Κατηγορία: ΕΡΓΑΣΙΑ – ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Παράταση ισχύος των διάτάξεων για την άδεια ασθενείας των εργαζομένων λόγω νόσησης από τον κορωνοϊό

Με την υπ’ αριθ. 93108/ΦΕΚ 5304/13-10-2022 απόφαση του υπουργού εργασίας, παρατείνεται έως και 31/1/2023 η ισχύς των διατάξεων για την ειδική άδεια λόγω νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19 οι οποίες είχαν λήξει στις 30/9/2022. Η απόφαση ισχύει αναδρομικά από 1/10/2022.

Οι διατάξεις για την  χορήγηση της ειδικής άδειας ασθένειας εργαζομένων λόγω νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19 και την επιδότησή τους από τον ΕΦΚΑ, περιέχονται στο άρθ. 62του Ν. 4886/2022 καθώς και στην υπ’ αριθ. 6924/29-1-22 (Β΄291) απόφαση του υπουργού εργασίας.

Επίσης με το γενικό έγγραφο e-ΕΦΚΑ 109873/8-3-2022 παρέχονται οδηγίες για την ηλεκτρονική υποβολή της ειδικής άδειας ασθένειας λόγω covid-19 προκειμένου οι εργαζόμενοι να επιδοτηθούν από τον ασφαλιστικό φορέα.

Η άδεια αυτή, χορηγείται με απόδειξη θετικού διαγνωστικού ελέγχου χωρίς να απαιτείται ιατρική γνωμάτευση.

Σε περίπτωση χρήσης της πενθήμερης ειδικής άδειας ασθένειας λόγω νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19, εφαρμόζονται οι ισχύουσες διατάξεις ως προς τον τρόπο πληρωμής από τον εργοδότη και επιδότησής της από τον ασφαλιστικό φορέα του εργαζόμενου, χωρίς να ισχύουν οι χρονικές και λοιπές προϋποθέσεις του ασφαλιστικού φορέα, στον οποίο ο εργαζόμενος υπάγεται για παροχές ασθένειας.
Το αίτημα για χορήγηση του επιδόματος της ειδικής άδειας ασθένειας λόγω νόσησης από τον κορωνοϊό COVID-19 υποβάλλεται από τον /την ασφαλισμένο/η εντός προθεσμίας 8 μηνών από την ημερομηνία νόσησης.
Πηγή : https://www.ergasiaka-gr.net/2022/10/paratasi-ischuos-ton-diataxeon-gia-tin-adeia-astheneias-ton-ergazomenon-logo-nosisis-apo-ton-koronoio/?fbclid=IwAR2Af6jHAFK6C79D3eclGj4auk1g3XFrKE9tPGBMt1ZXcWZPY5GJVvYV1T8

Η Ελλάδα στην 3η χειροτερη θέση για το δημογραφικό. Επιπτώσεις στην υγεία

Μείωση του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αύξηση του μη ενεργού πληθυσμού, εξάρτηση του πρώτου από το δεύτερο με παράλληλη αύξηση των κοινωνικών δαπανών για υγειονομική περίθαλψη, μακροχρόνια φροντίδα και συνταξιοδοτικές παροχες θέτουν την Ελλαδα στην 3η χειρότερη θέση.

Οι μεταβολές που υπήρξαν στο δημογραφικό

Κατά τη χρονική περίοδο 2011-2021, ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 441 χιλ. (-4,0%). Οι αυξημένες μεταναστευτικές εκροές συνεισέφεραν σημαντικά στο αποτέλεσμα αυτό. Παράλληλα από το 1980 οι γεννήσεις υποχωρούν, τόσο που δεν αρκούν για την αναπλήρωση του πληθυσμού. Στις επόμενες δεκαετίες προβλέπεται υποχώρηση του ελληνικού πληθυσμού στα 8,1 εκατ. έως το 2100, 24% σε σχέση με το 2021, σύμφωνα με τη μελέτη για τα οικονομικά της Ελλάδας του ΙΟΒΕ.

Η Ελλάδα στην 3η χειρότερη θέση στις δημογραφικές εξελίξεις

Οι δημογραφικές εξελίξεις στην Ελλάδα είναι πολύ πιο ραγδαίες σε σχέση με το σύνολο της Ευρωζώνης, στην οποία ο πληθυσμός αναμένεται να μειωθεί κατά μόλις 4,2% έως το 2100. Τούτων δοθέντων έως το 2100, η Ελλάδα κατατάσσεται στην τρίτη χειρότερη θέση στην Ευρωζώνη, μετά τη Λετονία και τη Λιθουανία.

Η Ελλάδα σώζεται μόνο με υψηλές μεταναστευτικές ροές

Στο πιο αισιόδοξο σενάριο, αυτό της υψηλής μετανάστευσης, ο πληθυσμός θα μειωθεί μεταξύ του 2022 και του 2100 κατά 16% σε 8,9 εκατ., ενώ η συρρίκνωση του πληθυσμού αναμένεται να είναι της τάξεως του 45% σε περίπτωση μηδενικών μεταναστευτικών ροών (σε 5,7 εκατ. το 2100), σύμφωνα με τη μελέτη. Ως προς την ηλικιακή διάρθρωση, ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων προβλέπεται να υπερβεί τις 0,60 μονάδες μετά το 2050, από 0,35 μονάδες το 2020 και 0,29 μονάδες το 2010. Προβλέπεται επίσης να αυξάνεται σταδιακά και ο αριθμός των μονοπρόσωπων νοικοκυριών.

Σειρά πολιτικών και κοινωνικών μέτρων

Αναπόφευκτα θα υπάρξουν σοβαρά προβλήματα για μια σειρά από τομείς κοινωνικής πολιτικής. Επομένως, απαιτείται η άμεση λήψη μέτρων πολιτικής, τόσο στην κατεύθυνση μετριασμού των δημογραφικών μεταβολών μακροπρόθεσμα, όσο για την προσαρμογή των βασικών τομέων πολιτικής σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

1η βασική μεταρρύθμιση: Συνταξιοδοτικό σύστημα

Στο συνταξιοδοτικό σύστημα, η επιδείνωση στο δημογραφικό δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων του ελληνικού πληθυσμού εγείρει ερωτήματα σε σχέση με την επιδίωξη των αρχών της βιωσιμότητας και επάρκειας των συντάξεων. Αφενός, η δημόσια δαπάνη για συντάξεις θα εξακολουθεί να απορροφά σημαντικούς οικονομικούς πόρους, σε διψήφιο ποσοστό του ΑΕΠ έως και το 2070. Αφετέρου, το ακαθάριστο ποσοστό αναπλήρωσης για τη σύνταξη γήρατος αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω, έως και περί το 55% το 2060.

