Κατηγορία: ΑΓΧΟΣ

2Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΝ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗΣ – Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΑ3

Από σήμερα Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί η «2η Εβδομάδα Ψυχικής Υγείας» από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης σε συνεργασία με πλήθος Φορέων και Συλλόγων της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου.

 Στο πλαίσιο της εβδομάδας αυτής, που αφορά τη Δημόσια Υγεία και Κοινωνική Μέριμνας στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ο Περιφερειάρχης Αν. Μακεδονίας και Θράκης κος Χρήστος Μέτιος, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Υγείας και Τουρισμού κος Αθανάσιος Τσώνης ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικών Πολιτικών και Πολιτισμού κος Αριστείδης Μωυσιάδης και ο Αντιπεριφερειάρχης Έβρου κος Δημήτριος Πέτροβιτς διοργανώνουν για μια ακόμη χρονιά, δράσεις και δραστηριότητες σε όλη την περιφέρεια της ενότητας Έβρου και προσκαλούν όλους τους δημότες να παρευρεθούν στις ενημερωτικές δράσεις που αφορούν τις θεματικές ενότητες:

  • Κατάθλιψη και Άγχος: από την έγκαιρη διάγνωση στην αποτελεσματική θεραπεία,
  • Το διαδίκτυο στη Ζωή μας: θετικές και αρνητικές επιδράσεις,
  • Άθληση και Διατροφή: τα οφέλη τους στην υγεία και στην ποιότητα ζωής,
  • Σωματική Υγεία-Υγιής Καρδιά-Στεφανιαία νόσος,
  • Δράσεις Πολιτισμού: η συμβολή της τέχνης στην ψυχική υγεία και το ευ ζην των πολιτών.

Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός, Κάπα3, το μοναδικό Κέντρο Καθοδήγησης Καρκινοπαθών, δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόταση για συμμετοχή στις δράσεις και δραστηριότητες της 2ης Εβδομάδας Ψυχικής Υγείας, πιστός στην αποστολή του για καθοδήγηση των ασθενών σε όλες τις πτυχές της ασθένειας τόσο του ιδίου του ασθενή όσο και της οικογένειάς του, υποστηρίζοντας σε όλες τις εκφάνσεις της πορείας της ασθένειας το «Κανένας Μόνος!».

Πιο Αναλυτικά το Κάπα3 θα είναι παρόν με τις πιο κάτω δράσεις:

  1. Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 19:30-2-:30 στη Νομαρχεία Αλεξανδρούπολης με θέμα Άυλη συνταγογράφηση, εφαρμογή My Health  Εισηγητές: Ευαγγελία Μπίστα Υπεύθυνη Ανάπτυξης και Λειτουργίας ΚΑΠΑ 3, Αθανάσιος Μαλάκης, Πρόεδρος Φαρμακευτικού Συλλόγου Έβρου.Συνεργαζόμενοι φορείς: Φαρμακευτικος Σύλλογος Εβρου Κ3 – Κέντρο Καθοδήγησης Καρκινοπαθών ΣυνεχίΖΩ Σύλλογος καρκινοπαθών και φίλων Ν.Εβρου
  2. Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, 9:00-10:30, στην Αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Σουφλίου με θέμα, Ενημέρωση για τη λειτουργία του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών Κάπα3 
  3. Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, 11:00-12:00, στην Αίθουσα Συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Διδυμοτείχου,  με θέμα, Ενημέρωση για τη λειτουργία του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών Κάπα3
  4. Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, 13:00-14:00, στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Πολυκέντρου Ορεστιάδας με θέμα, Ενημέρωση για τη λειτουργία του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών Κάπα3.

Η κυρία Ευαγγελή Μπίστα, Υπεύθυνη Ανάπτυξης και Λειτουργίας του Κάπα3 και η ομάδα του Κάπα3, όπως επίσης και ο Σύλλογος Καρκινοπαθών και Φίλων Νομού  Έβρου «ΣυνεχιΖΩ» θα στηρίξουν της δράσεις του κέντρου και θα παρέχουν στους παρευρισκόμενους όλες τις απαραίτητες πληροφορίες αναφορικά με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών με καρκίνο και η δημιουργία νέων προοπτικών για την κοινωνική τους ενσωμάτωση, την κοινωνική τους προστασία και απασχόληση μέσω του κατάλληλου σχεδιασμού, συντονισμού και υλοποίησης ανάλογων

Για περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα της 2ης Εβδομάδας Ψυχικής Υγείας ΠΑΜΘ δείτε το πρόγραμμα που ακολουθεί :

__Πρόγραμμα Ψυχική υγεία ΑΜΘ ΕΒΡΟΥ (1)

 

Καρκίνος και καλοκαιρινές διακοπές

Διανύοντας τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού, καλούμαστε να χαρούμε τον ήλιο, τη θάλασσα και τις διάφορες καλοκαιρινές δραστηριότητες. Όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και οι ογκολογικοί ασθενείς έχουν την ανάγκη να απολαύσουν κάποιες στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς. Έτσι, οι ασθενείς θέλοντας να ενημερωθούν για το εάν μπορούν να ταξιδέψουν, τι μπορούν να κάνουν και τι όχι κατά την καλοκαιρινή περίοδο, ζητούν βοήθεια από τον Ογκολόγο τους.

Για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε ενεργό χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ανοσοθεραπεία ή θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες και ορμονοθεραπεία, επιτρέπονται οι περισσότερες από τις συνήθεις καλοκαιρινές δραστηριότητες.

Οι περισσότερες θεραπείες, λόγω της συχνότητάς τους, επιτρέπουν την ασφαλή μετάβαση σε κάποιο τόπο διακοπών μεταξύ των δύο συνεδριών.

Να σημειωθεί πως σε κάποιες μορφές θεραπείας, όπως είναι η ανοσοθεραπεία  είναι δυνατή και η παράταση αυτού του διαστήματος κατά 1-2 εβδομάδες, λόγω του μηχανισμού δράσης της ανοσοθεραπείας, που εξακολουθεί να είναι δραστική και μετά από μια σχετική καθυστέρηση της νέας συνεδρίας.

Η θάλασσα και ο ήλιος είναι κάτι το οποίο μπορούν να χαρούν οι ασθενείς, αποφεύγοντας όμως την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία κατά τις μεσημεριανές ώρες, δηλαδή από τη 13:00 έως τις 17:00.

Χρησιμοποιώντας καπέλο, ομπρέλα και αντηλιακό με υψηλό δείκτη προστασίας τόσο για το πρόσωπο όσο και για το σώμα, μπορούν να απολαύσουν τη θάλασσα νωρίς το πρωί ή πιο αργά το απόγευμα.

Όταν συμμετέχουν στις διάφορες δραστηριότητες, όπως είναι η κολύμβηση, θα πρέπει να μην ξεπερνούν τα όρια των δυνατοτήτων τους. Ακόμη, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε εξωτερική ακτινοθεραπεία που προκαλεί δερματίτιδα σε μία περιοχή του σώματος που εκτίθεται στην ηλιακή ακτινοβολία, χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.

Ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοσοκατασταλτικές θεραπείες που τους καθιστούν πιο ευάλωτους σε λοιμώξεις, είναι σημαντικό να προσέχουν καθώς το καλοκαίρι συνοδεύεται από υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία.

