομένα με τους ενήλικες, η θνητότητα σε ενήλικες με καρκίνο αγγίζει το  28%, πολύ υψηλότερο από ότι στα παιδιά.

Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε στρατηγικό σχεδιασμό των συστημάτων υγείας κάθε χώρας. Τα νοσήματα αυτά στην παιδική ηλικία είναι θεραπεύσιμα, με συνολική επιβίωση στο 80% σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Όταν όμως δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι πόροι όπως σε χώρες χαμηλού εισοδήματος και μεσαίου εισοδήματος, (όπου μάλιστα εκεί  καταγράφονται περίπου τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου αριθμού του παιδικού καρκίνου), μόνο το 20-30% των ατόμων έχουν μακροχρόνια επιβίωση. Καθυστερήσεις στην έγκαιρη ανίχνευση, κακή πρόσβαση σε διαγνωστικές υπηρεσίες απουσία πλήρους πρόσβασης στα απαιτούμενα αντικαρκινικά φάρμακα, υψηλότερα ποσοστά συννοσηρότητας (π.χ. υποσιτισμός, λοιμώξεις και φτώχεια) καθώς και η άρνηση ή και η εγκατάλειψη της θεραπείας αποτελούν συνηθισμένα φαινόμενα, με αποτέλεσμα αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλότερα ποσοστά επιβίωσης και υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας από ό, τι στις χώρες υψηλού εισοδήματος.

Τα δεδομένα από τη μελέτη αυτή μας παρέχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούμε ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας υπάρχει μια μοναδική ευκαιρία να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν στρατηγικές προσαρμοσμένες σε συγκεκριμένα συστήματα υγείας και να μειωθούν παγκοσμίως οι  ανισότητες στη διάγνωση και στη πρόσβαση για φαρμακευτική αγωγή στα παιδιά με καρκίνο.Η επιστημονική κοινότητα κάνει συντονισμένες προσπάθειες, με στόχο την επίτευξη υψηλών ποσοστών ίασης, με την καλύτερη δυνατή ποιότητα ζωής και τις ελάχιστες δυνατές μακροπρόθεσμες επιπλοκές

Η γενετική και η μοριακή βιολογία αποτελούν πλέον το απαραίτητο στοιχείο της διάγνωσης και θεραπείας, σε μεγάλο μέρος των νεοπλασμάτων των παιδιών και εφήβων. Η εξατομικευμένη θεραπεία, που θα αυξήσει περαιτέρω τις πιθανότητες ίασης των νεαρών ασθενών, μειώνοντας την άμεση και απώτερη τοξικότητα, είναι ένας στόχος που μπορεί να γίνει πραγματικότητα στο άμεσο μέλλον.

Καθένας μας μπορεί να βοηθήσει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του! 

Μπορεί να γίνει εθελοντής αιμοδότης ή εθελοντής δότης μυελού των οστών ή να βοηθήσει τους συλλόγους και τους φορείς υποστήριξης των παιδιών και των οικογενειών τους, είτε μέσω χορηγιών είτε διαθέτοντας λίγο από το χρόνο του.

Κάθε προσπάθεια για βελτίωση της φροντίδας του παιδιού με καρκίνο είναι ευπρόσδεκτη και σημαντική!

Πηγές : https://www.iatronet.gr/article/104037/paidiatrikos-karkinos-kai-pandhmia-covid19

https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/epistimi-zwi/news/52168/septemvrios-minas-efaisthitopoiisis-gia-ton-karkino-tis-paidikis-ilikias.html

Μια κλινική μελέτη όχι σαν της άλλες :Home_Based Digital Mindful Dance Program για περιπτώσεις καρκίνου του μαστού

Κατά τη διάρκεια του COVID-19, η τηλεφροντίδα αντικαθιστά την προσωπική επαφή για τη διατήρηση της κοινωνικής απόστασης και τη μείωση της εξάπλωσης του ιού. Η τρέχουσα επιδημία φτάνει στο τέλος της. Ωστόσο, για τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, ανεξάρτητα από το στάδιο της θεραπείας ή της επιβίωσης, αντιμετωπίζουν σωματικά και ψυχικά συμπτώματα, όπως η “κοινωνική απομόνωση”, η οποία επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους. Μελέτες έχουν δείξει ότι η ενσυνειδητότητα και ο χορός μπορούν να βοηθήσουν τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού να βελτιώσουν την κατάθλιψη και την ποιότητα ζωής, αλλά οι περισσότερες από αυτές διεξάγονται πρόσωπο με πρόσωπο. Η διαδικτυακή ενσυνειδητότητα/χορός βοήθησε περιπτώσεις καρκίνου του μαστού χωρίς τους περιορισμούς του χρόνου, του χώρου, της απόστασης και της κατάστασης θεραπείας, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης θα είναι να σχεδιαστεί ένα “ψηφιακό πρόγραμμα ενσυνείδητου χορού στο σπίτι” κατάλληλο για τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού μας και να διεξαχθεί κλινική δοκιμή σχετικά με τη σκοπιμότητά του, την ευαισθητοποίηση του νου και του σώματος και την ποιότητα ζωής. Τέλος, μέσω συνεντεύξεων σε βάθος, θα κατανοήσουμε την υποκειμενική εμπειρία των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού σχετικά με το πρόγραμμα. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναμένεται να παρέχουν μια εμπειρική αναφορά για την πολυ-φροντίδα για τον καρκίνο του μαστού στη χώρα μας και στο εξωτερικό.