Κεφαλαιοποιητικό σύστημα για την αναπλήρωση

Με σκοπό την καλύτερη προσαρμογή του συνταξιοδοτικού συστήματος στις δημογραφικές εξελίξεις, απαιτούνται παρεμβάσεις για ενίσχυση του κεφαλαιοποιητικού άξονα του συστήματος, βελτίωση παραμέτρων του διανεμητικού άξονα, επιμήκυνση του επίσημου εργασιακού βίου, θεσμική θωράκιση των πρόσφατων συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων.

Αγορά εργασίας και δημογραφικές εξελίξεις

Στην αγορά εργασίας, οι αναμενόμενες δημογραφικές εξελίξεις οδηγούν σε μικρότερο εργατικό δυναμικό, με υψηλότερη μέση ηλικία και χαμηλότερη παραγωγικότητα. Ενώ η άνοδος της ηλικίας συνοδεύεται συνήθως από αυξημένη εργασιακή εμπειρία, που μπορεί να επιδρά θετικά στην παραγωγικότητα, εν τούτοις μπορεί να έχει και αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγικότητα. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται η θέσπιση κατάλληλων πολιτικών για αύξηση της προσφοράς και της παραγωγικότητας της εργασίας.

Συρρίκνωση χρηματοδοτικών πόρων υγείας λόγω μείωσης οικονομικά ενεργού πληθυσμού

Η υγεία και η υγειονομική περίθαλψη είναι δύο τομείς στους οποίους η πληθυσμιακή γήρανση επιδρά άμεσα και σημαντικά. Η γήρανση σε επίπεδο πληθυσμού οφείλεται εν μέρει στην επιμήκυνση του προσδόκιμου επιβίωσης. Επίσης, η πληθυσμιακή γήρανση συσχετίζεται και με σημαντικές επιδημιολογικές αλλαγές, κυρίως ως προς τις επικρατούσες ασθένειες και τις κύριες αιτίες θανάτου. Ο τομέας υγειονομικής περίθαλψης καλείται να ανταποκριθεί στις σημαντικές αυτές προκλήσεις που αυξάνουν τη ζήτηση για υπηρεσίες υγείας και μακροχρόνιας φροντίδας, καθώς οι διαθέσιμοι πόροι χρηματοδότησης του συστήματος υγείας συρρικνώνονται λόγω της μείωσης του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Οι Έλληνες πληρώνουν από τη τσέπη τους την υγεία

Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα υψηλό είναι το επίπεδο των άμεσων ιδιωτικών δαπανών για την υγεία, δαπάνες που πληρώνονται από τη τσέπη των ασφαλισμένων και όχι από τις ασφαλιστικές εισφορές.

 

Περισσότερα : https://www.epixeiro.gr/article/377821

Άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμΕΑ) και επιχειρηματικότητα

Η ανεξαρτησία των μελών μιας κοινωνίας διαμορφώνεται, σε κρίσιμο βαθμό, από τις δομές και τις συνθήκες που αυτή παρέχει για την ίση μεταχείριση και την απρόσκοπτη «προσβασιμότητα» των πολιτών στα δικαιώματά τους. Υπάρχει, ωστόσο, μία ομάδα ανθρώπων, για την οποία η ένταξη στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην κοινωνικοποίηση, δεν είναι δεδομένη. Η ομάδα αυτή είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες, για τα οποία η κοινωνία οφείλει να εξασφαλίζει –όπως και για κάθε άλλον πολίτη– τις αρχές της ισότητας και της αλληλεγγύης. Παρατηρείται όμως πως οι δυνατότητες για εργασιακή απασχόληση και οικονομική ανεξαρτησία των ΑμΕΑ είναι ελάχιστες, παρά τις διακηρύξεις για τα δικαιώματα αυτής της μερίδας πληθυσμού.

Το ζήτημα της ποιοτικής ζωής και της εργασιακής ένταξης των ΑμΕΑ έχει απασχολήσει τόσο την Ελλάδα, όσο και τη διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα. Στην Ελλάδα, το δημοκρατικό έλλειμμα που προκύπτει αντιμετωπίζεται κυρίως με επιδόματα αναπηρίας, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν την κοινωνική ανισότητα. Από την άλλη, η ΕΕ και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν λάβει μία σειρά από μέτρα, τα οποία προάγουν την ενθάρρυνση της ποικιλομορφίας και τον σεβασμό της διαφορετικότητας. Η Διεθνής Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία μάλιστα, θέτει ως πρωταρχικό της στόχο την έμφυτη αξιοπρέπεια και την αυτονομία των ατόμων. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, τα ΑμΕΑ πρέπει να έχουν πρόσβαση σε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και σε εγγύηση της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής και επαγγελματικής τους συμμετοχής.

Ελλάδα και ΑμΕΑ

Σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, που διενεργήθηκε το 2018, το ποσοστό των ΑμΕΑ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 24,7%του πληθυσμού. Ο βιοπορισμός των ατόμων αυτών περιορίζεται κυρίως στις παθητικές μεθόδους των επιδομάτων, τα οποία χορηγούνται με βάση το ποσοστό αναπηρίας. Στην πραγματικότητα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν φτάνουν ποτέ στο επίπεδο του οικονομικά ανεξάρτητου πολίτη, αν και η πολιτεία έχει κάνει κάποιες προσπάθειες μέσω της νομοθεσίας για να τους εξασφαλίσει.

Στον εκπαιδευτικό τομέα, το ελληνικό κράτος έχει θέσει τη δομή της ειδικής εκπαίδευσης των ΑμΕΑ, ιδρύοντας ειδικά σχολεία. Σε αυτά καλύπτεται κατά κύριο λόγο η βασική εκπαίδευση, η οποία εκτείνεται σε ειδικά εκπαιδευτικά εργαστήρια, επαγγελματικές σχολές ή ειδικά τμήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης. Παράλληλα, σύμφωνα με το Ν. 1566/1985, ορίζεται η ειδική επαγγελματική εκπαίδευση από το 14ο μέχρι το 20ο έτος και εφαρμόζονται ειδικά επαγγελματικά προγράμματα, αναλόγως του βαθμού ανάγκης και των δυνατοτήτων εκπαίδευσης και ένταξης στην παραγωγική διαδικασία.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ακόμα ότι η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ), η οποία εφαρμόζεται στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι μία οικονομική μέθοδος που έχει ως στόχο την προστασία των κοινωνικά ευάλωτων ομάδων. Η νομοθεσία στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της ΚΑΛΟ, ρυθμίζει την ίδρυση κοινωνικών επιχειρήσεων για όλες τις κοινωνικές ομάδες. Προβλέπεται, λοιπόν, η ίδρυση τριών τύπων Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης (συνεταιρισμός κοινού σκοπού):

  • Κοινωνικής ένταξης, όπου το 40% των εργαζομένων προέρχεται από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (ΑμΕΑ, απεξαρτημένα άτομα, οροθετικούς ή αποφυλακισμένους)
  • Κοινωνικής φροντίδας, όπου παρέχονται υπηρεσίες προνοιακού χαρακτήρα σε κοινωνικές ομάδες (ηλικιωμένοι, παιδιά, ΑμΕΑ και χρόνια πάσχοντες)
  • Γενικού σκοπού, όπου περιλαμβάνονται δραστηριότητες για την προώθηση του τοπικού και συλλογικού συμφέροντος στους τομείς της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και της τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης.