Καταλήγοντας, πέρα από το κομμάτι τις προστασίας, εξίσου σημαντικό κομμάτι είναι και η διασφάλιση της ψυχικής υγείας των ασθενών. Ειδικότερα κατά τους θερινούς μήνες, πολλοί ογκολογικοί ασθενείς, και ιδιαίτερα ηλικιωμένοι ή άτομα με κινητικά προβλήματα, δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την οικογένεια και να συμμετέχουν στις διακοπές. Έτσι, πολλές φορές μένουν μόνοι τους πίσω συνοδευόμενοι από το αίσθημα της μοναξιάς, της εγκατάλειψης και της απομόνωσης, καθώς δεν μπορούν να ακολουθήσουν το πρόγραμμα των υπολοίπων.

Είναι πολύ σημαντικό να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτόν τον αγώνα, παραμένοντας ενεργοί με άλλους τρόπους και ασφάλεια. 

Επιμέλεια κειμένου :

Μελίνα Παπαδοπούλου, τελειόφοιτη Παντείου ,Τμήμα Κοινωνιολογίας  2023

ΠΗΓΗ:

https://www.dunant.gr/el/news/medical-articles/oncology/oggologikoi-astheneis-kalokairines-diakopes/

 

K3 Δράσεις

Κατάθλιψη, άγχος και καρκίνος: πραγματική ή πλασματική συσχέτιση;

Η κατάθλιψη και το άγχος θεωρείται εδώ και καιρό ότι σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου. Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία δεν παρέχουν σαφείς αποδείξεις ώστε να τεκμηριωθεί η συσχέτιση. Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής), Γιάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) συνοψίζουν τα ευρήματα σχετικής μελέτης των Lonneke A. van Tuijl και συνεργατών στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση Cancer.

Οι ερευνητές θέλησαν να παρέχουν μια ισχυρότερη βάση για να προσδιορίσουν τους πιθανούς συσχετισμούς μεταξύ κατάθλιψης, άγχους και συχνότητας εμφάνισης καρκίνου συνολικά, αλλά και επιμέρους τύπων καρκίνου όπως καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, του παχέος εντέρου, δηλαδή καρκίνων που σχετίζονται με το αλκοόλ και καρκίνων που σχετίζονται με το κάπνισμα.

Οι ερευνητές προχώρησαν σε μετα-αναλύσεις δεδομένων από τους συμμετέχοντες στη μελέτη «Ψυχοκοινωνικοί Παράγοντες και Επίπτωση Καρκίνου (PSY-CA)» που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, στον Καναδά, στην Ολλανδία και στη Νορβηγία. Η μελέτη PSY-CA περιλαμβάνει δεδομένα από 18 ομάδες συμμετεχόντων που έχουν διαθέσιμες μετρήσεις δεικτών κατάθλιψης ή άγχους. Συνολικά, περιλαμβάνει 319.613 άτομα και 25.803 περιστατικά καρκίνου σε διάστημα παρακολούθησης 8-26 ετών. Τόσο τα συμπτώματα όσο και η διάγνωση της κατάθλιψης και του άγχους εξετάστηκαν ως πιθανοί προγνωστικοί παράγοντες μελλοντικού κινδύνου εμφάνισης καρκίνου.

Δεν ανεδείχθηκαν συσχετισμοί μεταξύ κατάθλιψης ή άγχους και εμφάνισης καρκίνου γενικά, αλλά και ειδικότερα καρκίνων που σχετίζονται με το αλκοόλ, καρκίνο του μαστού, του προστάτη, και του ορθού. Η κατάθλιψη και το άγχος συσχετίστηκαν με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα και καρκίνων που σχετίζονται με το κάπνισμα. Ωστόσο, οι συσχετισμοί εξασθένησαν σημαντικά όταν οι αναλύσεις προσαρμόστηκαν επιπλέον για γνωστούς παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου, όπως το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ και ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος. Πράγματι, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, φαίνεται ότι η συσχέτιση μεταξύ κατάθλιψης και καρκίνων που σχετίζονται με το κάπνισμα μπορεί να αποδοθεί στην αυξημένη συχνότητα καπνιστών μεταξύ των ατόμων που εμφανίζουν κατάθλιψη. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχουν κοινοί γενετικοί ή/και περιβαλλοντικοί παράγοντες οι οποίοι να αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης τόσο κατάθλιψης/άγχους όσο και συγκεκριμένων τύπων καρκίνου.

Η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης μελέτης έγκειται στην άρτια στατιστική ανάλυση των δεδομένων από μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων και στη μεθοδολογική προσέγγιση των ερευνητών που περιόρισαν σημαντικά την πιθανότητα συστηματικών σφαλμάτων στη μετα-ανάλυση.

Συμπερασματικά, η κατάθλιψη και το άγχος δεν φαίνεται να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.

https://www.uoa.gr/anakoinoseis_kai_ekdiloseis/proboli_anakoinosis/enimerosi_gia_themata_ygeias_apo_ti_therapeytiki_kliniki_toy_ethnikoy_kai_kapodistriakoy_panepistimioy/

Μια κλινική μελέτη όχι σαν της άλλες :Home_Based Digital Mindful Dance Program για περιπτώσεις καρκίνου του μαστού

Κατά τη διάρκεια του COVID-19, η τηλεφροντίδα αντικαθιστά την προσωπική επαφή για τη διατήρηση της κοινωνικής απόστασης και τη μείωση της εξάπλωσης του ιού. Η τρέχουσα επιδημία φτάνει στο τέλος της. Ωστόσο, για τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, ανεξάρτητα από το στάδιο της θεραπείας ή της επιβίωσης, αντιμετωπίζουν σωματικά και ψυχικά συμπτώματα, όπως η “κοινωνική απομόνωση”, η οποία επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους. Μελέτες έχουν δείξει ότι η ενσυνειδητότητα και ο χορός μπορούν να βοηθήσουν τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού να βελτιώσουν την κατάθλιψη και την ποιότητα ζωής, αλλά οι περισσότερες από αυτές διεξάγονται πρόσωπο με πρόσωπο. Η διαδικτυακή ενσυνειδητότητα/χορός βοήθησε περιπτώσεις καρκίνου του μαστού χωρίς τους περιορισμούς του χρόνου, του χώρου, της απόστασης και της κατάστασης θεραπείας, αλλά δεν υπάρχουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία.

Ο σκοπός αυτής της μελέτης θα είναι να σχεδιαστεί ένα “ψηφιακό πρόγραμμα ενσυνείδητου χορού στο σπίτι” κατάλληλο για τις περιπτώσεις καρκίνου του μαστού μας και να διεξαχθεί κλινική δοκιμή σχετικά με τη σκοπιμότητά του, την ευαισθητοποίηση του νου και του σώματος και την ποιότητα ζωής. Τέλος, μέσω συνεντεύξεων σε βάθος, θα κατανοήσουμε την υποκειμενική εμπειρία των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού σχετικά με το πρόγραμμα. Τα αποτελέσματα της έρευνας αναμένεται να παρέχουν μια εμπειρική αναφορά για την πολυ-φροντίδα για τον καρκίνο του μαστού στη χώρα μας και στο εξωτερικό.

Πιο αναλυτικά: Από το ξέσπασμα της παγκόσμιας πανδημίας COVID-19 στα τέλη του 2019, η διατήρηση της κοινωνικής απόστασης έχει γίνει μια σημαντική στρατηγική για την αποφυγή της μόλυνσης από τον ιό. Διάφορες παρεμβάσεις παρεμβατικής φροντίδας που παραδοσιακά πρέπει να εφαρμόζονται πρόσωπο με πρόσωπο πρέπει επίσης επειγόντως να προσαρμοστούν στο διαδίκτυο με τη βοήθεια εργαλείων ψηφιακής τεχνολογίας.