Πιο αναλυτικά: Από το ξέσπασμα της παγκόσμιας πανδημίας COVID-19 στα τέλη του 2019, η διατήρηση της κοινωνικής απόστασης έχει γίνει μια σημαντική στρατηγική για την αποφυγή της μόλυνσης από τον ιό. Διάφορες παρεμβάσεις παρεμβατικής φροντίδας που παραδοσιακά πρέπει να εφαρμόζονται πρόσωπο με πρόσωπο πρέπει επίσης επειγόντως να προσαρμοστούν στο διαδίκτυο με τη βοήθεια εργαλείων ψηφιακής τεχνολογίας.

Παροχή (π.χ. βιντεοκλινική). Αν και η τρέχουσα επιδημική κατάσταση τείνει να σταθεροποιηθεί, εντούτοις, για τις ασθενείς με καρκίνο του μαστού, βρίσκονται συχνά σε κατάσταση “κοινωνικής απομόνωσης” σωματικά και ψυχικά από την αρχή της διάγνωσης και της θεραπείας έως το στάδιο της επιβίωσης μετά τη θεραπεία. Επειδή οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού πρέπει συχνά να λαμβάνουν χημειοθεραπεία, επηρεάζονται από τα φάρμακα και παράγουν καταστολή του μυελού των οστών, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλότερη αυτοάνοση λειτουργία από τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου μόλυνσης και πρέπει να λαμβάνουν μέτρα αυτοπροστασίας και να μειώνουν τη μετάβαση σε δημόσιους χώρους. Ακόμη και αν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι θεραπείες για τον καρκίνο και βρίσκονται στην περίοδο επιβίωσης, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να επιλέξουν να εγκαταλείψουν νωρίτερα τον σκληρά εργαζόμενο χώρο εργασίας λόγω του φόβου υποτροπής του καρκίνου ή της κοινωνικής προκατάληψης για να μειώσουν το άγχος και τις απειλές για την υγεία, αλλά ανησυχούν επίσης για την επιβάρυνση των οικογενειών τους και την απώλεια ζωής. Κέντρο βάρους, όταν οι πολλαπλές ψυχολογικές πιέσεις συνεχίζουν να συσσωρεύονται, είναι εύκολο να προκληθεί συναισθηματική δυσφορία, όπως άγχος ή κατάθλιψη, και επηρεάζει επίσης σοβαρά τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις κοινωνικές δεξιότητες.

Ως εκ τούτου, είτε πρόκειται για το στάδιο της θεραπείας είτε για το στάδιο της επιβίωσης, το σώμα και το μυαλό υποφέρουν συχνά από μια αρνητική κατάσταση όπως η “κοινωνική απομόνωση” .

Η ενσυνειδητότητα έχει συνειδητή επίγνωση του παρόντος σώματος, του νου και του περιβάλλοντος και διατηρεί μια αντικειμενική, ανεκτική και μη επικριτική στάση. Οι ασκήσεις της περιλαμβάνουν την παρατήρηση της αναπνοής, τη σάρωση του σώματος, το διαλογισμό, το περπάτημα, τη γιόγκα και τις τεχνικές χαλάρωσης. Ο χορός είναι μια δραστηριότητα διπλής εργασίας που ενσωματώνει γνωστικά, κινητικά και συναισθηματικά καθήκοντα μέσω ενός συνδυασμού χωρικής επίγνωσης, κινητικού συντονισμού, ισορροπίας, αντοχής και αλληλεπίδρασης. Προηγούμενες μελέτες έχουν επισημάνει ότι τα μέτρα του προσεκτικού χορού μέσω τεχνικών ενσυνειδητότητας, χορευτικών κινήσεων ή ενός συνδυασμού των δύο μπορούν να βοηθήσουν τις ασθενείς με καρκίνο του μαστού να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους, να μειώσουν την κατάθλιψη, το άγχος, τον πόνο, τα συμπτώματα κόπωσης, να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου και να μειώσουν τον φόβο υποτροπής του καρκίνου και πολλά άλλα οφέλη.

Δείτε περισσότερα στο άρθρο της:

https://www.careacross.com/clinical-trials/trial/NCT05938686