Θεσμικές ρυθμίσεις σε επίπεδο ΕΕ

Η Συνθήκη για τη Λειτουργία της ΕΕ και η προαναφερθείσα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών προάγουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες των ατόμων με αναπηρία, θεσπίζουν νομοθετικά μέτρα και καθορίζουν τις δράσεις για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω αναπηρίας. Δημιουργείται, λοιπόν, μία ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική, την οποία ακολουθεί και η εθνική νομοθεσία για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ΑμΕΑ και την κοινωνική τους ένταξη.

Με την ανοιχτή μέθοδο συντονισμού, τα κράτη-μέλη της ΕΕ δημιουργούν ένα πλαίσιο συνεργασίας μη δεσμευτικού χαρακτήρα, με σκοπό να κατευθύνουν τις εθνικές πολιτικές τους σε τομείς όπως η απασχόληση, η κοινωνική προστασία, η εκπαίδευση και η επαγγελματική κατάρτιση. Στην ανοιχτή μέθοδο συντονισμού βασίστηκε και η Στρατηγική της Λισαβόνας, η οποία οργανώνει το πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Κατάρτιση 2010». Στη δεκαετία που διανύουμε, έχει τεθεί σε εφαρμογή το πρόγραμμα Euro2020, με βασικούς σκοπούς την υλοποίηση της δια βίου μάθησης, τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, την προαγωγή της ισοτιμίας, της κοινωνικής συνοχής, της ενεργού συμμετοχής στα κοινά, καθώς και την ενίσχυση της καινοτομίας και της δημιουργικότητας.

Πιο συγκεκριμένα, η στρατηγική Euro2020 επιχειρεί να προωθήσει μία πολιτική ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς και να καταπολεμήσει τις διακρίσεις μέσω της εφαρμογής καινοτόμων εκπαιδευτικών προγραμμάτων κατάρτισης και απασχόλησης. Οι στόχοι του Euro2020 σχετικά με τα ΑμΕΑ συνοψίζονται ως εξής: προσβασιμότητα, συμμετοχή, ισότητα, απασχόληση, εκπαίδευση και κατάρτιση, κοινωνική προστασία, υγεία και εξωτερική δράση. Ειδικά σε σχέση με την απασχόληση των ΑμΕΑ, γίνεται προσπάθεια βελτίωσης των δεξιοτήτων των ανθρώπων με αναπηρία, δημιουργίας θέσεων εργασίας και βελτίωσης της προσβασιμότητας στον επιχειρηματικό κόσμο.

Συμβολή του ΟΗΕ

Με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο, ο ΟΗΕδιασφαλίζει τα δικαιώματα των ΑμεΑ σε όλους τους τομείς. Ειδικότερα, στο άρθρο 24 κατοχυρώνεται η πλήρης ανάπτυξη των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, η ενίσχυση του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων και η ανθρώπινη ποικιλομορφία. Τα συμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να παρέχουν όλα τα μέσα εκείνα που είναι απαραίτητα για την απρόσκοπτη πρόσβαση των ΑμεΑ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τέλος, στο άρθρο 27 διασφαλίζεται η είσοδος των ΑμεΑ στον εργασιακό χώρο με ίσους όρους, το δικαίωμα της επαγγελματικής ανέλιξης, καθώς και οι δίκαιες και ευνοϊκές συνθήκες εργασίας.

Παράλληλα, η UNESCO, μέσα από το πρόγραμμα SDG 4(SDG: Sustainable Development Goals/ Βιώσιμη Ανάπτυξη και Στόχοι) επιχειρεί να προάγει την ποιοτική και δια βίου εκπαίδευση, η οποία πρέπει να καλύπτει υλικοτεχνικές ανάγκες και υποδομές, ενώ παράλληλα να παρέχεται χωρίς κανένα περιορισμό. Για την επιτυχία των στόχων αυτών, προτείνονται τα εξής:

  • Προγράμματα κατάρτισης, με τα οποία θα δίνονται συνεχώς ευκαιρίες στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
  • Διαπίστευση γνώσεων και δεξιοτήτων, είτε προέρχονται από επίσημες είτε από ανεπίσημες δομές.
  • Πρόσβαση σε εξελιγμένες μορφές επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.
  • Ισότιμη συμμετοχή ΑμΕΑ στην εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση.

Επίλογος

Το δικαίωμα στην εργασία και την εκπαίδευση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής συμμετοχής, καθώς η εργασιακή ανέλιξη είναι από τα βασικότερα ζητήματα στην ενήλικη ζωή του ατόμου. Η δυνατότητα απασχόλησης των ΑμΕΑ προσφέρει μεταξύ άλλων εισοδηματικές απολαβές, κοινωνικές επαφές, κοινωνική αναγνώριση και ηθική ικανοποίηση. Τα άτομα με αναπηρία πρέπει να μπορούν να αποκομίζουν όλα τα παραπάνω με ίσους όρους, όπως και κάθε άλλος πολίτης. Είναι αναγκαίο η πολιτεία να τους επιτρέπει να οδηγούνται με ουσιαστικό τρόπο στην ανεξάρτητη διαβίωση, την επιτυχημένη κοινωνική συμπερίληψη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Η ΕΕ, από κοινού με τους λοιπούς παγκόσμιους οργανισμούς και τη νομοθεσία των κρατών μελών, επιχειρεί την εξάλειψη κάθε είδους περιορισμού και διάκρισης. Κύριο μέλημα είναι η προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κατανόηση της βλάβης και της αναπηρίας, επιδιώκοντας τη δημιουργία μιας ενισχυμένης θέση για τα άτομα με αναπηρία, αναγνωρίζοντας τις διακρίσεις και την ανισότητα που υφίστανται. Οι αντιλήψεις για την αναπηρία, κυρίως στον ελληνικό χώρο, έχουν ακόμη πολύ δρόμο για να ευθυγραμμιστούν με αυτές τις πολιτικές. Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η καθολική και παγκόσμια επαγρύπνηση στο ζήτημα αυτό, καθώς και η ενημέρωση των πολιτών για την άρση οιασδήποτε διάκρισης.

Άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμΕΑ) και επιχειρηματικότητα

Ένα Bασικό Eισόδημα Για Όλους: Μπορεί Να Υπάρξει; Πρέπει Να Υπάρξει;

O Mάνος Ματσαγγάνης γράφει για την ιστορική και πολιτική προέλευση της ιδέας του Καθολικού Βασικού Εισοδήματος, με αφορμή παρόμοια μέτρα που λαμβάνονται σε διάφορες χώρες του κόσμου για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας.

Oι ρίζες του βασικού εισοδήματος εντοπίζονται σε τρεις ιστορικές παραδόσεις. Η πρώτη ξεκινά στις αρχές του 16ου αιώνα και στοχεύει στην εγγύηση από τη δημόσια αρχή (το κράτος ή την πόλη) ενός ελάχιστου εισοδήματος. Το 1526, ο Χουάν Λουίς Βίβες, Ισπανός ανθρωπιστής, υποβάλλει προς τον δήμαρχο της Μπρουζ (οι Κάτω Χώρες ανήκαν στο ισπανικό στέμμα τότε) υπόμνημα “Περί επιδότησης των απόρων”. Την ίδια περίπου εποχή, στην Αγγλία, εγκρίνονται οι πρώτοι “Νόμοι περί Πτωχών”.

Η δεύτερη ιστορική παράδοση ξεκινά στα τέλη του 18ου αιώνα και αφορά την ιδέα της χορήγησης σε όλους τους πολίτες ενός περιουσιακού κεφαλαίου τη στιγμή της ενηλικίωσής τους. Ο Μαρκήσιος ντε Κοντορσέ, γνωστός μας Εγκυκλοπαιδιστής, στο Ανθρώπινο Πνεύμα του (1795) προτείνει “να δίνεται σε εκείνα τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει αρκετά ώστε να μπορούν να εργαστούν και να δημιουργήσουν οικογένεια το πλεονέκτημα ενός κεφαλαίου για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τους”. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, ο Tόμας Πέιν, Αμερικανός φιλόσοφος επαναστάτης, καταθέτει υπόμνημα προς το Διευθυντήριο (1796) το οποίο αναφέρει: “Η γη ανήκει σε όλους. Κάθε ιδιοκτήτης οφείλει στην κοινότητα μια γαιοπρόσοδο. Τα έσοδά της να κατατίθενται σε ένα ταμείο, και κάθε άτομο που φτάνει στην ηλικία των 21 ετών να λαμβάνει 15 στερλίνες (και άλλες 10 στερλίνες στην ηλικία των 50 ετών). Όλοι να ωφελούνται, πλούσιοι και φτωχοί».

Η τρίτη ιστορική παράδοση ξεκινά στα μέσα του 19ου αιώνα και αναφέρεται στη σύγχρονη πρόταση για ένα βασικό εισόδημα για όλους χωρίς προϋποθέσεις. Στο βιβλίο του για τη Βιομηχανία (1836), ο Σαρλ Φουριέ, Γάλλος ουτοπικός σοσιαλιστής, υποστηρίζει ότι “ο πολιτισμός παραβιάζει το θεμελιώδες φυσικό δικαίωμα κάθε ατόμου να ζει από τη γη”, και για αυτό οφείλει σε κάθε άτομο ένα ελάχιστο διαβίωσης ισοδύναμο με το κόστος “ενός δωματίου σε ξενοδοχείο έκτης κατηγορίας και τριών λιτών γευμάτων την ημέρα”. Όπως γράφει ο Τζον Στιούαρτ Μιλ, Βρετανός φιλόσοφος στις Αρχές πολιτικής οικονομίας (2η έκδοση 1849): “Ο πιο επιδέξιος συνδυασμός όλων των μορφών Σοσιαλισμού είναι ο Φουριερισμός. Κατά τη διανομή, ένα ορισμένο ελάχιστο χορηγείται σε όλα τα μέλη της κοινότητας, είτε είναι ικανά για εργασία είτε όχι. Το υπόλοιπο προϊόν διανέμεται σε προκαθορισμένες αναλογίες μεταξύ των τριών στοιχείων, της Εργασίας, του Κεφαλαίου και του Ταλέντου”.

Tο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα απευθύνεται στους φτωχούς, με στόχο να συμπληρώσει τους πενιχρούς πόρους τους μέχρι κάποιο χαμηλό εγγυημένο όριο. Αντίθετα, το βασικό εισόδημα για το οποίο μιλούσε ο Βαν Παρές καταβάλλεται από μια πολιτική κοινότητα σε όλα τα μέλη της, σε ατομική βάση, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια ή υποχρέωση εργασίας. Με άλλα λόγια, το βασικό εισόδημα πηγαίνει ένα (μεγάλο) βήμα πέρα από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, το απορροφά και το υπερβαίνει.

Επειδή είναι και αυτό εγγυημένο, το βασικό εισόδημα συμβάλλει στην καταπολέμηση της φτώχειας  –και μάλιστα ακόμη πιο αποτελεσματικά, αφού ως “σήμα της ιδιότητας του πολίτη” είναι απαλλαγμένο από οποιοδήποτε στίγμα, και για αυτό εισπράττεται από όλους. Είναι γνωστό ότι σήμερα πολλοί δικαιούχοι των προνοιακών επιδομάτων δεν τα λαμβάνουν παρότι πληρούν τις προϋποθέσεις, συνήθως επειδή βιώνουν ως εξουθενωτική και εξευτελιστική τη διαδικασία συγκέντρωσης και υποβολής δικαιολογητικών.

Στη Γερμανία,δύο διαφορετικές μελέτες, του Γιόακιμ Φρικ και της Ρεγκίνα Ρίπχαν, υπολόγισαν ότι μόνο το 33% των δικαιούχων όντως ελάμβαναν Sozialhilfe, όπως λεγόταν στο παρελθόν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Αντίθετα, το ποσοστό ανάληψης καθολικών επιδομάτων, όπως το Child Benefit στη Βρετανία, είναι 100%.

Επιπλέον, επειδή καταβάλλεται σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις, το βασικό εισόδημα αποφεύγει τις συνήθεις “παγίδες της φτώχειας” και έτσι αφήνει άθικτα τα κίνητρα για απασχόληση. Κάθε πρόγραμμα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ορίζει ότι η επιδότηση που προσφέρει μειώνεται καθώς αυξάνεται το εισόδημα των δικαιούχων (π.χ. επειδή βρήκαν δουλειά). Στο παρελθόν, στη Βρετανία, οι κανόνες του προγράμματος Supplementary Benefit συνεπάγονταν ότι για κάθε 100 στερλίνες που κέρδιζε από τη δουλειά του ένας δικαιούχος έχανε από επιδόματα έως 140 στερλίνες! Αυτό αργότερα διορθώθηκε. Σήμερα τα περισσότερα προγράμματα ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στην Ευρώπη επιτρέπουν στους δικαιούχους να κρατούν το 20% του εισοδήματος που αποκτούν από εργασία. Πάλι καλά.

Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι έχουν προτείνει – και πετύχει – τη μείωση των ανώτατων φορολογικών συντελεστών: στις ΗΠΑ από 70% (που ήταν επί Ρόναλντ Ρέιγκαν) σε 37%, στη Βρετανία από 90% (έως το 1971) σε 45%. Το επιχείρημα ήταν ότι έτσι προστατεύεται το κίνητρο για απασχόληση (των πλουσίων). Εν τω μεταξύ, ο υποδηλούμενος φορολογικός συντελεστής που αντιμετωπίζουν οι δικαιούχοι των προγραμμάτων ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος παραμένει 80% ή και παραπάνω. Σε αυτές τις συνθήκες, και με δεδομένο ότι για να εργαστεί κάποιος πρέπει να υποστεί κάποια έξοδα (π.χ. για ρούχα, εισιτήρια λεωφορείου, baby sitter), είναι παράξενο που πολλοί φτωχοί καταλήγουν ότι τους συμφέρει να μην εργάζονται καθόλου και να εισπράττουν το επίδομα;

Αυτή είναι η παγίδα της φτώχειας: τα προνοιακά επιδόματα προστατεύουν μεν τους δικαιούχους από την απόλυτη ανέχεια, τους παγιδεύουν δε σε ένα λίγο υψηλότερο επίπεδο χαμηλού εισοδήματος, από το οποίο δυσκολεύονται να ξεφύγουν.

Δεν θα έπρεπε με την ίδια λογική να προστατεύεται το κίνητρο για απασχόληση των φτωχών;

 

Ένα Bασικό Eισόδημα Για Όλους: Μπορεί Να Υπάρξει; Πρέπει Να Υπάρξει;

Το Δικαίωμα στη Λήθη – Το παράδειγμα της Ιρλανδίας για τους ογκολικούς ασθενείς

Στις μέρες μας, το προσδόκιμο ζωής καρκινοπαθών ασθενών αυξάνεται σημαντικά. Ωστόσο, οι επιζώντες του καρκίνου αντιμετωπίζουν και άλλα εξίσου σημαντικά προβλήματα στη ζωή τους, όπως δυσκολίες επιστροφής στον χώρο εργασίας, μειωμένη πρόσβαση σε οικονομικά προϊόντα και υπηρεσίες, ενώ γενικά υπόκεινται σε οικονομικές κυρώσεις και μετά τη θεραπεία τους. 

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η Ιρλανδική Εταιρεία Καρκίνου, οι καρκινοπαθείς ασθενείς και οι οικογένειές τους βιώνουν μεγάλες οικονομικές προκλήσεις, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θεραπεία τους.   

Πιο συγκεκριμένα, μερικοί ασθενείς συνάντησαν δυσκολίες σε κάθε είδος κάλυψης λόγω της διάγνωσής τους, τα μηνιαία ασφάλιστρα αυξήθηκαν, ενώ υπήρχαν δυσχέρειες και στις ασφάλειες ζωής και στα προσωπικά δάνεια. 

Τα δεδομένα αυτά πυροδότησαν  το 2016 πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δράσουν και να προστατεύσουν τους ανθρώπους μετά τον καρκίνο. Μέσω του Δικαιώματος στη Λήθη, εξασφαλίζονται μέχρι το 2025 έως και 10 χρόνια διαγραφής προσωπικών δεδομένων για ενήλικες μετά τη θεραπεία για τον καρκίνο,  και 5 χρόνια για ανθρώπους που διαγνώστηκαν με καρκίνο πριν τα 18 έτη. 

Σκοπός της Ιρλανδικής Εταιρείας Καρκίνου είναι η εξασφάλιση μιας καλύτερης ζωής για καρκινοπαθή άτομα, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά από την θεραπεία. 

Με βάση τις εμπειρίες ασθενών με καρκίνο, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό της Ιρλανδίας, οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καρκινοπαθείς είναι η συνεργασία με χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως τράπεζες και  ασφαλιστικούς φορείς. Η έκδοση πιστωτικής κάρτας, η προστασία του εισοδήματος, οι ασφάλειες ζωής και ταξιδιών, αλλά και η απόκτηση ιδιόκτητου σπιτιού είναι διαδικασίες, στις οποίες η πρόσβαση καρκινοπαθών ασθενών είναι περιορισμένη λόγω της ασθένειάς τους.  

Επιπλέον, αναφέρονται η άρνηση ή/και η άδικη αντιμετώπιση των ατόμων που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο, από διάφορους χρηματοπιστωτικούς φορείς και υπηρεσίες, πράγμα που αποδίδεται στη διάγνωσή τους. Μόνο ένα μικρό ποσοστό καρκινοπαθών θεωρούν ότι αντιμετωπίστηκαν δίκαια. Οι περισσότεροι, βέβαια, βιώνουν αδικίες για χρόνια ή ακόμη για δεκαετίες, ενώ παράλληλα παρεμποδίζεται κάθε πτυχή της ζωής τους. 

 Είναι πλέον κοινά αποδεκτό, ότι ο καρκίνος δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο και επιπλέον βάρος στη ζωή των καρκινοπαθών ασθενών. Αυτός είναι και ο στόχος του Δικαιώματος στη Λήθη: να στηρίξει τους ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο, ώστε να μην αντιμετωπίζουν όλες αυτές τις δυσκολίες, κυρίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα, να μην νιώθουν ότι τιμωρούνται και ότι περιθωριοποιούνται. 

Το 2022, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα για ενίσχυση της Ευρώπης κατά του Καρκίνου, όπου καλεί τα κράτη-μέλη να εφαρμόσουν το Δικαίωμα στη Λήθη έως το 2025, αλλά και να εισαχθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Λόγο σε αυτή την αλλαγή έχουμε όλοι. Πρέπει να στηρίξουμε τους καρκινοπαθείς ασθενείς τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θεραπεία τους. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να θεσπίσουν νομοθεσίες για το Δικαίωμα στη Λήθη. Παράλληλα, έχουν και οι χρηματοπιστωτικοί φορείς χρέος να ενημερωθούν περισσότερο για τους καρκινοπαθείς ασθενείς και τη μετέπειτα ζωή τους.

 Ας παραδειγματιστούμε από την Ιρλανδική Εταιρεία Καρκίνου, τις δράσεις της και το ενδιαφέρον της για τους ασθενείς με καρκίνο, ώστε όλοι μαζί να κάνουμε την αλλαγή.