Παροχή (π.χ. βιντεοκλινική). Αν και η τρέχουσα επιδημική κατάσταση τείνει να σταθεροποιηθεί, εντούτοις, για τις ασθενείς με καρκίνο του μαστού, βρίσκονται συχνά σε κατάσταση “κοινωνικής απομόνωσης” σωματικά και ψυχικά από την αρχή της διάγνωσης και της θεραπείας έως το στάδιο της επιβίωσης μετά τη θεραπεία. Επειδή οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού πρέπει συχνά να λαμβάνουν χημειοθεραπεία, επηρεάζονται από τα φάρμακα και παράγουν καταστολή του μυελού των οστών, με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλότερη αυτοάνοση λειτουργία από τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου μόλυνσης και πρέπει να λαμβάνουν μέτρα αυτοπροστασίας και να μειώνουν τη μετάβαση σε δημόσιους χώρους. Ακόμη και αν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι θεραπείες για τον καρκίνο και βρίσκονται στην περίοδο επιβίωσης, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να επιλέξουν να εγκαταλείψουν νωρίτερα τον σκληρά εργαζόμενο χώρο εργασίας λόγω του φόβου υποτροπής του καρκίνου ή της κοινωνικής προκατάληψης για να μειώσουν το άγχος και τις απειλές για την υγεία, αλλά ανησυχούν επίσης για την επιβάρυνση των οικογενειών τους και την απώλεια ζωής. Κέντρο βάρους, όταν οι πολλαπλές ψυχολογικές πιέσεις συνεχίζουν να συσσωρεύονται, είναι εύκολο να προκληθεί συναισθηματική δυσφορία, όπως άγχος ή κατάθλιψη, και επηρεάζει επίσης σοβαρά τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις κοινωνικές δεξιότητες.

Ως εκ τούτου, είτε πρόκειται για το στάδιο της θεραπείας είτε για το στάδιο της επιβίωσης, το σώμα και το μυαλό υποφέρουν συχνά από μια αρνητική κατάσταση όπως η “κοινωνική απομόνωση” .

Η ενσυνειδητότητα έχει συνειδητή επίγνωση του παρόντος σώματος, του νου και του περιβάλλοντος και διατηρεί μια αντικειμενική, ανεκτική και μη επικριτική στάση. Οι ασκήσεις της περιλαμβάνουν την παρατήρηση της αναπνοής, τη σάρωση του σώματος, το διαλογισμό, το περπάτημα, τη γιόγκα και τις τεχνικές χαλάρωσης. Ο χορός είναι μια δραστηριότητα διπλής εργασίας που ενσωματώνει γνωστικά, κινητικά και συναισθηματικά καθήκοντα μέσω ενός συνδυασμού χωρικής επίγνωσης, κινητικού συντονισμού, ισορροπίας, αντοχής και αλληλεπίδρασης. Προηγούμενες μελέτες έχουν επισημάνει ότι τα μέτρα του προσεκτικού χορού μέσω τεχνικών ενσυνειδητότητας, χορευτικών κινήσεων ή ενός συνδυασμού των δύο μπορούν να βοηθήσουν τις ασθενείς με καρκίνο του μαστού να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους, να μειώσουν την κατάθλιψη, το άγχος, τον πόνο, τα συμπτώματα κόπωσης, να βελτιώσουν την ποιότητα του ύπνου και να μειώσουν τον φόβο υποτροπής του καρκίνου και πολλά άλλα οφέλη.

Δείτε περισσότερα στο άρθρο της:

https://www.careacross.com/clinical-trials/trial/NCT05938686

Καταπολεμώντας το Στίγμα: Γυναίκες και Φροντίδα για τον Καρκίνο

Ο καρκίνος συνοδεύεται σχεδόν πάντα από τον στιγματισμό. Από τη στιγμή που γίνεται η διάγνωση έως και την καταπολέμηση του. Οι ψευδείς υποθέσεις, οι αρνητικές συμπεριφορές και τα στερεότυπα που σχετίζονται με τον καρκίνο επηρεάζουν άνδρες και γυναίκες σε κάθε μεριά του πλανήτη και συχνά συνδέονται με το εισόδημα, τη φυλή, τον πολιτισμό, καθώς και τον τύπο του καρκίνου που πάσχουν.

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες βιώνουν έντονα το στίγμα, όταν ο καρκίνος αντισταθμίζει τους κοινωνικούς κανόνες αρρενωπότητας και θηλυκότητας. Οι άντρες αναμένεται να επιδείξουν στωικότητα έναντι του συναισθήματος. Έτσι, αντιμέτωποι με τη διάγνωση καρκίνου, μπορεί να μην εκφράσουν τα συναισθήματά τους, αλλά ούτε να αναζητήσουν και τη συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται.

Σε περιπτώσεις που τα αποτελέσματα της θεραπείας «απειλούν» χαρακτηριστικά αρρενωπότητας, όπως η στυτική δυσλειτουργία και η ανάπτυξη των μαστών, η οποία προκαλείται από τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, η αυτοεκτίμηση ενός άνδρα μπορεί να πέσει κατακόρυφα. Αντίστοιχα, αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση μιας γυναίκας, έπειτα από θεραπεία (π.χ. απώλεια μαλλιών, αύξηση βάρους, ουλές, μαστεκτομή) μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητική εικόνα του σώματος και αντιληπτή απώλεια της θηλυκότητας. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο The Lancet έδειξε ότι το 92% των γυναικών ασθενών με καρκίνο παρουσίασαν διαταραχές της εικόνας του σώματος.

Παρά τις ομοιότητες μεταξύ των φύλων, οι γυναίκες υποφέρουν από πρόσθετο στίγμα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι΄αυτό. Όταν, ο καρκίνος συνδέεται με το αναπαραγωγικό σύστημα μιας γυναίκας, όπως ο καρκίνος του μαστού, του τραχήλου της μήτρας και των ωοθηκών, οι εσφαλμένες αντιλήψεις είναι αχαλίνωτες.

Πάρτε για παράδειγμα τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ο εμβολιασμός HPV μπορεί να αποτρέψει στις περισσότερες περιπτώσεις τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, εάν ληφθεί πριν από την έκθεση στον ιό. Κι όμως, η διστακτικότητα του εμβολιασμού είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Πολλοί γονείς δεν αφήνουν τις κόρες τους να κάνουν το εμβόλιο, πιστεύοντας ότι αυτό θα οδηγήσει σε σεξουαλική ασέβεια, πολλές γυναίκες δεν θα εξεταστούν και δεν θα θεραπεύσουν τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, καθώς θεωρούν ότι το να είναι θετικές στον HPV μπορεί να θεωρηθεί ως σημάδι απιστίας και έλλειψης σεξουαλικής αυτοσυγκράτησης.

Επιπλέον, η πεποίθηση ότι οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για την φροντίδα της οικογένειας και του σπιτιού, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα, από την στιγμή που μπαίνει στο πρόγραμμα η θεραπεία. Η γυναίκα πλέον, από τον κύριο φροντιστή, μετατρέπεται στο άτομο που χρήζει φροντίδας. Μια αμερικανική μελέτη του 2009 διαπίστωσε ότι οι σχέσεις είναι πιο πιθανό να καταλήξουν σε χωρισμό ή διαζύγιο, όταν ο άρρωστος σύντροφος είναι η γυναίκα.

Για διαφορετικούς λόγους, οι τρανς γυναίκες τείνουν επίσης να μένουν μακριά από εγκαταστάσεις υγείας. Είναι πιο πιθανό να καθυστερήσουν τον προσυμπτωματικό έλεγχο και τη φροντίδα, φοβούμενες τις διακρίσεις στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Πώς μπορεί λοιπόν να αντιμετωπιστεί το στίγμα που περιβάλλει τις γυναίκες που νοσούν από καρκίνο; Πρώτον, απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση στη φροντίδα του καρκίνου. Η ογκολογία πρέπει να γίνει ψυχο-ογκολογία. Οι κυβερνήσεις και τα ιδρύματα υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να αναρωτηθούν, γιατί οι γυναίκες διστάζουν να αναζητήσουν περίθαλψη και πώς μπορούν να υποστηριχθούν, μέσω της θεραπείας και όχι μόνο.

Για παράδειγμα, δεν αρκεί να παρέχονται εγκαταστάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, εάν οι γυναίκες δεν εμφανίζονται από φόβο μήπως ντροπιαστούν από την κοινότητα. Σε αυτή την περίπτωση, τα τεστ αυτοελέγχου μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι, καθώς επιτρέπουν στις γυναίκες να ελέγχονται στο απόρρητο του σπιτιού τους. Εάν ακόμη, οι γυναίκες δυσκολεύονται να παρευρεθούν στα ραντεβού, οι κινητές κλινικές προληπτικού ελέγχου με ευέλικτο ωράριο λειτουργίας είναι μια επιπλέον λύση.

Επιπρόσθετα, οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να εκπαιδεύονται στη τήρηση μη επικριτικής στάσης απέναντι στις τρανς γυναίκες και να συμμετέχουν σε ανοιχτή συζήτηση, για τη σεξουαλική υγεία. Στο ευρύ κοινό, τα ταμπού γύρω από τον καρκίνο, μέσω εκστρατειών ευαισθητοποίησης, θα πρέπει να καταρριφθούν: ο HIV και ο HPV δεν είναι το ίδιο πράγμα, ο καρκίνος δεν είναι μολυσματική ασθένεια, ούτε θανατική καταδίκη.

Το Know Your Lemons Foundation βρήκε έναν έξυπνο τρόπο να διδάξει στις γυναίκες πώς να αναγνωρίζουν τα σημάδια του καρκίνου του μαστού, δείχνοντας τους διαφορετικά μελανιασμένα, αποχρωματισμένα και σε σβώλους λεμόνια. Το Λιβανέζικο Ίδρυμα για τον Καρκίνο του Μαστού ζυμώνει μπάλες, για να δώσει στις γυναίκες ένα απλό κίνητρο για αυτοεξέταση

.

Συμπερασματικά, τόσο σε χώρες υψηλού, όσο και χαμηλού εισοδήματος, οι γυναίκες μπορούν να βιώσουν το στίγμα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διάγνωση του καρκίνου. Ο φόβος, η ντροπή και η ενοχή που νιώθουν οι γυναίκες δεν είναι παράπλευρα ζητήματα, καθώς μπορούν να έχουν πραγματικό αντίκτυπο στην πρόσβαση τους στη φροντίδα και στις πιθανότητες επιβίωσης τους. Προκειμένου να επιτύχουμε αποτελεσματικό έλεγχο του καρκίνου, πρέπει να λάβουμε υπόψη τον στιγματισμό του: αυτόν που προέρχεται από τους εξωτερικούς παράγοντες και αυτόν που είναι ριζωμένος στο μυαλό των γυναικών.

 

Πηγή: https://www.linkedin.com/pulse/breaking-down-stigma-women-cancer-care-uicc?utm_source=share&utm_medium=member_ios&utm_campaign=share_via

 

<<Απολαμβάνειν>> για μιά ζωή προς το καλύτερο

Ο όρος απολαμβάνειν αποτελεί μετάφραση του ρήματος savor (γεύομαι, απολαμβάνω). Ο ορισμός για το ρήμα γεύομαι είναι α) με τις αισθήσεις και β) το αίσθημα ή η εντύπωση που προκύπτει από ευχάριστη ή δυσάρεστη εμπειρία.

Η τόσο ιδιαίτερη διαδικασία του απολαμβάνειν αναφέρεται σε μια σειρά από νοητικές αλλά και πρακτικές λειτουργίες, οι οποίες μετατρέπουν ένα θετικό ερέθισμα, αποτέλεσμα ή γεγονός σε θετικά συναισθήματα, στα οποία το άτομο συνειδητά επικεντρώνει την προσοχή του, τα εκτιμά και τα απολαμβάνει. Επίσης, ενέχεται η ικανότητα των ανθρώπων να στέκονται στη θετική εμπειρία και να ενδυναμώνουν την επιρροή της στη ζωή τους.

Με βάση ακόμη, τη βιβλιογραφία, το απολαμβάνειν σε κάθε χρονική στιγμή διευκολύνουν τρεις παράγοντες.

  1. Πρώτον, να είναι κανείς όσο το δυνατόν λιγότερο επιβαρυμένος από προβλήματα αυτοεκτίμησης και κοινωνικές έγνοιες.
  2. Δεύτερον, να καταφέρνει να επικεντρωθεί σε αυτό που συμβαίνει την παρούσα στιγμή και
  3. τρίτον, να έχει ένα βαθμό μετα-επίγνωσης των θετικών συναισθημάτων που νιώθει.

Πρακτικές στρατηγικές απολαμβάνειν, που μπορούμε να υιοθετήσουμε στην καθημερινότητά μας και να δούμε πραγματικές αλλαγές. Η πρώτη από αυτές ονομάζεται βιωματική απορρόφηση, η οποία πρόκειται για μια τεχνική που απαιτεί επικέντρωση στη θετική εμπειρία, αγνοώντας τα περιφερειακά ερεθίσματα.

Μία δεύτερη στρατηγική ονομάζεται συμπεριφορική έκφραση κι αφορά την ανοιχτή κι ελεύθερη έκφραση των θετικών συναισθημάτων με ποικίλους τρόπους. Με βάση έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, φαίνεται ότι η εξωστρεφής έκφραση θετικών συναισθημάτων είναι δυνατόν να τα ενδυναμώσει.

Η επόμενη στρατηγική, που θα αναφερθούμε ονομάζεται όξυνση των αισθήσεων κι αφορά στην ενδυνάμωση της θετικής εμπειρίας με επικέντρωση στα ερεθίσματα της στιγμής και μπλοκάρισμα άλλων. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τρόπου απόλαυσης είναι το κλείσιμο των ματιών όταν απολαμβάνει κανείς μία μουσική που τον συγκινεί, ή όταν βρίσκεται σε κάποιο ήσυχο μέρος στη φύση και θέλει να ακούσει τους ήχους γύρω του.