Ήδη  χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης προσπαθούν να “σηκώσουν ” το θέμα αυτό !

Περισσότερα : https://www.cancer.ie/sites/default/files/2022-02/Access%20to%20Financial%20products%20report%202022.pdf

https://politis.com.cy/politis-news/cyprus/522058/karkinopatheis-dikaioma-sti-lithi-dikaioma-sti-zoi

https://www.nextdeal.gr/asfalistikes-eidiseis/idiotiki-asfalisi/128927/ti-einai-dikaioma-sti-lithi-kai-pos-mporei-na

Τριπλή παρουσία του Καπα3 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης 2022

Ολοκληρώθηκε η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης 2022, η οποία για το Κ3 απέκτησε ιδιαίτερη σημασία. Για πρώτη φορά στα 2,5 χρόνια από την ίδρυσή του το Κέντρο Καθοδήγησης Καρκινοπαθών έδωσε το παρών στη μεγαλύτερη έκθεση της χώρας μας. Ένα παρών δυναμικό, με τριπλή παρουσία και πολλές ενδιαφέρουσες συναντήσεις.
Εισήγηση της κ. Μπίστα στην ανοιχτή εκδήλωση: “Πολιτικές Κοινωνικής Πρόνοιας της κυβερνησησ” 

Η πρώτη παρουσία ήταν η συμμετοχή της υπεύθυνης του Κ3 και εκπροσώπου του Κέντρου στην ανοιχτή εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε από τις Γραμματείες Ατόμων με Αναπηρία, Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων, Ποιότητας Ζωής & Εθελοντισμού και το Μητρώο Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας με θέμα “Πολιτικές Κοινωνικής Πρόνοιας της Κυβέρνησης”. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος άνοιξε τον κύκλο ομιλιών την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου στο Αμφιθέατρο “Σταύρος Κουγιουμτζής” του Δημαρχείου Πανοράματος.

Η κ. Μπίστα εκπροσωπώντας το Κ3 μετά από πρόσκληση της Γραμματέως Ποιότητας Ζωής & Εθελοντισμού κ. Πίστης Κρυσταλλίδου είχε την ευκαιρία να περιγράψει εκτενώς τη λειτουργία του Κέντρου, κυρίως όμως τις διαπιστώσεις που έχουν προκύψει από την ενασχόληση με ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα των ασθενών, τα διοικητικά εμπόδια, τις απαιτούμενες κοινωνικές παρεμβάσεις και την αναγκαιότητα συνεργειών για την επίτευξη των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων.

 

Δείτε περισσότερα εδώ : ΟΜΙΛΙΑ Ε.ΜΠΙΣΤΑ
Παρουσίαση της συνεργασίας με το Διεθνές Πανεπιστήμιο
Οι επισκέπτες της ΔΕΘ είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για το πρόγραμμα του Προσωπικού Βοηθού και τη Μονάδα Υποστήριξης του Ογκολογικού Ασθενούς που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη με έδρα το Θεαγένειο Νοσοκομείο.  Ένα καινοτόμο πρόγραμμα το οποίο υλοποιείται χάρη στη συνεργασία τριών φορέων, καθώς ιδιαίτερη είναι η συνεισφορά του Διεθνούς Πανεπιστημίου.
Η πρόεδρος του τμήματος Νοσηλευτικής κ. Ευγενία Μηνασίδου και η κ.Λαβδανίτη Μαρία καθηγήτρια του Τμήματος Νοσηλευτικής και Διευθύντρια του Ερευνητικού Εργαστηρίου Φροντίδας Ενηλίκων Ασθενών με Καρκίνο είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη συνεργασία αυτή και να μιλήσουν τεκμηριωμένα αλλά και με θέρμη για τα οφέλη που προσφέρει στους νοσούντες αλλά και στους φοιτητές που ξεκινούν τον επαγγελματικό τους βίο μέσα από μια οργανωμένη ομάδα προσφοράς.
Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποίησαν μια μεγάλη σειρά επαφών και συναντήσεων επικοινωνώντας το ίδιο το πρόγραμμα, το παραγόμενο έργο αλλά και τη διάθεση προσφοράς που το συνοδεύει.

 

Συνάντηση εργασίας στο Θεαγένειο Νοσοκομείο
Κατά το διάστημα της ΔΕΘ δόθηκε η ευκαιρία στα στελέχη του να πραγματοποιήσουν μία ακόμη συνάντηση εργασίας. Προγραμματισμός, σχεδιασμός, αποτελέσματα και ανατροφοδότηση ήταν τα κύρια θέματα  της ατζέντας την οποία συμπλήρωσαν τα τεχνικά και διοικητικά θέματα που άπτονται της απρόσκοπτης εξέλιξης του προγράμματος.
Στη συνάντηση συμμετείχαν η Διοικήτρια του Θεαγενείου Νοσοκομείου κ. Ευαγγελία  Κουρτέλη Ξουρή, η Διευθύντρια του Ερευνητικού Εργαστηρίου Φροντίδα Ενήλικων Ασθενών με Καρκίνο κ. Μαρία Λαβδανίτη και η υπεύθυνη του Κ3 κ. Ευαγγελή Μπίστα. Ο έως τώρα απολογισμός υπερκαλύπτει ήδη τις αρχικές προβλέψεις και αποδεικνύει πως το πρόγραμμα ήρθε να καλύψει ένα σημαντικό κενό.
Πάνω από 300 είναι οι ωφελούμενοι που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα και πάνω από 500 άτομα χρησιμοποιούν πλέον το app K3 για την καθημερινή τους ενημέρωση. Τέλος περισσότεροι από 1500 βορειοελλαδίτες έχουν ενημερωθεί από τους εθελοντές του προγράμματος για τα δικαιώματά τους, αλλά κυρίως για τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσουν για να τα διεκδικήσουν.

 

Το έργο που διεξάγεται με τη χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος TIMA συμπληρώνει σύντομα επτά μήνες και ως κατακλείδα της συνάντησης αποφασίστηκε τα συγκεντρωτικά του αποτελέσματα να παρουσιαστούν σε ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί στις 11.11.2022 στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης.

 

Ένα τελευταίο βήμα που όλοι εμείς στο Κ3 ελπίζουμε πως θα είναι ένα μικρό άλμα, που με τη σειρά του θα μας οδηγήσει σε έναν νέο δρόμο προσφοράς σε μια καινούρια γυναικεία υπόθεση. Η αποδοχή και η ικανοποίηση της συνεισφοράς στον συνάνθρωπο είναι συναισθήματα που δεν τα θες να τα αποχωριστείς ποτέ.