Ακόμη μία τεχνική απολαμβάνειν, ονομάζεται χτίσιμο θετικών αναμνήσεων. Η στρατηγική αυτή αναφέρεται σε ενεργητική αποθήκευση εικόνων από θετικές στιγμές με τη μορφή νοερής φωτογράφισης για μελλοντική ανάκληση. Αντίστοιχα είναι και τα ευρήματα ερευνών, που υποστηρίζουν ότι οι πιο ευτυχείς άνθρωποι τείνουν να κρατούν στη μνήμη τους περισσότερο τα θετικά παρά τα αρνητικά συμβάντα της ζωής τους. Θα μπορούσε σε αυτό το σημείο να προστεθεί κι άλλη μία τεχνική, γνωστή ως μοίρασμα της θετικής στιγμής, δηλαδή η διήγηση του συμβάντος σε κάποιον σημαντικό άλλο, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή του ανθρώπου με τον οποίο θα μοιραστεί κανείς την εμπειρία του, καθώς απαιτείται να είναι κάποιος που θα αντιδράσει με την αντίστοιχη θετικότητα.

Μία επιπρόσθετη στρατηγική ονομάζεται αυτοσυγχαίρειν και πρόκειται για μια γνωσιακή διαδικασία, όπου μετά από μια θετική εμπειρία ( συνήθως επιτεύγματα αλλά κι οποιαδήποτε θετική στιγμή) το άτομο επιβραδύνει κι αυτοσυγχαίρεται.

Συνεχίζοντας στη λίστα των ποικίλων στρατηγικών απολαμβάνειν, προστίθεται και μία ακόμη γνωστή ως επίγνωση της ρευστότητας του χρόνου. Πρόκειται για μία τεχνική που απαιτεί κινητοποίηση της επίγνωσης ότι η κάθε στιγμή είναι μοναδική. Ο συγκεκριμένος τρόπος απόλαυσης ενδείκνυται για κάποιες συγκεκριμένες εμπειρίες, όπως η γέννηση ενός παιδιού, ένας γάμος, η απονομή ενός βραβείου.

Προχωρώντας, όγδοη στη λίστα μας έρχεται η τεχνική μετρώ τις ευλογίες μου. Η στρατηγική αυτή, όπως και η προηγούμενη, απαιτεί επίγνωση. Σε αυτή την περίπτωση, η επίγνωση εστιάζεται σε όλα τα αγαθά στη ζωή για τα οποία νιώθει κανείς τυχερός. Το να μετράς καθημερινά τις ευλογίες σου φαίνεται ότι ενισχύει σημαντικά τα θετικά συναισθήματα και την ευεξία.

Οδεύοντας προς το τέλος, θα αναφερθούμε στην τεχνική της θετικής σύγκρισης. Πρόκειται για μία ακόμη γνωσιακή στρατηγική που για να επιστρατευθεί προϋποθέτει ότι, καθώς βιώνεται μια θετική εμπειρία, το άτομο υπενθυμίζει στον εαυτό του προγενέστερα συναισθήματα όταν αυτή δεν υπήρχε, και πώς θα ένιωθε τώρα αν αυτή η θετική εμπειρία δεν είχε συμβεί, ενώ παρατηρεί ταυτόχρονα την πρόοδο του μέσα στο χρόνο.

Συνοψίζοντας, η τελευταία αλλά εξίσου σημαντική στρατηγική απολαμβάνειν είναι η αναγνώριση των  σκέψεων που <<σκοτώνουν>> τη χαρά, οι οποίες όπως υποδηλώνει και η ονομασία τους, είναι ένας τρόπος σκέπτεσθαι που σαμποτάρει τη διαδικασία του απολαμβάνειν.

Εν κατακλείδι, από όλα τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μέσα από την υιοθέτηση και την αέναη καλλιέργεια της διαδικασίας του απολαμβάνειν, είναι εφικτό να δημιουργήσουμε μία διαφορετική πραγματικότητα, περισσότερο ενσυνείδητη κι ουσιαστικά απολαυστική!

Βιβλίο: Κατακτώντας την Ευημερία. Θετικές παρεμβάσεις, τεχνικές και βιωματικές ασκήσεις, Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

ΛΙΘΟΞΟΪΔΟΥ ΣΟΦΙΑ

Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc Θετικής Ψυχολογίας, Ασκούμενη Κέντρου Ημέρας ΙΑΣΙΣ

Τι γνωρίζουμε για τα Ιατρεία Πόνου

“Ο χρόνιος πόνος είναι ο ίδιος μιας νόσος και σαν νόσος πρέπει να αντιμετωπίζεται.” 

Ένα Ιατρείο Πόνου στελεχώνεται από μια ομάδα εξειδικευμένων Αναισθησιολόγων – Αλγολόγων και Ψυχολόγων .

Στόχος του ιατρείου πόνου είναι, με συγκεκριμένες θεραπείες (επεμβατικές θεραπείες – εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή – ψυχολογική υποστήριξη),  η ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο, την βελτίωση της ποιότητας ζωής του, την διατήρηση της ψυχικής του υγείας και την γρήγορη επαναφορά στις καθημερινές δραστηριότητες του. Στις ιατρικές υπηρεσίες του ιατρείου περιλαμβάνονται η εξειδικευμένη φυσιοθεραπεία και η νοσηλεία κατ΄οίκον.

Ο Πόνος της Νόσου 

Ο πόνος είναι αίσθηση που προέρχεται από ενεργοποίηση συγκεκριμένων κύτταρων (υποδοχείς πόνου), τα οποία βρίσκονται σε όργανα (πχ ήπαρ, πάγκρεας, ουροδόχος κύστη κ.α.) και ιστούς (πχ μύες, συνδέσμους, οστά). Οι υποδοχείς αυτοί ενεργοποιούνται μετά από βλάβη και μεταφέρουν, μέσω μιας περιπλοκής νευρικής οδού, το σήμα της βλάβης στον εγκέφαλο όπου αντιλαμβανόμαστε τον πόνο. Περιορίζει την ατομική και κοινωνική δραστηριότητα του ασθενούς, προκαλεί αϋπνία και περιορίζει την πνευματική του συγκέντρωση. Όλα αυτά οδηγούν σε βάθος χρόνου στο φαινόμενο της κατάθλιψης από το οποίο πάσχει το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών με χρόνιο πόνο.

Πρέπει να υπάρξει προσπάθεια αντιμετώπισης του καρκίνου, αλλά παράλληλα και συναισθηματικός θωρακισμός του ασθενή και της οικογένειας του, ώστε να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Απαιτείται, επίσης, ψυχολογική υποστήριξη για την αποφυγή πρόσθετου άγχους στα μέλη της οικογένειας του καρκινοπαθούς.

Οι κύριες πεποιθήσεις των ψυχοθεραπευτών περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

  • Οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επιδεινώσουν ή να βελτιώσουν την πορεία του καρκίνου.
  • Υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής θεμελιωδών ψυχαναλυτικών αρχών στην ψυχοθεραπεία ενός καρκινοπαθούς.
  • Είναι σημαντικό να αφιερωθεί χρόνος και σημασία εξατομικευμένα σε έναν δεδομένο ασθενή.
  • Θεωρείται βαρυσήμαντο να υπάρχει εξοικείωση από τον ασθενή με την ιδέα της ενασχόλησης με την ψυχοθεραπεία, καθώς και αποδοχή από τον θεραπευτή της πιθανότητας ότι η θεραπεία μπορεί να είναι αναποτελεσματική.