Πανελλήνια μελέτη σχετικά με τις ανάγκες επανένταξης, αποκατάστασης και ποιότητα ζωής επιζώντων καρκινοπαθών

Το Κέντρο Καθοδήγησης Καρκινοπαθών, πιστό στις συνεργασίες με νόημα, και αποστολή την ολιστική αντιμετώπιση των θεμάτων του ογκολογικού ασθενους, διενεργεί μελέτη  με κύριο στόχο τη διερεύνηση των αναγκών αποκατάστασης, επανένταξης καθώς και της ποιότητας ζωής των ατόμων που επιβίωσαν από καρκίνο.

Σε συνεργασία με το  «Εργαστήριο Εκπαίδευσης και Έρευνας στην φροντίδα τραύματος και στην ασφάλεια ασθενή – ΕΡ.ΕΚ.ΤΡ.ΑΣ» του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και την Διευθύντρια του κα Μαλλιαρού Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Νοσηλευτικής Επαγγελματικής Υγείας, Διευθύντρια Εργαστηρίου Εκπαιδευσης και Ερευνας στην φροντίδα τραύματος και στην ασφάλεια ασθενή.

Το “ΕΡ.ΕΚ.ΤΡ.ΑΣ” έχει ως στόχο να παρέχει εξειδικευμένη, προηγμένη εκπαίδευση στο τραύμα, ενισχύοντας τις δεξιότητές διαχείρισης του, επιτρέποντας στους εκπαιδευόμενους να εργάζονται ανεξάρτητα αλλά και ως μέλη της υγειονομικής ομάδας στη φροντίδα τραύματος και στην ασφάλεια ασθενή.

Βασικοί πυλώνες του Εργαστηρίου αποτελούν:

  • Εκπαίδευση φοιτητών και επαγγελματιών υγείας – διαχείριση
  • Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα
  • Εκπόνηση μελετών – σχετιζόμενες με διαχείριση τραύματος και ασφάλεια ασθενούς
  • Παροχή σεμιναρίων – εξειδικευμένων και πιστοποιημένων
  • Διοργάνωση επιστημονικών συνεδρίων

Η συμμετοχή όλων των ογκολογικών ασθενών στην έρευνα είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς η ανάλυση των στοιχείων θα βοηθήσει στη περαιτέρω κατανόηση της επιρροής της κακής ποιότητας ζωής, ύπνου και ψυχικής υγείας των φοιτητών ως εμπόδιο στην επιτυχή διαδικασία των εξετάσεων.

Η έρευνα είναι ανώνυμη και οι απαντήσεις θα είναι αυστηρά κωδικοποιημένες και μη αναγνωρίσιμες. Όλα τα δεδομένα θα αποθηκευτούν, αναλυθούν και αναφερθούν με βάση τη νομοθεσία για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων.

Για την ομάδα του Καπα3, η προώθηση μιας τέτοιας έρευνας, που αφορά στους επιζώντες καρκινοπαθείς ασθενείς με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους, είναι εξαιρετικά σημαντική.

Σας προσκαλούμε όλους, λοιπόν, να συμμετάσχετε στην έρευνα και να συμπληρώσετε το παρακάτω ερωτηματολόγιο, συμβάλλοντας ουσιαστικά έτσι στην καλύτερη κατανόηση των αναγκών των επιζώντων καρκινοπαθών, την αποκατάσταση και επανένταξη, με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους εν γένει.   

https://forms.gle/6h1EAT4eHEKzUQe46

 

Περισσότερα :

Website: https://www.frontiersin.org/research-topics/42374/psychosocial-work-environment-during-the-covid-19-pandemic

Δείτε στο νέο ΦΕΚ 4830/Β/13-9-2022 διευκρινίσεις για θέματα Αναπηρίας

Σύμφωνα με το  ΦΕΚ 4830/Β/13-9-2022 άρθρο 30, όσοι έχουν έχουν υποβάλλει αιτήσεις για αξιολόγηση αναπηρίας μέχρι τις 15/9/2022 θα υπόκεινται στο προϊσχύον καθεστώς. Αυτό σημαίνει πως, όσοι έχουν κάνει αίτηση μέχρι και τις 15/9/2022 θα αναμένουν ειδοποίηση για την ημερομηνία που θα περάσουν την αξιολόγηση και ανεξάρτητα από την ημερομηνία αξιολόγησης θα τηρηθούν οι προϊσχύουσες διατάξεις. Ενώ όσοι θέλουν να  υποβάλλουν αίτηση για πιστοποίηση ΚΕ.ΠΑ, από τις 16/9/2022,αυτή υποβάλλεται αποκλειστικά μέσω της ψηφιακής διαδικασίας υγειονομικής κρίσης αναπηρίας του άρθρου 103 του ν. 4961/2022. Σύμφωνα με το οποίο:

  •  Η αίτηση για πιστοποίηση αναπηρίας υποβάλλεται μέσω του Συστήματος Πιστοποίησης Αναπηρίας της Εθνικής Πύλης Αναπηρίας.
  •   Η υποβολή της αίτησης από τον ενδιαφερόμενο μπορεί να γίνει και με τη συνδρομή των υπαλλήλων που υπηρετούν στα Κ.Κ, τα Κ. Ε. Π. ή τα σημεία εξυπηρέτησης του e-Ε.Φ.Κ.Α.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον ν.4961/2022 :
  •   Συστήνεται Ειδικό Σώμα Ιατρών (Ε.Σ.Ι.) που αποτελείται από ειδικευμένους ιατρούς στον e-Ε.Φ.Κ.Α.
  • Καθιερώνεται το Ψηφιακό Μητρώο Ατόμων με Αναπηρία, το οποίο είναι υποσύστημα της Εθνικής Πύλης Αναπηρίας και  διασυνδέεται με δημόσιους φορείς που χορηγούν παροχές ή κοινωνικές υπηρεσίες προς άτομα με αναπηρία. Έτσι, αφενός οι ωφελούμενοι θα ενημερώνονται για τα δικαιώματά τους , αφετέρου οι δημόσιοι φορείς θα  λαμβάνουν γνώση των παραπάνω δεδομένων.
  • Δημιουργείται η Κάρτα Αναπηρίας, η οποία χορηγείται στα άτομα με αναπηρία που διαθέτουν πιστοποίηση αναπηρίας σε ισχύ και είναι εγγεγραμμένα στο Ψηφιακό Μητρώο Ατόμων με Αναπηρία , εφόσον έχουν συνολικό ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό (50%). Αποδεικνύει την ταυτότητα του κατόχου της και την ιδιότητα του ατόμου με αναπηρία έναντι κάθε δημόσιας αρχής και τρίτου.
  •  Καθιερώνεται το  Μητρώο Παροχών Αναπηρίας , στο οποίο καταγράφονται οι διευκολύνσεις, τα ωφελήματα και οι παροχές που δικαιούνται τα Άτομα με Αναπηρία και οι ειδικότερες προϋποθέσεις για τη λήψη τους.
Δείτε τα σχετικά ΦΕΚ εδώ:

Εθνική Στρατηγική για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία

Με την Υ.Α.73066/2022 θεσπίστηκε η Έγκριση Εθνικής Στρατηγικής για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία 2022-2027.Λαμβάνοντας υπόψη το στρατηγικό πλαίσιο της Ε.Ε. για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία η Εθνική Στρατηγική περιλαμβάνει τρεις βασικούς στόχους :

α. την  ανάπτυξη ενός λειτουργικού συστήματος διακυβέρνησης ΥΑΕ με γνώμονα τις εθνικές ανάγκες και τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις

β.τον εκσυγχρονισμού και την βελτίωση του νομοθετικού πλαισίου

γ.την προαγωγή νοοτροπίας πρόληψης των κινδύνων στην εργασία με την συμμετοχη όλων των εμπλεκόμενων στο χώρο εργασίας. 