Σε πολλούς ιατρικούς κλάδους, η θεραπεία εξωτερικών ασθενών παρέχει σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι της ενδονοσοκομειακής περίθαλψης. Η ψυχική ισορροπία και η αντίσταση στο στρες μπορούν να επιτευχθούν με μεγαλύτερη επιτυχία έξω από το νοσοκομείο ή το ψυχιατρικό ίδρυμα Τα αισθήματα αμηχανίας, ταπείνωσης και ασημαντότητας που αντιμετωπίζει συχνά ο άρρωστος στο νοσοκομείο, δεν υπάρχουν στο σπίτι. Το ίδιο ισχύει και για απρόσωπο, αντιπαθητικό και εχθρικό περιβάλλον. Η ατμόσφαιρα του νοσοκομείου θεωρείται μη φιλική κατά τη διάρκεια της σωματικής και ψυχικής του δυσφορίας. Τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργούνται κατά την νοσηλεία σε νοσοκομείο παρεμβαίνουν στην αποτελεσματική άμυνα του οργανισμού και στην πρόοδο της νόσου. Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπου ορισμένες νοσοκομειακές μονάδες λειτουργούν σε ένα φιλόξενο και οικογενειακό περιβάλλον.

Υπάρχει ανάγκη για εξειδικευμένη εκπαίδευση ενός ψυχοθεραπευτή που εργάζεται με καρκινοπαθή. Η κλινική του εμπειρία το καθορίζει αυτό. Η θεωρητική-κλινική αλληλεπίδραση θα είναι συχνό θέμα συζήτησης με τον επόπτη του νοσοκομείου καθώς προχωρά η διαδικασία του καρκίνου. Μια από τις πιο δύσκολες προκλήσεις στη θεωρία και την πράξη της ψυχανάλυσης είναι η στροφή από το «ψυχικό» στο «σωματικό» και το αντίστροφο.

Τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας «απαιτητικός» ασθενής μερικές φορές οδηγούν σε κούραση ή εξάντληση τόσο για τον ψυχοθεραπευτή όσο και για τον κύριο θεραπευτή. Η κύρια προτεραιότητα των ηγετών και των οργανωτικών μονάδων που εργάζονται με σύνθετους ασθενείς είναι να «θωρακίσουν» τους θεραπευτές.

Η ύπαρξη ανεξαρτησίας και επιστημονικής αυτονομίας από τις ογκολογικές μονάδες είναι κρίσιμη προϋπόθεση για τη λειτουργία μιας Μονάδας Ψυχολογικού Πόνου. Απαιτείται όμως άριστη συνεργασία με το ογκολογικό ίδρυμα ή τον υπεύθυνο ιατρό του ασθενούς. Αυτή είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη δημιουργία της απαιτούμενης συμπληρωματικότητας μεταξύ φυσικής θεραπείας και ψυχοθεραπείας. Η συνεργασία πρέπει να είναι αποτελεσματική και η αμοιβαία εκτίμηση να τηρείται και από τις δύο μεριές. Απαιτείται μια κοινή φιλοσοφία καθώς και η γνώμη του ογκολόγου για την αποτελεσματικότητα των θεραπειών. Εάν δεν υπάρξει τέτοια εναρμόνιση, οι προσπάθειες των ψυχιάτρων και των ψυχοθεραπευτών θα είναι μάταιες. Μονάδες που έχουν σημειώσει επιτυχία στην Ελλάδα και αλλού έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη συμμετρία μεταξύ σωματικής και ψυχολογικής φροντίδας.

Δείτε αναλυτικά την λίστα με τα ιατρεία πόνου στo link που ακολουθεί : https://www.kapa3.gr/ogkologika-kentra-nosokomeia-athinas/

 

Βιβλιογραφία

Marty P. (1980), “L’ordre psychosomatique”, Payot, Paris

Αναγνωστόπουλος Φ., Παπαδάτου Δ. (1986) «Ψυχολογική προσέγγιση ατόμων με καρκίνο», Εκδόσεις «Φλόγα»

Damigos D. (1986) “Crise, évenement et cancer”, Thèse DERBH, Faculté de Médecine, Université de Lyon I.

Σακελλαρόπουλος Π. (1988) «Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία στη Δημόσια Περίθαλψη», Ψυχολογικά Θέματα, Τόμος 2, τεύχος 1.

Δαμίγος Δ. (1990) «Η ψυχολογική διάσταση στην καρκινική διεργασία», Διδακτορική Διατριβή, Ιωάννινα

Υφαντής Θ., Παναγούτσος Π., Σακελλαρόπουλος Π., (1995) «Ψυχιατρική

περίθαλψη στο σπίτι του αρρώστου», Τ.Lemperière – A. Féline, Εγχειρίδιο

Ψυχιατρικής Ενηλίκων, Α΄τόμος, Παράρτημα, σελ. 337-381

Άγχος και Στρες στον καρκίνο: Υπάρχει θετικό πρόσημο ;

Διανύουμε το 2023 και οι ζωές όλων έχουν πάρει μια “ποικιλόμορφη” πορεία. Με τα θετικά στοιχεία και τα αρνητικά. Το σίγουρο είναι πως η καθημερινότητα είναι γεμάτη απροσδόκητα εμπόδια, υποχρεώσεις, τρέξιμο και στρες. Στρες, μια μικρή λέξη με δύναμη, με μεγάλο αντίκτυπο και συνήθως αρνητικό πρόσημο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Στρες:

Μια φυσιολογική οργανική και ψυχολογική αντίδραση του οργανισμού όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάτι καινούριο ή απαιτητικό. Το στρες προκαλεί απελευθέρωση της αδρεναλίνης η οποία επιτρέπει τις γρήγορες αποφάσεις, την ανταπόκριση στις προκλήσεις και την εγρήγορση. Συνήθως εμφανίζεται σε καταστάσεις με έντονα συναισθήματα (π.χ. άγχος, ανησυχία, φόβος). Μπορεί να εκδηλωθεί με έντονους καρδιακούς παλμούς, ιδρώτα, αναπνευστική ανεπάρκεια, κόπωση, νευρικότητα και αύξηση αρνητικών συναισθημάτων. Πιο απλά το στρες εμφανίζεται όταν δημιουργείτε μια διατάραξη της ηρεμίας και της συνηθείας. Τέλος, έρχεται και αλληλοεπιδράει τέλεια με το αίσθημα του άγχους και ειδικότερα τα άγχη της ασθένειας του καρκίνου. 

Τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο έρχονται αντιμέτωπα με μεγάλες αλλαγές. Έχοντας να διαχειριστούν, επεξεργαστούν και αποδεχτούν όλα όσα φέρνει η ασθένεια μπροστά τους. Σύμφωνα με έρευνες οι ασθενείς με καρκίνο βιώνουν υψηλά επίπεδα ψυχολογικών συμπτωμάτων, οπού σχετίζονται με το άγχος και το στρες.

Ο καρκίνος από μόνος του συνδέεται άμεσα και έμμεσα με ιδιαίτερα αγχώδεις διαδικασίες. Οι οποίες σε συνδυασμό με το επιπλέον στρες της καθημερινότητας επιφέρουν περισσότερα προβλήματα στην ποιότητα ζωής του κάθε ατόμου. Οι άνθρωποι που παλεύουν με τον καρκίνο πολλές φορές σιωπηλά, αδιαμαρτύρητα, ίσως και μοναχικά είναι αγωνιστές. Χρειάζονται στήριξη, βοήθεια και ισχυρά ψυχικά αποθέματα ώστε να ανταπεξέλθουν όσο καλύτερα μπορούν στην θεραπεία. 

Η ερώτηση οπού δημιουργείτε είναι εάν μπορούμε να δώσουμε καινούριο σκοπό στην εμπειρία του στρες ;

Χρησιμοποιώντας το ως εργαλείο για θετικά αποτελέσματα στη ζωή και στην ασθένεια κατά επέκταση. 

Η απάντηση είναι θετική.  

Το στρες δεν είναι πάντα κάτι το αρνητικό. Στην πραγματικότητα μπορεί να προσφέρει καλύτερη θεραπευτική διαδικασία και κινητοποίηση. Οι προκαλούμενες θετικές από το στρες αλλαγές θεωρείται ότι αυξάνουν την ανοσοποιητική ικανότητα του οργανισμού, αυξαίνουν την ευαισθησία του και τον καθιστούν λιγότερο ευάλωτο στην ασθένεια.

Σύμφωνα με έρευνα, οι άνθρωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις εμπειρίες του στρες και να τις δώσουν νέο σκοπό, να τις επαπροσδιορίσουν. 

  • Ο επαναπροσδιορισμός είναι και η πρώτη προϋπόθεση. Στη οποία προσπαθούμε να μετατρέψουμε τις αρνητικές καταστάσεις σε πιο προσαρμοστικές. Ο σκοπός δεν είναι να εξαλείψουμε το αίσθημα του στρες αλλά να το χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.  
  • Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ο χρόνος για ανάρρωση και ανανέωση. Η αποδοχή του στρες μπορεί να ακούγεται μια ιδανική λύση, όμως είναι εξίσου σημαντικές οι ευκαιρίες ανάρρωσης. Η φροντίδα του εαυτού φέρνει θετικά αποτελέσματα γαλήνης και ηρεμίας. 
  • Μια ακόμα προϋπόθεση είναι να συνδεθούν οι υποχρεώσεις με τα συναισθήματα. Φτιάξτε μια λίστα με τις υποχρεώσεις και τα συναισθήματα που τις ακολουθούν. Έπειτα προσπαθήστε να διαχειριστείτε το εκ άστατο συναίσθημα ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις. 
  • Τέλος άλλη μια σημαντική προϋπόθεση είναι ο έλεγχος των ανησυχιών που δημιουργούνται από τις αρνητικές σκέψεις. Το καλύτερο “φάρμακο” είναι η ίδια μας η σκέψη και οι ερμηνείες που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να δώσουμε. 

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να δώσουμε ένα πιο θετικό πρόσημο στις στρεσογόνες καταστάσεις της καθημερινότητας. 

Αξίζουμε μια καλύτερη ποιότητά στην καθημερινότητα της ζωής μας, χωρίς παραπάνω στρες!!! 

Άρθρο από : Πολυκάρπου Ανδριανή, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, ΜΑ Συμβουλευτική Ψυχολογία, Συνθετική Συστημική Προσέγγιση. @Polykarpou_psychologist

References 

Altay, N., Kilicarslan-Toruner, E. Sari, Ç. (2017). The effect of drawing and writing     technique on the anxiety level of children undergoing cancer treatment. European Journal of Oncology Nursing

Lisa G., Atara MacNamara. (2005). Taking positive changes seriously. Toward a positive psychology of cancer survivorship and resilience

Thinh Toan Vu et al. (2023). Mental Health, Functional Impairment, and Barriers to Mental Health Access Among Cancer Patients in Vietnam. Psycho-Oncology 

Χουντουμάδη Α., Πατεράκη Λ.. (2008). Λεξικό Ψυχολογίας. Αθήνα

Αυτοσυμπόνοια: Έννοια κλειδί για την βελτίωση της σχέσης με τον ευατό μας και την ποιότητα ζωής των ατόμων με καρκίνο.

Η αυτοσυμπόνια, έτσι όπως έχει οριστεί από τη Neff (2003) αφορά στην ικανότητα του ατόμου να συμπεριφέρεται στον εαυτό του ακριβώς όπως θα συμπεριφερόταν σε ένα αγαπημένο του πρόσωπο σε κάποια στιγμή ανάγκης: με ευγένεια, ζεστασιά κι αποδοχή. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία γενικότερη στάση κατανόησης κι αποδοχής απέναντι στις πλευρές του εαυτού μας σε στιγμές πόνου ή αποτυχίας. Ο πόνος αυτός μπορεί να προέρχεται είτε από τις εξωτερικές συνθήκες, είτε από τις πράξεις του ίδιου του ατόμου, τις αποτυχίες ή τις προσωπικές του αδυναμίες.

Πιο συγκεκριμένα, η αυτοσυμπόνια αποτελείται από τρία στοιχεία:

a) την καλοσύνη προς τον εαυτό σε στιγμές πόνου ή αδυναμίας, η οποία έρχεται σε αντιδιαστολή με την έντονη επικριτική, εχθρική και μειωτική θεώρηση του εαυτού, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη γενικότερη αξία του,

b) την κοινή ανθρωπιά, δηλαδή τη θεώρηση των αρνητικών πλευρών ως μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, καθώς όλοι οι άνθρωποι έχουν ατέλειες, κάνουν λάθη κι αποτυγχάνουν, παρά να ιδωθούν ως ξεχωριστές, θέτοντας το άτομο στον κίνδυνο να απομονωθεί από το κοινωνικό σύνολο, και

c) την ενσυνειδητότητα, δηλαδή την ικανότητα του ατόμου να διατηρεί τις επώδυνες σκέψεις και τα συναισθήματά του σε μία συναισθηματική ισορροπία και γαλήνη, ακόμη κι όταν αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις, αντί από τη μία πλευρά να τα αποφεύγει, κι από την άλλη πλευρά να ταυτίζεται σε υπερβολικό βαθμό και να πιστεύει λανθασμένα, πως “είναι” τα συναισθήματα του.

Η ενσυνειδητότητα είναι η μέση λύση μεταξύ αυτών των δύο, δηλαδή τα άτομα δεν καταπιέζουν, ούτε αρνούνται τα επώδυνα συναισθήματα, ούτε όμως τα δραματοποιούν, αλλά αναγνωρίζουν κι αποδέχονται την αρνητική εμπειρία.

Συνεχίζοντας, αξίζει να διαχωρίσουμε την αυτοσυμπόνια από άλλες παρεμφερείς ψυχολογικές έννοιες, οι οποίες ενδέχεται πολύ συχνά να συγχέονται με αυτή.

Η πρώτη από αυτές, είναι η έννοια της αυτολύπησης. Η αυτολύπηση ως έννοια φαίνεται να μοιράζεται με την αυτοσυμπόνια μόνο το στοιχείο της καλοσύνης προς τον εαυτό. Εντούτοις, το άτομο σε αυτολύπηση, αδυνατεί να θέσει την κατάσταση του σε προοπτική και να εστιάσει σε οτιδήποτε πέρα από το προσωπικό του δράμα. Ωστόσο, τα άτομα με αυτοσυμπόνια διατηρούν μια υγιή απόσταση από τα προβλήματά τους, χωρίς ωστόσο να τα αγνοούν.