Ορισμένες από τις δράσεις για την υλοποίηση των ανωτέρω στόχων, που προβλέπονται είναι: η λειτουργία του νέου Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος «ΗΡΙΔΑΝΟΣ» για την ΥΑΕ με χρηματοδότηση από το ταμείο ανάκαμψης, η διαμόρφωση ολοκληρωμένου μηχανισμού αναγγελίας και καταγραφής εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών,μελέτη  δημιουργίας” Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου”.
Δείτε αναλυτικά το ΦΕΚ :

Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων

Το εγχειρίδιο των κοινωνικών κανόνων προσαρμόζεται με σκοπό να διασφαλίσει την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεων, να προστατέψει τους εργαζόμενους πάντα σε ίσοτιμη βάση αλλά και να καθοδηγήσει πολιτικές προς μια ισχυρή κοινωνική Ευρώπη η οποία είναι δίκαιη, χωρίς αποκλεισμούς και γεμάτη ευκαιρίες.

Από 02.08.2022 όλα τα κράτη οφείλουν να εφαρμόζουν κανόνες για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές .Οι κανόνες καθορίζουν ελάχιστα πρότυπα για την άδεια πατρότητας,τη γονική άδεια και την άδεια φροντίδας.Θεσπίζουν πρόσθετα δικαιώματα όπως το δικαίωμα για ευέλικτο ωράριο εργασίας αλλά και άδειας για οικογενειακούς λόγους.

Οδηγίες έχουν δοθεί ειδικά για την προστασία των γυναικών όπου το ποσοστό απασχόλησης είναι κατά 10.8%χαμηλότερο από εκείνο των ανδρών.Επιπλέον μόνο το 68%των γυναικών που έχουν ευθύνες φροντίδας εργάζονται σε σύγκριση με το 81% των ανδρών που έχουν τις ίδιες ευθύνες.

Η οδηγία είναι ξεκάθαρη ως προς την προστασία των εργαζομένων :

ΑΔΕΙΑ για οικογενειακους Λογους σε γονείς και φροντιστές ώστε να συνδυάζουν επαγγελματική και ιδιωτική ζωή.

Πιο αναλυτικά στην Ευρωπαική οδηγία (ΕΕ)2019/1158 του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ης Ιουνίου 2019 σχετικά με την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές και την κατάργηση της οδηγίας 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου ορίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις όποτε και θεσπίζει ατομικά δικαιώματα όπως τις ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας για τους εργαζόμενους γονείς ή τους φροντιστές

Ορίζει ως

άδεια φροντίδας: την άδεια από την εργασία για τους εργαζόμενους ώστε να παρέχουν προσωπική φροντίδα ή υποστήριξη σε συγγενή ή πρόσωπο που κατοικεί στο ίδιο νοικοκυριό με τον εργαζόμενο και που έχει ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης για σοβαρό ιατρικό λόγο,όπως ορίζεται σε κάθε κράτος μέλος

ενώ ως

«φροντιστή»: εργαζόμενος που παρέχει προσωπική φροντίδα ή υποστήριξη σε συγγενή ή πρόσωπο που κατοικεί στο ίδιο νοικοκυριό με τον εργαζόμενο και που έχει ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης για σοβαρό ιατρικό λόγο, όπως ορίζεται σε κάθε κράτος μέλος·

«συγγενή»: ο γιος του εργαζομένου, η κόρη του, η μητέρα του, ο πατέρας του, ο/η σύζυγός του ή, αν το εθνικό δίκαιο αναγνωρίζει το σύμφωνο συμβίωσης, ο/η σύντροφός του με σύμφωνο συμβίωσης·

Τέλος ως

«ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας»: η δυνατότητα των εργαζομένων να προσαρμόζουν τη μορφή απασχόλησής τους, μεταξύ άλλων με τη χρήση ρυθμίσεων τηλεργασίας, ευέλικτου ωραρίου εργασίας, ή με την εφαρμογή μειωμένου ωραρίου εργασίας

Οι εργάσιμες ημέρες που προβλέπονται στα άρθρα 4 και 6 νοούνται ως αναφερόμενες στην πλήρη απασχόληση, όπως ορίζεται στο οικείο κάθε κράτος μέλος.Το δικαίωμα ενός εργαζόμενου σε άδειες μπορεί να υπολογίζεται ανάλογα με τον χρόνο απασχόλησης του εργαζομένου, σε συμφωνία με τη μορφή απασχόλησης που προβλέπεται στη σύμβαση εργασίας ή στη σχέση εργασίας του εργαζομένου.

Σημειώνουμε ότι στην οδηγία ξεκαθαρίζεται στα άρθρα 6,7,8 ότι πρέπει το κάθε κράτος μέλος να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλιστούν οι πέντε εργάσιμες μέρες ετησίως και να διασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι που ασκούν το δικαίωμα άδειας που προβλέπεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 ή στο άρθρο 5 παράγραφος 2 λαμβάνουν πληρωμή ή επίδομα σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3 του παρόντος άρθρου.

Όσο αφορά τις Ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας που αναφέρονται στο άρθρο 9 οι φροντιστές, δικαιούνται να ζητούν ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας για λόγους φροντίδας. Οι εργοδότες εξετάζουν και διεκπεραιώνουν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα τις αιτήσεις για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας που αναφέρονται στην παράγραφο 1, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες τόσο των ίδιων όσο και των εργαζομένων.

Περισσότερα :

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32019L1158&from=EL

https://ec.europa.eu/info/strategy/priorities-2019-2024/economy-works-people/jobs-growth-and-investment/european-pillar-social-rights/european-pillar-social-rights-20-principles_el

https://ec.europa.eu/social/main.jsp?langId=el&catId=1137&furtherNews=yes&newsId=9938