Η δεύτερη έννοια είναι αυτή της αυτοεπιείκειας. Η μεγαλύτερη αμφισβήτηση για την αυτοσυμπόνια προκύπτει από το φόβο των ατόμων, ότι αν την υιοθετήσουν θα είναι πολύ εύκολο γι’ αυτούς να αφεθούν και να αποφεύγουν οτιδήποτε μπορεί να τους είναι επίπονο,ανεξαρτήτως αν είναι αναγκαίο. Παρ’ όλα αυτά, η επίγνωση που περιλαμβάνει η αυτοσυμπόνια, σχετίζεται με την ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει πως σκοπός είναι να βρίσκει θετικά στοιχεία σε όλες σχεδόν, τις εμπειρίες, ακόμα και τις επώδυνες και πως η αντιμετώπιση και βίωση του πόνου είναι αναγκαία προς τον τελικό σκοπό της ψυχικής και σωματικής υγείας. Συχνά, οι επώδυνες ή δυσάρεστες εμπειρίες είναι αναπόφευκτες, ή ακόμα κι αναγκαίες, και η παραδοσιακή τακτική αναζήτησης της ηδονής κι αποφυγής του πόνου δεν ενδείκνυται για μια ισορροπημένη ζωή.

Η τρίτη και τελευταία έννοια, είναι αυτή της αυτοεκτίμησης. Ωστόσο, η βασική διάκριση μεταξύ αυτοσυμπόνιας και αυτοεκτίμησης έγκειται στον διαφορετικό προσανατολισμό των δύο αυτών εννοιών. Η αυτοεκτίμηση στηρίζεται σε συνεχείς αξιολογήσεις του εαυτού και των άλλων, προκειμένου να ρυθμιστεί η αίσθηση της προσωπικής αξίας του ατόμου, έτσι ώστε να το κάνει να νιώθει καλύτερα. Αντίθετα, η αυτοσυμπόνια δεν απαιτεί συγκρίσεις. Αναγνωρίζει την αποτυχία ως αναπόφευκτη και μάλιστα, την αξία της μακροπρόθεσμα. Εξ’ ορισμού, εξάλλου, η αυτοσυμπόνια προορίζεται για τις στιγμές που η ζωή παίρνει απροσδόκητες, άβολες ή επώδυνες τροπές. Τα συμπονετικά προς τον εαυτό τους άτομα δεν τείνουν να συγκρίνονται με τους άλλους, ούτε να διαθέτουν κάποιο ειδικό χαρακτηριστικό για να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους.

Τέλος, μία από τις πιο διαδεδομένες βιωματικές ασκήσεις, η οποία έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική για την καλλιέργεια αυτού του νέου τρόπου σχετίζεσθαι με τον ευατό, ονομάζεται

<<Διάλειμμα Αυτοσυμπόνιας>>.

Το διάλειμμα αυτοσυμπόνιας αποτελεί μία δραστηριότητα η οποία είναι εύκολο να εφαρμοστεί οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας. Ο συμμετέχων ανακαλεί στη μνήμη του ένα γεγονός που του ήταν δυσάρεστο, και προκαλεί μόνος του σκέψεις με τα τρία συστατικά της αυτοσυμπόνιας που έχει μάθει. Στόχος της άσκησης είναι ο συμμετέχων να αναγνωρίζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις σωματικές αντιδράσεις του, όταν βρίσκεται σε μια κατάσταση που του προκαλεί άγχος και στρες. Στόχο, επίσης, αποτελεί το άτομο να αποδεχθεί την κατάσταση αυτή ως πραγματικότητα και να αναγνωρίσει ότι ο πόνος αποτελεί μέρος της ύπαρξής μας και ότι είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Και τέλος, να ανακαλύψει βοηθητικές φράσεις, που αντιστοιχούν στο κάθε στάδιο, ώστε να τις ανακαλεί τις στιγμές που νιώθει πόνο και βιώνει αρνητικά συναισθήματα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡ ΑΦΙΑ

Neff, K. D. (2003b). Self-Compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself.

Βιβλίο: Κατακτώντας την Ευημερία. Θετικές παρεμβάσεις, τεχνικές και βιωματικές ασκήσεις, Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ

ΛΙΘΟΞΟΪΔΟΥ ΣΟΦΙΑ, Ψυχολόγος, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Θετικής Ψυχολογίας, Ασκούμενη στο Κέντρο Ημέρας Ίασις- ΑμΚΕ Ίασις

Η Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία προτρέπει τις γυναίκες :” If You Feel Something, Say Something Again and Again”

If You Feel Something, Say Something Again and Again

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Δικτύου Δράσης κατά του Καρκίνου (ACS CAN) της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, στην οποία συμμετείχαν 1.236 ασθενείς με καρκίνο και επιζώντες που διαγνώστηκαν ή υποβλήθηκαν σε θεραπεία τα τελευταία επτά χρόνια, οι γυναίκες είχαν διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες (6% έναντι 3%) να αναφέρουν συμπτώματα πέντε ή περισσότερες φορές πριν λάβουν διάγνωση. Για τους ασθενείς που διαγνώστηκαν μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων (σε αντίθεση με εκείνους που διαγνώστηκαν μετά από έλεγχο),

οι γυναίκες είχαν λιγότερες πιθανότητες από τους άνδρες να αναφέρουν ότι τα συμπτώματά τους λήφθηκαν πολύ σοβαρά (31% έναντι 21%) ή ότι λήφθηκαν “καθόλου” σοβαρά (8% έναντι 1%).

Αυτοί οι μικροί αριθμοί της έρευνας απηχούν μια μεγαλύτερη τάση που μπορεί να βιώνουν οι γυναίκες καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας τους προς τον καρκίνο: ότι οι γιατροί δεν τις ακούνε. Η απόρριψη των αρχικών συμπτωμάτων του καρκίνου μπορεί να αποτελεί πρόβλημα ιδίως για τις νεότερες, υγιείς γυναίκες που δεν ταιριάζουν στο προφίλ του τυπικού ασθενούς με καρκίνο, όπως πιστεύουν οι γιατροί. Σύμφωνα με τους ερωτηθέντες στην έρευνα ACS CAN, οι γιατροί έχουν την τάση να αποδίδουν τα συμπτώματα των νεότερων ασθενών, όπως το αίσθημα κόπωσης, σε μια αγχωτική εργασία ή σε μια υπερβολικά πολυάσχολη ζωή, ενώ, στην πραγματικότητα, αφού πιέσουν για ραντεβού παρακολούθησης και πρόσθετες εξετάσεις, πολλές από αυτές τις γυναίκες διαγιγνώσκονται τελικά με καρκίνο.

The lesson I learned is that my voice about my body is a top priority…

Οι γυναίκες πρέπει να λένε ξανά και ξανά: “Όχι, αυτό δεν είναι φυσιολογικό για μένα” και να πιέζουν για περισσότερες εξετάσεις. Έτσι, αν πρόκειται για καρκίνο, μπορεί να διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί νωρίτερα, με δυνητικά ευνοϊκότερη πρόγνωση. Για την κατάσταση αυτή δε φταίνε ατομικά οι γιατροί αλλά το σύστημα υψηλής πίεσης στο οποίο βρίσκονται. Τα μοντέλα περίθαλψης δεν είναι τόσο ασθενοκεντρικά όσο θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει χρόνος να περιμένουμε να αλλάξει το σύστημα. Ως καταναλωτές υγειονομικής περίθαλψης, πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας σχετικά με τα συμπτώματα που πρέπει να αναζητήσουμε, να βεβαιωθούμε ότι κάνουμε τις συνήθεις εξετάσεις μας, ώστε τα πράγματα να εντοπιστούν νωρίς. Πρέπει επίσης να βρούμε έναν γιατρό που να μας ακούει με τον τρόπο που πρέπει να μας ακούει. Αν αισθάνεστε κάτι, πείτε το ξανά και ξανά.

Δείτε αναλυτικά :

Women Less Satisfied With Cancer Care